Boucher, Madame de Pompadour

SmartHistory.
Sztuka. Historia. Rozmowa.

Męski głos: Spoglądamy teraz na
"Markizę de Pompadour" autorstwa François Bouchera

Damski głos:
Ale zanim zaczniemy ją omawiać, muszę przyznać...

... że naprawdę nie przepadam za malarstwem
z epoki Rokoko, ale ten obraz naprawdę mi się podoba.

Jest w nim coś naprawdę... pięknego.

Ujęły mnie w nim różowe falbanki i koronki

...i kamea na jej nadgarstku

...i puszek, którego używa do pudrowania się

...i kwiaty na dole obrazu

...i różowość policzków

...i niebieska wstążka w jej włosach

...i odrobina różu na końcówce pędzelka

...którego używa do przypudrowania rumieńców.

Chodzi mi o to...
to jest po prostu... naprawdę smaczne!

Męski głos:
Więc porozmawiajmy przez chwilę o tych rzeczach

ponieważ naprawdę mocno przyciągają uwagę.

Koronka i różowe wstążki

mają w sobie rodzaj prawie architektonicznej jakości.

- ... to jest naprawdę zadziwiające.
- Tak, mają w sobie jakby objętość woalki.

Męski głos:
Owszem, mają objętość i strukturę

i można poczuć tę ciężkość i sztywność tkaniny

a tak naprawdę zupełnie taka nie jest.

I dużo uwagi
poświęcono oczywiście kamei na jej nadgarstku.

- Ponieważ jest to portret jej kochanka.
- Króla Ludwika XV.

Dokładnie, króla Francji.

Ale potem
skontrastujmy to ze sposobem w jaki oddano

jej twarz, jej głowę

która jest w pewnym sensie niemożliwie... delikatna.
I w pewnym sensie poprawiona.

Popatrz na wielkość oczu
w porównaniu do wielkości ust.

Ona stała się dzieckiem.

Damski głos:
To prawda, nie pomyślałam o tym.

Męski głos:
To prawie jakbyśmy oglądali

japońskie kreskówki... jak one się nazywają?

Damski głos:
Anime? Bo z pewnością nie chodzi o jej osobowość

ani to kim była,
ani o jej człowieczeństwo, a potem on...

Męski głos:
Dokładnie, tu chodzi o jej postać, tak?

Damski głos:
Tak właśnie, o jej postać.

I dla mnie to o to
właśnie chodzi w całym tym obrazie.

To chodzi o kunszt.

Podobnie wygląda kunszt francuskiego sądu

w 18. wieku w okresie Rokoko.

Chodzi o kunszt w ubiorze, sposób malowania się.

To chodzi o ukazanie jej oblicza.

To prawda, ale czyż nie jest to ukazanie
oblicza sugerujące stopień zażyłości? I...

Damski głos: Masz na myśli to,
że była to kochanka króla, w tym kontekście?

Męski głos:
Tak, ale ponadto też tylko bliskość fizyczną.

Damski głos:
To prawda, jesteśmy jej bardzo blisko.

Męski głos:
Tak, ma się poczucie, że możemy jej dotknąć.

Damski głos:
Jesteśmy jej najbliższym przyjacielem i zaraz podzieli się z nami...

-... intymnym sekretem.
- Tak, dokładnie.

Męski głos:
Ale potem nasze oczy podnoszą się z jej nadgarstka

ponad portret jej kochanka,
ponad jej pierś, aż po szyję

i ostatecznie padają na jej twarz,
która zdaje się być w pewien sposób odległa.

Damski głos:
Pierwszą rzecz którą zauważyłam z tych

akcesoriów kunsztu

a potem spojrzałam na jej twarz,
rozumiesz, przeczytałam podpis...

i w porządku,
to jest kochanka Ludwika XV i potem pomyślałam...

Kim jest ta kobieta?

Szukałam w jej twarzy jakiś podpowiedzi...
i nic nie znalazłam

Męski głos:
To poczucie czystości, które w kunszcie

tak jak to określiłaś,
jest malowane wbrew delikatności

i nieokreśloności jej osobowości

...jest, jak uważam, oczywiste w kolorystyce.

Zwróć uwagę jak niesamowicie wyraźna,
prawie, że zamarznięta jest ta kolorystyka

i potem spójrz na te delikatność.

Ale jest jednak w tym
nieokiełznane poczucie nieokreśloności

i, tak mi się zdaje, tajemnicy.

SmartHistory.
Sztuka. Historia. Rozmowa.