Ακρογιαλιές Δειλινά 1957
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
Απλώνει σκοτάδι βαθύ
Κορίτσι ξένο σαν ίσκιοσ
Πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίσ ντροπή αναζητεί
Τον ήλιο που έχει χαθεί
Στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
Ακρογιαλιέσ δειλινά
Και σκλαβωμένη για πάντα
Κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί
Να έχει πια τρελαθεί
Και τότε ποιοσ θα ρωτήσει
Να μάθει ποτέ το γιατί