Jennifer Lin czaruje magią pianina

Pianistka i kompozytorka Jennifer Lin daje wspaniały występ, opowiada o procesie tworzenia muzyki i improwizuje grając poruszający utwór solowy oparty na losowych układach nut.

(Brawa)

Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Tak jak osoba przede mną, jestem TEDową dziewicą.

Jestem tu pierwszy raz i brak mi słów.

(Brawa)

Cieszę się, że pan Anderson mnie zaprosił.

Jestem wdzięczna za możliwość grania dla was.

Utwór, który zagrałam został napisany przez Józefa Hofmanna.

Nazywa się Kalejdoskop.

Hofmann to polski pianista i kompozytor z końca 19-tego wieku,

uważany za jednego z najlepszych pianistów wszech czasów.

Mam dla was kolejny utwór:

"Wariacje Abegg" Roberta Schumanna,

niemieckiego kompozytora z 19-tego wieku.

Nazwa Abegg, to dźwięki A-B-E-G-G,

główny temat tej melodii.

Nazwa pochodzi od nazwiska "przyjaciółki" Schumanna. (Śmiech)

Nazwa pochodzi od nazwiska "przyjaciółki" Schumanna. (Śmiech)

Ale napisał ten utwór dla swojej żony. (Śmiech)

Ale napisał ten utwór dla swojej żony. (Śmiech)

Więc, jeśli się wsłuchacie,

usłyszycie pięć wariacji na temat Abegg.

Utwór powstał około 1834 roku, mimo tego mam nadzieję,

że wam się spodoba.

(Brawa)

Teraz czas na mniej przyjemną część.

Gdy Pan Anderson powiedział,

że to jest sesja "Sync and Flow",

zastanawiałam się co mogę przekazać geniuszom?

Więc opowiem o tworzeniu muzyki,

choć nie wiem od czego zacząć.

Jak komponuję muzykę?

Yamaha sprawdza się w uczeniu nas jak komponować.

Najpierw wymyślam wiele małych muzycznych wątków...

Można improwizować na pianinie...

Wybieram jeden na motyw przewodni,

tak jak Abegg, który właśnie słyszeliście.

Po wybraniu tematu

decyduję jaki styl chcę uzyskać.

W tym roku to był styl romantyczny.

Dla inspiracji słuchałam Liszta, Czajkowskiego

i innych kompozytorów romantyzmu.

Następnie sporządzam strukturę całego dzieła z nauczycielami.

Pomagają mi zaplanować cały utwór,

potem trudna część - wypełnianie utworu pomysłami,

ponieważ trzeba myśleć.

Gdy utwór zaczyna wyglądać jak zbyta forma...

Przepraszam, zbita... zbita forma,

trzeba go wyszlifować, dopracować detale,

a później całość utworu.

Kolejną rzeczą, którą lubię robić jest rysowanie...

Lubię rysować w stylu japońskich anime.

Nastolatki mają bzika na tym punkcie.

Zdałam sobie sprawę,

że tworzenie muzyki i rysunków jest podobne.

Twój motyw albo malutki pomysł na rysunek

jest odzwierciedleniem twojego charakteru...

Sam decydujesz co rysujesz.

W jaki sposób narysować postać?

Czy jedna kartka wystarczy? Czy użyć komputera?

Czy jedna kartka wystarczy? Czy użyć komputera?

Czy wykorzystać dwie strony, jak w komiksach,

by było bardziej spektakularnie?

Wtedy robi się wstępny szkic postaci,

tak jak ze strukturą utworu,

dodaje się parę linii ołówkiem i innych detali...

Tak wygląda szlifowanie rysunku.

Jest jeszcze jedno podobieństwo.

To stan umysłu.

Jako nastolatka łatwo się rozpraszam,

próbując odrobić zadanie domowe,

gdy nie mam na to ochoty,

będę rysować, żeby zmarnować trochę czasu.

Ale czasami nie potrafię rysować czy komponować,

czuję wtedy, że mam za dużo myśli w głowie.

czuję wtedy, że mam za dużo myśli w głowie.

Nie da się wtedy skupić na obowiązkach.

Przy dobrej organizacji czasu i wysiłku,

da się coś osiągnąć, ale to nie przychodzi bez pracy.

Jeżeli dzieje się coś magicznego,

jeżeli dzieje się coś naturalnego,

jest się w stanie tworzyć piękne rzeczy,

to jest właśnie 'przepływ',

moment kiedy wszystko pasuje i nic nie jest niemożliwe.

Jest się panem świata,

można robić, co tylko się chce.

Nie zagram dzisiaj swojego utworu,

jest gotowy, ale za długi.

W zamian spróbuję coś zaimprowizować.

Mam tutaj siedem kart z nutami,

na każdej jest litera z muzycznego alfabetu,

chciałabym, żeby ktoś tu podszedł i wybrał pięć.

Czy ktoś chciałby to zrobić?

Potem ułożę jakąś melodię i zaimprowizuję.

Wow, mamy ochotnika, yay!

(Brawa)

Bardzo mi miło.

Goldie Hawn: Dziękuję. Wybrać pięć, tak?

Jennifer Lin: Tak, pięć kart. Obojętnie które.

GH: OK. Jedna. Druga. Trzecia.

O, D i F...podejrzanie podobne.

(Śmiech) JL: Jeszcze jedna.

(Śmiech) JL: Jeszcze jedna.

GH: OK, E jak trud (effort).

JL: Możesz odczytać je w kolejności wyboru?

- GH: OK. C, G, B, A i E. - JL: Dziękuję.

- GH: OK. C, G, B, A i E. - JL: Dziękuję.

- GH: Nie ma za co. A co z tymi? - JL: Nie będą mi potrzebne. Dziękuję.

- GH: Nie ma za co. A co z tymi? - JL: Nie będą mi potrzebne. Dziękuję.

(Brawa)

Mamy C, G, B, A, E.

Spróbuję je w jakiś sposób uporządkować.

OK, ładnie.

Potrzebuję chwili na zastanowienie

i zaraz coś z tym zrobię.

(Brawa)

Kolejny utwór, albo bis, który zagram

nazywa się "Bumble Boogie" autorstwa Jacka Fina.

(Brawa)

(Brawa)