< Return to Video

ჯილ ბოლტ ტეილორის შორსმჭვრეტელობის ძლიერი შემოტევა

  • 0:00 - 0:03
    მე გავიზარდე ტვინის შესწავლის სურვილით
  • 0:03 - 0:07
    რადგან, მყავს ძმა, რომელსაც თავის ტვინის დარღვევა დაუდგინეს:
  • 0:07 - 0:09
    შიზოფრენია. და რაოგორც და
  • 0:09 - 0:13
    და მოგვიანებით, როგორც მეცნიერი, მე მინდოდა გამომეკვლია თუ რატომ
  • 0:13 - 0:16
    შემიძლია ავიღო ჩემი ოცნებები და დავუკავშირო
  • 0:16 - 0:19
    ისინი ჩემს რეალობას, და ეს ოცნებები ავიხდინო.
  • 0:19 - 0:23
    რით განსხვავდება ჩემი ძმის ტვინი და
  • 0:23 - 0:26
    მისი შიზოფრენია, ისე რომ მას არ შეუძლია დააკავშიროს თავისი
  • 0:26 - 0:30
    ოცნებები საერთო და ჩვეულებრივ რეალობასთან და რატომ
  • 0:30 - 0:32
    იქცევიან ისინი ილუზიებად?
  • 0:33 - 0:35
    ასე რომ მე მივიძღვენი ჩემი კარიერა გამოკვლევას
  • 0:35 - 0:38
    მწვავე სულიერ დაავადებებს დარგში. და გადავედი ჩემი მშობლიური
  • 0:38 - 0:41
    ინდიანის შტატიდან ბოსტონში, სადაც ვმუშაობდი
  • 0:41 - 0:44
    დოქროტ ფრენცინ ბენესის ლაბორატორიაში, ჰარვარდის
  • 0:44 - 0:50
    ფსიქიატრიის დეპარტამენტში. ლაბორატორიაში, ჩვენ ვიკვლევდით შეკითხვას,
  • 0:50 - 0:55
    "რა ბიოლოგიური განსხვავებებია სხვადასხვა ადამიანის ტვინებს შორის
  • 0:55 - 0:57
    ვისაც ნორმალური ტვინი აქვთ
  • 0:57 - 1:00
    იმ ინდივიდებთან შედარებით ვისაც დაუდგინეს
  • 1:00 - 1:05
    შიზოფრენია, შიზოაფექტი, ან ბიპოლარული მოშლილობა?
  • 1:05 - 1:08
    ასე რომ ჩვენ პრინციპში ვგეგმავდით ტვინის
  • 1:08 - 1:11
    მიკროცირკულაციას: რომელი უჯრედი უკავშირდება
  • 1:11 - 1:14
    რომელ უჯრედს, რომელ ქიმიკატს, და ამ
  • 1:14 - 1:17
    ქიმიკატის რამხელა რაოდენობას?
  • 1:17 - 1:21
    ასე რომ ჩემ ცხოვრებას ღრმა მნიშვნელობა ჰქონდა, რადგან ამ კვლევას ვატარებდი
  • 1:21 - 1:24
    დღის განმავლობაში.
  • 1:24 - 1:27
    მაგრამ საღამოობით და შაბათ-კვირას,
  • 1:27 - 1:32
    მე ვმოგზაურობდი როგორც NAMI-ს წარმომადგენელი, რაც ნაციონალურ სულიერი დაავადებების ალიანსს ნიშნავს
  • 1:32 - 1:35
    მაგრამ, 1996 წლის 10 დეკემბრის დილას, გავიღვიძე
  • 1:35 - 1:39
    და აღმოვაჩინე რომ მე მქონდა ჩემი საკუთატი ტვინის მოშლილობა
  • 1:39 - 1:43
    ტვინის მარცხენა ნაწილში.სისხლ-ძარღვი გამისკდა
  • 1:43 - 1:45
    და ოთხი საათის განმავლობაში,
  • 1:45 - 1:50
    მე ვუყურებდი თუ როგორ დაკარგა ჩემმა ტვინმა ინფორმაციის
  • 1:50 - 1:54
    დამუშავების უნარი. ამ დილას
  • 1:54 - 2:00
    არ შემეძლო სიარული, ლაპარაკი, წერა, ანდა ჩემი ცხოვრების გახსენება.
  • 2:00 - 2:04
    მე არსებითად გავხდი ახალშობილი ქალის სხეულში.
  • 2:05 - 2:08
    თუ ოდესმე გინახავთ ადამიანის ტვინი,
  • 2:08 - 2:11
    ცხადია რომ ტვინის ორი ნახევარსფერო მთლიანად გამოყოფილია ერთმანეთისგან.
  • 2:11 - 2:17
    და მე თქვენთვის მოვიტანე ადამიანის ნამდვილი ტვინი.
  • 2:20 - 2:27
    ასე რომ ეს არის ნამდვილი ტვინი.
  • 2:28 - 2:30
    ეს არის წინა ნაწილი,
  • 2:30 - 2:34
    უკანა ნაწილი და ზურგის ტვინი არის ჩამოკიდებული,
  • 2:34 - 2:38
    და აი ასეთ პოზიციაში იქნებიდა ჩემს თავში.
  • 2:38 - 2:40
    და როდესაც ვუყურებთ ტვინს, ცხადია რომ
  • 2:40 - 2:45
    ორი ცერებრული კორტექსი არის მთლიანად გამოყოფილი ერთმანეთისგან.
  • 2:46 - 2:48
    იმ თქვენთაგანისთვის ვისაც კომპიუტერები გესმით,
  • 2:48 - 2:51
    ჩვენი მარჯვენა ნახევარსფერო ფუნქციონიერებს როგორ პარალელური პროცესორი,
  • 2:51 - 2:55
    როდესაც ჩვენი მარცხენა ნახევარსფერო ფუნქციონირებს როგორც სერიული პროცესორი.
  • 2:55 - 2:58
    ორი ნახევარსფერო ეკონტაქტება ერთმანეთს
  • 2:58 - 3:00
    კორპუს კოლოსუმის მეშვეობით,
  • 3:00 - 3:04
    რომელიც შედგება დაახლოებით 300 მილიონი აქსანოლური ბოჭკოსგან.
  • 3:04 - 3:06
    თუმცა ამის გამოკლებით,
  • 3:06 - 3:10
    ორი ნახევარსფერო სრულიად განცალკევებულია.
  • 3:10 - 3:13
    რადგან ისინი ამუშავებენ ინფორმაციას განსხვავებულად,
  • 3:13 - 3:16
    თითოეული ნახევარსფერო ფიქრობს განსხვავებულ რაღაცაზე,
  • 3:16 - 3:20
    მათ განსხვავებული რაღაც ადარდებთ და გავბედავ და ვიტყვი,
  • 3:20 - 3:24
    მათ აქვთ ძალიან გასნხვავებული ხასიათები.
  • 3:25 - 3:32
    მომიტევეთ. გმადლობ. მშვენივრად გავერთე. (ასისტენტი: ნამდვილად.)
  • 3:33 - 3:37
    ჩვენი მარჯვენა ნახევარსფერო კონცენტრირებულია მხოლოდ აწმყოზე.
  • 3:37 - 3:42
    ყველაფერი რაც აინტერესებს არის "აქ ახლა, ამ წამს"
  • 3:42 - 3:45
    ჩვენი მარჯვენა ნახევარსფერო ფიქრობს სურათებით
  • 3:45 - 3:49
    და კინესტიკურად სწავლობს ჩვენი სხეულების მოძრაობაში.
  • 3:49 - 3:54
    ინფორმაცია, ენერგიის სახით, ერთდროულად მიედინება
  • 3:54 - 3:56
    ჩვენს სენსორულ სისტემებში
  • 3:56 - 3:59
    და შემდეგ იფეთქებს უზარმაზარ კოლაჟში
  • 3:59 - 4:03
    რომელიც გამოსახავს აწმყო მომენტს,
  • 4:03 - 4:06
    აწმყოს სუნს და გემოს,
  • 4:06 - 4:10
    მის შეგრძნებას და ხმას.
  • 4:11 - 4:16
    მე ვარ ენერგო-არსება დაკავშირებული ჩემს გარშემო არსებულ ენერგიასთან
  • 4:16 - 4:19
    ჩემი მარჯვენა ნახევარსფეროს ცნობიერებით.
  • 4:19 - 4:23
    ჩვენ ვართ ენერგო-არსებები, დაკავშირებულნი ერთმანეთთან
  • 4:23 - 4:29
    ერთ, ადამიანთა ოჯახად ჩვენი მარჯვენა ნახევარსფეროს ცნობიერებით.
  • 4:29 - 4:31
    და სწორედ აქ,
  • 4:31 - 4:33
    სწორედ ახლა, ჩვენ ვართ ძმები და დები ამ პლანეტაზე,
  • 4:33 - 4:37
    აქ ჩვენ ვაუმჯობესებთ სამყაროს.
  • 4:37 - 4:43
    და ამ მომენტში ჩვენ ვართ სრულყოფილები, ჩვენ ვართ მთლიანნი და მშვენიერნი.
  • 4:44 - 4:49
    ჩემი მარცხენა ნახევარსფერო -- ჩვენი მარცხენა ნახევარსფერო -- ძალიან განსხვავებული ადგილია.
  • 4:49 - 4:53
    ჩვენი მარცხენა ნახევარსფერო ფიქრობს სწორხაზოვნად და მეთოდოლოგიურად.
  • 4:53 - 4:55
    ჩვენი მარცხენა ნახევარსფერო
  • 4:55 - 4:59
    კონცენტრირდება მხოლოდ წარსულზე და მომავალზე.
  • 4:59 - 5:02
    ჩვენი მარცხენა ნახევარსფერო მოწყობილია ისე რომ აიღოს ის
  • 5:02 - 5:05
    უზარმაზარი აწმყოს კოლაჟი და დაიწყოს
  • 5:05 - 5:09
    მისგან დეტალების გადარჩევა და ამ დეტალებისგან შემდეგ კიდევ მეტი დეტალის გადარჩევა.
  • 5:09 - 5:11
    ის შემდეგ კატეგორიებად აჯგუფებს და
  • 5:11 - 5:15
    და აწყობს მთელ ამ ინფორმაციას, აკავშირებს მას
  • 5:15 - 5:18
    ყველაფერთან რაც კი ჩვენ წარსულში გვისწავლია, და
  • 5:18 - 5:21
    მომავალში გეგმავს ყველა შესაძლო განვითარებას.
  • 5:22 - 5:26
    და ჩვენი მარცხენა ნახევარსფერო ფიქრობს ენით,
  • 5:26 - 5:29
    სწორედ ისაა ტვინის მუდმივი ლაი-ლაი რომელიც მაკავშირებს მე და ჩემს
  • 5:29 - 5:33
    შინაგან სამყაროს ჩემს გარეგან სამყაროსთან.
  • 5:33 - 5:37
    შწორედ ისაა ის პატარა ხმა რომელიც მეუბნება, "ეი, არ დაგავიწყდეს
  • 5:37 - 5:40
    გზად ბანანის შეძენა.
  • 5:40 - 5:41
    ის დილას დამჭირდება."
  • 5:41 - 5:44
    სწორედ ისაა ის გამომთვლელი ინტელექტი რომელიც მახსენებს
  • 5:44 - 5:47
    თუ როდის უნდა გავრეცხო სარეცხი. თუმცა, ყველაზე მნიშვნელოვანი,
  • 5:47 - 5:51
    ისაა ის პატარა ხმა რომელიც მეუბნება,
  • 5:51 - 5:57
    "მე ვარ. მე ვარ." და როგორც კი ჩემი მარცხენა ნახევარსფერო მეტყვის "მე ვარ,"
  • 5:57 - 6:00
    მე ვხდები განცალკევებული.
  • 6:00 - 6:04
    მე ვხდები ეული მყარი ინდივიდი, გამოყოფილი ენერგიის დინებისგან
  • 6:04 - 6:07
    ჩემს გარშემო და გამოყოფილი თქვენგან.
  • 6:07 - 6:10
    ეს იყო ჩემი ტვინის ის პორცია რომელიც დავკარგე
  • 6:10 - 6:12
    იმ დილის შეტევისას.
  • 6:12 - 6:16
    სწორედ იმ დილას, მე გამაღვიძა
  • 6:16 - 6:21
    მარცხენა თვალის უკან ძლიერმა ტკივილმა. და ეს იყო ისეთი --
  • 6:21 - 6:23
    მწველი ტკივილი რომელსაც გრძნობ
  • 6:23 - 6:27
    ნაყინის ჩაკბეჩისას. და ის ჩამებღაუჭა
  • 6:27 - 6:30
    და შემდეგ მომეშვა. და შემდეგ ჩამებღაუჭა
  • 6:31 - 6:34
    და შემდეგ მომეშვა. და ეს იყო ძალიან უჩვეულო
  • 6:34 - 6:37
    ჩემთვის საერთოდ რაიმე ტკივილის გამოცდა,
  • 6:37 - 6:39
    ხოდა ვიფიქრე, კარგი, დავიწყებ ჩემს ყოველდღიურ რუტინას.
  • 6:39 - 6:42
    ავდექი და ვეცი ჩემს კარდიო სავარჯიშოს,
  • 6:42 - 6:45
    რომელიც არის მთელი სხეულის სავარჯიშო მანქანა.
  • 6:45 - 6:49
    ვარჯიშის დროს გავაცნობიერე
  • 6:50 - 6:54
    რომ ჩემი ხელები წააგავს პრიმიტიულ კლანჭებს, ჩაბღაუჭებულს
  • 6:54 - 6:57
    კრინის მილებზე. და მე ვიფიქრე, "ძალიან განსაკუთრებულია."
  • 6:57 - 7:00
    და დავიხედე სხეულზე და ვიფიქრე, "ოჰო,
  • 7:00 - 7:03
    რა უცნაური რაღაც ვარ." და ეს იყო აზრი
  • 7:03 - 7:06
    რომელიც ჩემმა ცნობიერებამ გააცურა ჩემი ნორმალური
  • 7:06 - 7:09
    რეალობის აღქმისგან, სადაც მე ვარ პიროვნება
  • 7:09 - 7:12
    სავარჯიშო მანქანაზე რომელსაც აქვს ეზოთერული სივრცის გამოცდილება
  • 7:12 - 7:16
    სადაც მე საკუთარ თავს ამ გამოცდილების ქონაში ვემოწმები.
  • 7:17 - 7:19
    და ეს ყველაფერი იყო ძალიან განსაკუთრებული, ჩემი თავის ტკივილი
  • 7:19 - 7:21
    უარესდებოდა. ამიტომ, სავარჯიშოს მოვეშვი,
  • 7:21 - 7:24
    და გადავკვეთე ჩემი სასტუმრო ოთახის იატაკი და მე
  • 7:24 - 7:26
    ვაცნობიერებდი რომ ყველაფერი ჩემს სხეულში
  • 7:26 - 7:31
    ძალიან შენელდა. ყოველი ნაბიჯი იყო ძალიან მტკიცე და
  • 7:31 - 7:34
    ძალიან დინჯი. არ ირყეოდა ჩემი სივრცე,
  • 7:34 - 7:37
    და ჩემი აღქმის არეალი იკუმშებოდა,
  • 7:37 - 7:41
    ამიტომ ყურადღება შიდა სისტემისკენ მივმართე.
  • 7:41 - 7:43
    და ვდგავარ ჩემს აბაზანაში, ვემზადები
  • 7:43 - 7:45
    შხაპშის ქვეშ შესასვლელად და ამ დროს ცხადად მესმის
  • 7:45 - 7:48
    დიალოგი ჩემს სხეულში. მესმის პატარა ხმა
  • 7:48 - 7:51
    როგორ ამბობს, "კარგი, თქვენ კუნთებო უნდა შეიკუმშოთ.
  • 7:51 - 7:52
    თქვენ კი მოდუნდით."
  • 7:52 - 7:55
    შემდეგ დავკარგე ბალანსი და კედელზე ავეყუდე.
  • 7:55 - 7:59
    დავხედე ჩემს მკლავს და გავაცნობიერე
  • 7:59 - 8:03
    რომ აღარ ძალმიძს ჩემი სხეულის საზღვრების დაწესება.
  • 8:03 - 8:07
    ვერ განვსაზღვრავ სად ვიწყები და სად ვმთავრდები,
  • 8:07 - 8:10
    რადგან ჩემი მკლავის ატომები და მოლეკულები
  • 8:10 - 8:14
    შეერია კედლის ატომებს და მოლეკულებს.
  • 8:14 - 8:18
    და ერთადერთი რისი შემჩნევაც შემეძლო იყო ეს ენერგია -- ენერგია.
  • 8:18 - 8:20
    და საკუთარ თავს ვკითხე, "რა მჭირს?
  • 8:20 - 8:23
    რა ხდება?" და ამ მომენტში, ჩემი ტვინის ლაი-ლაი --
  • 8:24 - 8:27
    ჩემი მარცხენა ნახევარსფერო ლაი-ლაი -- სრულიად დადუმდა.
  • 8:27 - 8:30
    თითქოს ვიღაცამ აიღო საკონტროლო პულტი
  • 8:30 - 8:33
    და ხმა ჩამიხშო. სრული სიჩუმე.
  • 8:33 - 8:36
    თავიდან შოკში ჩავვარდი საკუთარი თავის
  • 8:36 - 8:40
    შგნით დუმილის გაცნობიერებისგან, მაგრამ შემდეგ უმალვე
  • 8:40 - 8:44
    აღმოვჩნდი ჩემს გარშემო არსებული საუცხოო ენერგიის ტყვეობაში.
  • 8:44 - 8:48
    და რადგან აღარ შემეძლო იდენტიფიკაცია
  • 8:48 - 8:51
    საკუთარი სხეულის საზღვრებისა, თავი ვიგრძენი უზარმაზარად და უძვირფასესად.
  • 8:51 - 8:55
    ვიგრძენი ერთიანობა მთელს ენერგიასთან
  • 8:55 - 8:58
    და იქ ყოფნა იყო მშვენიერი.
  • 8:58 - 9:00
    შემდეგ, სრულიად უცაბედად, ჩემი მარჯვენა ნახევარსფერო ბრუნდება
  • 9:00 - 9:03
    ხაზზე და მეუბნება, "ჰეი! შენ პრობლემა გაქვს!
  • 9:03 - 9:05
    ჩვენ პრობლემა გვაქვს! დახმარებას უნდა ვუხმოთ."
  • 9:05 - 9:07
    და მეც ავყევი, "ოხ! პრობლემა მაქვს
  • 9:07 - 9:10
    პრობლემა მაქვს." ხოდა ვეთანხმები, "კი, კი, პრობლემა მაქვს."
  • 9:10 - 9:13
    მაგრამ შემდეგ მე უმალვე გავირიყე უკან
  • 9:13 - 9:16
    გარეთ ცნობიერებაში -- და ნაზად
  • 9:16 - 9:19
    მივმართე ამ სივრცეს ლა ლა ლენდი.
  • 9:20 - 9:22
    მაგრამ იქ სუფევდა სილამაზე. წარმოიდგინეთ როგორია
  • 9:22 - 9:25
    როცა სრულიად გამორთული ხარ საკუთარი ტვინის
  • 9:25 - 9:28
    ლაყბობისგან რომელიც გაკავშირებს გარე სამყაროსთან.
  • 9:28 - 9:31
    ესეიგი, ამ სივრცეში ვარ და ჩემი სამსახური და ნებისმიერი
  • 9:31 - 9:34
    მასთან დაკავშირებული სტრესი ქრება.
  • 9:34 - 9:37
    და ვიგრძენი სიმსუბუქე სხეულში. წარმოიდგინეთ:
  • 9:37 - 9:41
    ყველა სახის ურთიერთობა გარე სამყაროში და ყველა
  • 9:41 - 9:44
    სტრესის მიზეზი გაქრა.
  • 9:44 - 9:49
    და ვიგრძენი სიმშივდე,
  • 9:49 - 9:54
    და წარმოიდგინეთ რა განცდა უნდა იყოს ამ 37 წლიანი ემოციური ტვირთის გათვალისწინებით!
  • 9:54 - 9:59
    (სიცილი) ოჰ! ვიგრძენი ეუფორია.
  • 10:00 - 10:03
    ეუფორია. ულამაზესი იყო.
  • 10:03 - 10:05
    შემდეგ, კიდევ ერთხელ, ჩემი მარცხენა ნახევარსფერო ბრუნდება ხაზზე და მეუბნება,
  • 10:05 - 10:07
    "ჰეი! ყურადღებით.
  • 10:07 - 10:09
    ჩვენ დახმარებას უნდა ვუხმოთ." და მე ვფიქრობ, "დახმარებას უნდა ვუხმო.
  • 10:09 - 10:11
    უნდა ვფოკუსირდე."
  • 10:11 - 10:13
    ამიტომ, გამოვედი შხაპიდან და მექანიკურად
  • 10:13 - 10:15
    ჩავიცვი და დავდივარ საკუთარ ბინაში,
  • 10:15 - 10:17
    ვფიქრობ, "სამსახურში უნდა წავიდე, უნდა ვიმუშაო
  • 10:17 - 10:20
    ტარება შემიძლია? ტარება შემიძლია?"
  • 10:20 - 10:22
    და ამ მომენტში ჩემი მარჯვენა მკლავი სრულიად
  • 10:22 - 10:25
    პარალიზდა. შემდეგ გავაცნობიერე,
  • 10:25 - 10:28
    "ღმერთო ჩემი! შეტევა მაქვს! შეტევა მაქვს!"
  • 10:28 - 10:31
    და შემდეგი რასაც ჩემი ტვინი მეუბნება არის, "ოჰო!
  • 10:31 - 10:37
    ასწორებს." (სიცილი) "რა მაგარია!
  • 10:37 - 10:39
    ტვინის რამდენ მეცნიერს ეძლევა შესაძლებლობა
  • 10:39 - 10:42
    შიგნიდან შეისწავლოს საკუთარი ტვინი?"
  • 10:42 - 10:44
    (სიცილი)
  • 10:44 - 10:48
    და შემდეგ თავში აზრმა გამირბინა: "მე ძალიან დაკავებული ქალი ვარ!"
  • 10:48 - 10:51
    (სიცილი) "შეტევების დრო არ მაქვს!"
  • 10:51 - 10:53
    ხოდა ვფიქრობ, "კარგი, შეტევას ვერ შევაჩერებ,
  • 10:53 - 10:56
    ამიტომ 1-2 კვირა ამით დავკავდები და
  • 10:56 - 10:58
    შემდეგ ჩვეულ რუტინას დავუბრუნდები. კარგი.
  • 10:58 - 11:00
    დახმარებას უნდა ვუხმო. სამსახურში უნდა დავრეკო."
  • 11:00 - 11:02
    სამსახურის ნომერი ვერ გავიხსენე,
  • 11:02 - 11:04
    ხოდა გამახსენდა რომ ჩემს ოფისში მაქვს სავიზიტო პარათი
  • 11:04 - 11:07
    რომელსაც აწერია ჩემი ნომერი. შევდივარ ჩემს სამუშაო ოთახში,
  • 11:07 - 11:10
    ვაძრობ სამი ინჩის ზომის დასტას სავიზტო ბარათებით.
  • 11:10 - 11:13
    და დავყურებ ბარათს და იმის მიუხედავად რომ
  • 11:13 - 11:17
    ცხადად ვხედავდი ჩემი გონების თვალებით ჩემი სავიზიტო ბარათის გარეგნობას,
  • 11:17 - 11:19
    არ ვიყავი დარწმუნებული ეს იყო
  • 11:19 - 11:22
    ჩემი ბარათი თუ არა, რადგან ვხედავდი მხოლოდ პიქსელებს.
  • 11:22 - 11:24
    და სიტყვების ეს პიქსელები აითქვიფა
  • 11:24 - 11:27
    ფონის პიქსელებში და სიმბოლოებში,
  • 11:27 - 11:29
    უბრალოდ ვერ ვარჩევდი.
  • 11:29 - 11:32
    და შემდეგ მომიწია ლოდინი იმისთვის, რასაც მე სიცხადის ტალღას ვეძახი.
  • 11:32 - 11:35
    და იმ მომენტში, შემეძლო
  • 11:35 - 11:38
    ისევ დავბრუნებოდი ნორმალურ რეალობას და გამერჩია
  • 11:38 - 11:40
    ეს არ არის ის ბარათი... ეს არ არის ის ბარათი... ეს არ არის ის ბარათი.
  • 11:40 - 11:44
    დამჭირდა 45 წუთი რომ 1 ინჩი გადამერჩია
  • 11:44 - 11:46
    ბარათების ამ შეკვრაში.
  • 11:47 - 11:49
    ამ დროის, 45 წუთის განმავლობაში, ტვინში სისხლჩაქცევა (ჰემორაგია)
  • 11:49 - 11:51
    იზრდებოდა ჩემს მარცხენა ნახევარსფეროში.
  • 11:51 - 11:54
    ვერ ვწვდები ციფრებს, ვერ ვწვდები ტელეფონს,
  • 11:54 - 11:56
    მხოლოდ ტკივილს ვგრძნობ.
  • 11:56 - 11:59
    ხოდა ავიღე ტელეფონის ციფრღილაკი და პირდაპირ იქ დავიდე. ავიღე სავიზიტო ბარათი
  • 11:59 - 12:01
    სწორედ აქ დავიდე და
  • 12:01 - 12:05
    ვადარებ ბარათის ამოტვიფრულ ფორმას
  • 12:05 - 12:08
    ტელეფონის ციფრღილაკზე ამოტვიფრულ ფორმას.
  • 12:08 - 12:11
    და შემდეგ შევცურდებოდი და გამოვცურდებოდი ხოლმე ლა ლა ლენდში
  • 12:11 - 12:14
    და არ მახსოვდა ხოლმე უკან დაბრუნებისას უკვე
  • 12:14 - 12:15
    ავკიფე თუ არა ნომრები.
  • 12:15 - 12:19
    მიწევდა ჩემი კუნძივით პარალიზებული მკლავის კონტროლი
  • 12:19 - 12:22
    და მოვაქციე რა ხელი ციფრებზე დავაჭირე
  • 12:22 - 12:25
    მათ, რათა ნორმალურ მდგომარეობაში დაბრუნების შემთხვევაში
  • 12:25 - 12:30
    გამეცნობიერებინა, "დიახ, მე უკვე ავკრიფე ის ციფრი."
  • 12:30 - 12:32
    როგორც იქნა, ყველა ციფრი აიკრიფა
  • 12:32 - 12:34
    და მე ვუსმენ ტელეფონს და
  • 12:34 - 12:37
    ჩემი კოლეგა პასუხობს და მეუბნება,
  • 12:38 - 12:43
    "ვუ ვუ ვუ ვუ." (სიცილი) და მე ვფიქრობ ჩემთვის,
  • 12:43 - 12:49
    "ღმერთო ჩემი, რა ოქროსფერი რეტრივერივით ჟღერს!"
  • 12:50 - 12:52
    ხოდა მე ვეუბნები -- საკუთარ გონებაში გაცნობიერებულად, ვეუბნები მას:
  • 12:52 - 12:54
    "ჯილი ვარ, დახმარება მჭირდება!"
  • 12:55 - 12:58
    და რაც ჩემი ხმისგან გამოდის არის "ვუ ვუ ვუ ვუ ვუ."
  • 12:58 - 13:00
    ვფიქრობ, "ოჰ ღმერთო, რა ოქროსფერი რეტრივერივით ვჟღერ."
  • 13:00 - 13:03
    მე ვერ მეცოდინებდოდა -- მე ეს არ ვიცოდი
  • 13:03 - 13:06
    მე არ შემეძლო საუბარი ან ენის გაგება სანამ არ ვცადე.
  • 13:06 - 13:09
    ხოდა ის მიხვდა რომ მჭირდბოდა დახმარება და გამომიგზავნა.
  • 13:09 - 13:13
    და ცოტა ხანში, მე მივყავარ
  • 13:13 - 13:17
    სასწრაფოს ერთი საავადმყოფოდან ბოსტონის გავლით [მასაჩუსეტსი] საერთო საავადმყოფოში
  • 13:17 - 13:19
    და მე დახვეული ვარ პატარა ფატალურ ბურთად.
  • 13:19 - 13:26
    და ბუშტის უკანასკნელი ჰაერის მსგავსად
  • 13:26 - 13:29
    საცაა ბუშტიდან რომ გამოიპარება,
  • 13:29 - 13:33
    მე ვიგრძენი როგორ აიზიდა ჩემი ენერგია -- ვიგრძენი რომ ჩემი სული დანებდა.
  • 13:33 - 13:39
    იმ მომენტში ვიცოდი რომ
  • 13:39 - 13:42
    აღარ ვიყავი საკუთარი სიცოცხლის ქორეოგრაფი.
  • 13:42 - 13:45
    და ან ექიმები გადაარჩენდნენ ჩემს სხეულს და მომცემდნენ
  • 13:45 - 13:48
    მეორე სიცოცხლეში შანსს, ან ეს იყო ალბათ
  • 13:48 - 13:50
    ჩემი გარდაცვალების მომენტი.
  • 13:55 - 13:59
    როცა იმ დღს, მოგვიანებით გამეღვიძა, გავოგნდი
  • 13:59 - 14:04
    აღმოვაჩინე რა რომ ჯერ ისევ ცოცხალი ვარ. როცა ვიგრძენი ჩემი სულის დანებება,
  • 14:04 - 14:07
    დავემშვიდობე საკუთარ სიცოცხლეს.
  • 14:07 - 14:11
    და ჩემი გონება ახლა ეკიდა ორ
  • 14:11 - 14:15
    დაპირისპირებულ რეალობას შორის. სიმულაცია რომელიც აღწევდა
  • 14:15 - 14:18
    ჩემი სენსორული სისტემების გავლით მგვირიდა საშნელ ტკივილს.
  • 14:19 - 14:23
    სინათლე მწვავდა ტვინს როგორც ხანძარი და ხმები
  • 14:23 - 14:27
    იყო ისეთი მაღალი და ქაოტური რომ ვერ ვარჩევდი
  • 14:27 - 14:31
    ფონის ხმაურისგან.
  • 14:31 - 14:35
    და მე მსურდა გაქცევა, რადგან არ შემეძლო
  • 14:35 - 14:40
    საკუთარი სხეული იდენტიფიკაცია სივრცეში, თავს ვგრძნობდი უზარმაზარად და უძვირფასესად,
  • 14:40 - 14:44
    ჯინივით, რომელიც სულ ახლახანს ბოთლიდან გაათავისუფლეს.
  • 14:45 - 14:50
    და ჩემი სული თავისუფლად დალივლივებდა, როგორც დიადი ვეშაპი
  • 14:50 - 14:55
    მიაპობს მდუმარე ეუფორიის ზღვას.
  • 14:56 - 15:04
    ნირვანა. მე ვიპოვნე ნირვანა და მე მახსოვს როგორ გავიფიქრე,
  • 15:04 - 15:07
    გამორიცხულია რომ ოდესმე ჩავატიო
  • 15:07 - 15:12
    ჩემი უზარმაზარობა ისევ ამ პაწაწინა სხეულში.
  • 15:14 - 15:18
    და შემდეგ გავაცნობიერე, "მაგრამ მე ხომ ისევ ცოცხალი ვარ! მე ისევ ცოცხალი ვარ,
  • 15:18 - 15:22
    და მე ვიპოვნე ნირვანა. და თუ მე
  • 15:22 - 15:25
    ვიპოვნე ნირვანა მე ისევ ცოცხალი ვარ, აწი ყველა
  • 15:25 - 15:32
    ვინც კი ცოცხალია შეუძლია იპოვნოს ნირვანა." და მე წარმოვიდგინე სამყარო
  • 15:32 - 15:36
    სავსე ლამაზი, მშვიდობიანი, თანაგრძნობიანი,
  • 15:36 - 15:39
    მოსიყვარულე ხალხით, რომლებმაც იციან რომ შეუძლიათ მოვიდნენ
  • 15:39 - 15:43
    ამ სივრცეში ნებისმიერ დროს. და რომ მათ შეუძლიათ
  • 15:43 - 15:47
    გამიზნულად აირჩიონ და შეაბიჯონ საკუთარ
  • 15:47 - 15:52
    მარცხენა ნახევარსფეროებში და იპოვნონ ეს მშვიდობა. და შემდეგ
  • 15:52 - 15:56
    რა უზარმაზარ საჩუქარი შეიძლება ყოფილიყო ეს გამოცდილება,
  • 15:56 - 16:00
    რა შინაგანი ძვრა შეიძლება ყოფილიყო,
  • 16:01 - 16:10
    ჩვენი ცხოვრების წესისთვის. და ამან მომცა მოტივაცია გამოსაჯანმრთელებლად.
  • 16:10 - 16:13
    ჩაქცევიდან ორნახევარ კვირაში,
  • 16:13 - 16:15
    ქირურგები შევიდნენ და მომაშორეს თრომბი
  • 16:15 - 16:18
    გოლფის ბურთისხელა რომელიც აწვებოდა ჩემი სასაუბრო ენის ცენტრებს.
  • 16:18 - 16:20
    აქ ვარ დედაჩემთან ერთად,
  • 16:20 - 16:28
    რომელიც ჩემი ცხოვრების ნამდვილი ანგელოზია. დამჭირდა 8 წელი სრული გამოჯანმრთელებისთვის.
  • 16:29 - 16:34
    აბა, ვინ ვართ ჩვენ? ჩვენ ვართ სამყაროს სიცოცხლის ძალა,
  • 16:34 - 16:39
    მექანიკური სიმკვირცხლით და ორი შემეცნებითი გონებით.
  • 16:39 - 16:43
    და ჩვენ გვაქვს ძალა ავირჩით, ნაბიჯ-ნაბჯ,
  • 16:43 - 16:47
    ვინ და როგოგორ გვინდა ვიყოთ მსოფლიოში.
  • 16:48 - 16:50
    აქვე, ახლავე, მე შემიძლია შევაბიჯო
  • 16:50 - 16:54
    ჩემი მარჯვენა ნახევარსფეროს ცნობიერებაში, სადაც ჩვენ ვართ.
  • 16:54 - 16:58
    მე ვარ სამყაროს ცხოვრების მიმცემი ძალა.
  • 16:58 - 17:01
    მე ვარ ცხოვრების ძალა 50 ტრილიონი ულამაზესი
  • 17:01 - 17:06
    მოლეკულური გენიოსისგან რომლებიც აყალიბებენ ჩემს ფორმებს ერთ მთლიანობაში.
  • 17:07 - 17:10
    ან, მე შემიძლია შევაბიჯო ჩემი
  • 17:10 - 17:14
    მარცხენა ნახევარსფეროს ცნობიერებაში და გავხდე განზოგადებული ინდივიდი,
  • 17:14 - 17:17
    მყარი. განცალკევებული ნაკადისგან,
  • 17:18 - 17:21
    გამოყოფილი თქვენგან. მე ვარ დოქტორი გილ ბოლტე ტეილორი:
  • 17:21 - 17:28
    ინტელექტუალი, ნევროანატომისტი. ეს არი "ჩვენ" ჩემს შიგნით.
  • 17:32 - 17:39
    რომელს აირჩევდით? რომელს ირჩევთ? და როდის?
  • 17:41 - 17:45
    მჯერა რომ რაც უფრო მეტ დროს ვხარჯავთ
  • 17:45 - 17:48
    ღრმა შიდასივრცის სქემის არჩევაში
  • 17:48 - 17:51
    ჩვენი მარჯვენა ნახევარსფეროისა, მეტ სიმშვიდეს
  • 17:51 - 17:55
    დავნერგავთ მსოფლიოში და ჩვენი პლანეტაც უფრო მშვიდობიანი იქნება.
  • 17:55 - 18:00
    და მე ჩავთვალე რომ ეს იდეა ღიდა თქვენთვის გაზიარებად.
Title:
ჯილ ბოლტ ტეილორის შორსმჭვრეტელობის ძლიერი შემოტევა
Speaker:
Jill Bolte Taylor
Description:

ჯილ ბოლტ ტეილორს ისეთი გამოკვლევის ჩატარების შესაძლებლობა მიეცა რომელსაც ძალიან ცოტა ტვინის მეცნიერი თუ ისურვებდა: მას დამბლა დაეცა, და ამის შემდეგ თავისი ტვინის ფუნქციები -- მოძრაობა, ლაპარაკი, თავის შეცნობა -- რიგრიგობით გაეთიშა. საკმაოდ შემზარავი ისტორია.

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
18:21
Nikoloz Tokhvadze added a translation

Georgian subtitles

Revisions