Mungu alininenea Kwa chumba cha jela

Alan Andrews alishikwa Kwanza akiwa umri mudogo Wa miaka 10 .

Nilikuwa nimechoka na kufanya uhalifu; Nilikuwa nimechoka na kutumia dawa za kulevya;

Nilikuwa nimechoka na kuumiza watu.

Hakuna mtu aliweza kunionyesha njia ya kubadilika.

Nilikuwa kama mumiani wa kisasa.

Mumiani hutaka damu pekee; hataki kitu kingine.

Wakati nilikuwa mtumiaji wa dawa za kulevya, sikujali kuhusu chochote kingine katika maisha yangu,

Nilijua bila shaka yoyote kwamba ni Mungu anazungumza nami -

kutoka katika ulimwengu ambapo Mungu hakuwepo.

HEART TALK
GOD’S HEART TV

Habari kila mtu. Jina langu ni Alan Andrews. Natoka katika mji mdogo huko Kusini mwa Wales.

Ninaendesha Kituo kinachoitwa 'Chooselife', ambacho ni huduma ya kusaidia wanaotumia dawa za kulevya na pombe.

Mwenye ninatoka katika mazingira ya dawa za kulevya.

Ninatambua kwa nini nilijipata ninatumia madawa ya kulevya.

Nilikuwa na mambo ambayo yalikuwa yanaendelea katika utotoni mwangu ambayo hayakupaswa kutokea -

Kudhulumiwa kimwili, kimaneno na kingono.

Ilinifanya nihisi tofauti na kila mtu mwingine. Ilifanya nihisi aibu, na kujawa na kukataliwa.

Naweza kukumbuka kipindi katika maisha yangu ambapo nilisema, 'Sitaendelea kuhisi kutengwa.'

Hivyo nilianza kuishi maisha ya uasi.

Nilianza wizi wa madukani nilipokuwa na umri wa miaka kumi.

Nilipelekwa nyumbani katika gari la polisi, kwa mshangao wa mama na baba yangu.

Niko ndani ya gari la polisi - mtoto wao mdogo wa miaka kumi.

Nikaendelea kufanya uhalifu.

Nikiwa na umri wa miaka 13, nilikuwa sipo chini ya udhibiti kabisa.

Nilipelekwa katika shule iliyoidhinishwa, kutumwa mbali, ambayo iliziongeza tu hisia za kutengwa ndani yangu.

Kwa kila mtu mwingine, nilikuwa mtu wa ajabu ambaye hakuwa na wasi wasi.

Lakini ndani nilikuwa bado naumia.

Kufungwa akiwa na umri wa miaka 13, mbali na mama na baba yangu, ilikuwa vigumu sana.

Lakini sikuweza kuonyesha mtu yeyote, hivyo nilijifunza kutoonyesha hisia.

Na nilijenga maisha yangu kwa hayo.

Mwaka wa 14, nilitumwa katika kituo cha kuzuiliwa, ambacho kilikuwa 'mshtuko mfupi, wa haraka'.

Kutoka wakati unapoingia humo, maafisa watakupigia kelele.

Naweza kukumbuka kusimama uchi kwenye mstari mweupe kwa takriban masaa mawili,

maafisa wakikutukana, wakikupigia kelele, wakikukutisha.

Na hiyo imebaki na mimi hadi leo - kumbukumbu yake.

Nilikuwa hapo kwa wiki sita na siku nne. Naweza kukumbuka nilipotoka hapo -

kama ningetaka kusitisha kuingia katika matatizo, ingekuwa wakati huo.

Lakini sikuweza kusimamisha kwa sababu sikuwa na mtu yeyote karibu yangu kunisaidia.

kukabiliana na hisia nilizokuwa nazo ndani, ambazo nilikuwa nazijificha.

Kwa hivyo nikaendelea kufanya uhalifu. Nilirudishwa kwa shule iliyoidhinishwa nikiwa na umri wa miaka 15.

Nikakaa huko hadi nikafika miaka 16

na kisha nilipofikia umri wa miaka 17, nilitumwa katika kitengo cha wahalifu vijana.

Mwaka wa 18 nilitumwa Borstal, ambayo siku hizo ilikuwa mahali ambapo kwa kweli hungetaka kuenda.

Na nikawa mvulana wa borstal - nilifanya vizuri. Ningeweza kufanya vizuri popote nilipokuwa, ili tu niweze kuishi.

Mara nyingine tena, nataka kusisitiza kwamba nilikuwa na hisia hizi kali ndani yangu

lakini kwa nje, ilibidi niwe mtu huyu ambaye hakujali kabisa.

Hivyo kila mtu aliyeniona alifikiria, 'Jamaa huyu hakika hajali.'

Lakini ndani nilikuwa tu nimevunjika, kabisa nimevunjika.

Nilisherehekea siku yangu ya kuzaliwa ya miaka 18 kule Borstal.

Nilitoka hapo, nikajaribu kweli kutoingia matatani lakini singeweza kuacha.

Kwa sababu kwa hisia, ni ‘nishati katika mwendo’ - inapaswa kila wakati kuwa inasonga.

Lakini nililazimika kuweka vitu ndani yake ambavyo vingeisitisha kwa sababu sikutaka kuvihisi.

Wakati huu, kulikuwa hakuna madawa yoyote ya kulevya katika mji wangu wa nyumbani.

Kama kungekuwa na dawa za kulevya wakati nilikuwa na umri wa miaka 13, ningekuwa mtoto wa miaka 13

mvutaji wa heroini - na pengine ningekuwa nimekufa kwa sasa - lakini hakukuwa na dawa za kulevya.

Dawa za kulevya zilianza tu nilipokuwa na umri wa miaka 20, ambayo ni kuchelewa sana siku hizi.

kwa sababu naona vijana sasa wenye umri wa miaka 10, 11 au 12 wakitumia dawa, wakivuta bangi,

kutumia kokain - ufa ni jambo kubwa - lakini hawakuwa karibu.

Nilipoanza - naweza kukumbuka nilikuwa katika gereza la Shepton Mallet

nilipoanzishwa kuvuta bangi, ndani ya miezi miwili,

Nilikuwa nikijidunga dawa za kulevya, kwa sababu dawa hizi ziliweza kunisaidia kutohisi.

Lakini ilikuwa tu ya muda kwa sababu ulihitaji kuweka zaidi

na zaidi dawa za kulevya ili kusitisha hisia - kwa sababu nishati hii ilikuwa daima katika mwendo,

hisia zilikuwa zikijaribu kila wakati kupigana kutoka ndani na kuja nje usoni.

Nilichanganyikiwa. Nilikuwa wazimu kabla ya madawa ya kulevya lakini baada ya madawa, nilipoteza kabisa akili.

Nilikuwa kama mumiani wa kisasa.

Mumiani hutaka damu pekee. Hataki kitu kingine.

Wakati nilikuwa mtumiaji wa dawa za kulevya, sikujali kuhusu chochote kingine kwa maisha yangu,

ila tu kupata dawa za kufuta kila kitu kilichokuwa kinaendelea katika maisha yangu.

Kwa kweli nilifanya wizi wa mabavu katika eneo nililokuwa naishi.

Mtu yeyote mwenye busara angepanga wizi wa mabavu.

Haikuwa na bunduki, ilikuwa na bakora, nikikimbilia duka nikitaka pesa.

Mtu yeyote mwenye akili angeenda kufanya hivyo mahali pengine na kupanga.

Nilitaka tu kupata zingine dawa za kulevya.

Sikufikiria dawa za kulevya huko mbele, nilikuwa natafuta ya sasa.

Nikafanya hio wizi wa mabavu, sikushikwa, lakini nikarudi gerezani kwa makosa mengine.

Lakini wakati huu, gereza ikawa nyumbani.

Shida ya gereza ni kwamba linafanya uanze kuishi kwa njia ya taasisi.

Ilikuwa nyumbani kwangu. Haikuwa na hofu tena. Ilikuwa mahali salama kwangu.

Lakini hata hivyo, kwa sababu nilikuwa na mambo haya yanayoendelea ndani yangu, nilifanya mambo gerezani.

Moja ya wafanyakazi hapa ananikumbuka -

Nilienda kwa daktari kwa sababu nilitaka dawa zaidi kutoka kwake.

na maafisa wanne (maafisa wa gereza) wakanishusha ndani ya chumba cha kuvuliwa nguo.

Ningewatishia madaktari; Ningewaibia.

Nakumbuka hospitalini, nilijua mahali ambapo dawa zinawekwa.

Nikaiba huko.

Nilikuwa nimepoteza udhibiti kabisa.

Ningekuwa nikiwekwa kwenye chumba maalum mara kwa mara kwa sababu sikuweza kupatana na watu wengine.

Nilikuwa katika hatua ya maisha yangu ambapo sikuwa na hamu ya kuwa karibu na watu,

kwa sababu sikuwa na thamani kibinafsi.

Nilijichukia. Nilichukia maisha yangu.

Nilijichukia na sikuwa na ujasiri wowote.

Nakumbuka nikitumwa kwa gereza liitwalo Erlestoke Prison.

Na nilipokuwa huko, na pengine utacheka hii -

Nilikuwa nimebaki na wiki siti kwa kifungo changu

lakini nilihitaji tu dawa zaidi za kulevya na nikatoroka jela nikiwa nimebakisha wiki sita.

Sikuwa na fikira ya kwamba, 'Nikitoroka, mbona nikae tena miezi zingine 6 hadi 12?'

Nilikuwa na taka dawa za kulevya. Nilihitaji tu kutoroka gerezani.

Nikatoroka gerezani, nikakwea ukuta futi 20,

na naweza kukumbuka hisia nilipokua juu ya ukuta huo.

Unapotazama ukuta huo, hauonekani kuwa mrefu kama unavyotazama chini.

Nilipokuwa ninaangalia chini, nakumbuka nikifikira, 'Nikiruka kutoka hapa,

na nianguke nivunje mguu wangu, nitakaa kama mjinga sana.'

Lakini nikaweza kutoroka na kurudi maeneo yangui ya nyumbani.

Nilikuwa nje siku kumi pekee, lakini kwa hio muda nilitumia madawa mengi ya kulevya

na kwa kweli niliingiza nyingi gerezani, ambayo ilikuwa nia yangu.

Haikunisumbua ya kwamba itabidi nikae miezi zingine sita.

Bila shaka, lazima wakuadhibu na nikatumwa Dartmoor Prison.

Hio wakati, gereza ilikuwa mahali watu ambao wamevunja sheria wanatumwa.

Dartmoor ilikuwa mahali ambapo magereza hutuma mahabusu ambao wamevunja sheria.

Nilikuwa chini sana, katikati ya ukiwa, eneo la Dartmoor,

eneo linaloitwa Princetown.

Na, kumbe kuna alama iliyochongwa kwenye jiwe -

ilijengwa kwa ajili ya wafungwa wa vita wa Kifaransa -

na inasema kwa Kilatini, ‘Acha tumaini, nyote mnaoingia.’

Na ilikuwa kana kwamba nilifika mahali ambapo kulikuwa na makubaliano na jinsi nilivyohisi.

Nilikuwa nimetupa tumaini ya kubadilika kamwe,

tumaini la kupata msichana wa kupenda, mke, kuwa na watoto.

Sikuwai fikiria hizo vitu.

Yalikuwa mbali na mahali ambapo nilikuwa kwa maisha.

Nilifikiria tu ya kwamba nitaishi maisha yangu iliyosalia gerezani.

Na nakumbuka nikiwa Dartmoorn -

kulikuwa na mahabusu wa kushtua mle.

Watu wangekudunga kisu tu ama kukupiga bila kosa lolote.

Ninaweza kukumbuka nikifikiri, 'Angalia jinsi nilivyofika mbali maishani'

kwa sababu nilikuwa bado mvulana huyu mdogo aliyekataliwa ndani.

Lakini kwa nje, nilidhani ningeweza kuwa kama hawa -

Ningekuwa kama hawa watu wazimu hapa chini.

Na hio ikanifungua macho kwa kweli.

Na mara ya kwanza niliposikia mtu akimtaja Mungu, rafiki yangu 'Artie' -

Nilikuwa nimepata barua kutoka kwa rafiki mwingine ikisema, 'Artie anampenda Mungu'.

Na sikufikiria, 'Mungu? Anafanya nini? Je, yuko sawa?'

Nilidhani 'Vyema kwake.'

Na nikaanza kuomba - na haikuwa maombi ya mzaha, lakini sikuwa nimewahi kuomba.

Sikuwa na maarifa ya chochote kilichokuwa nje ya maisha niliyokuwa nayo.

Na nilianza kusema ombi hili,

“Nitakapolala, naomba Bwana anihifadhi roho yangu...”