10 เรื่องที่ฉันเรียนรู้จากการเสียเงินจำนวนมาก | โดโรธี ลอร์บัค | TEDxMünster
-
0:13 - 0:17ดิฉันเคยประสบความสำเร็จมาก่อน
ตามที่สังคมบอกมา -
0:17 - 0:21ดิฉันได้ออกมาจากงานการตลาดที่ให้เงินดี
เพื่อมาเป็นผู้ประกอบการ -
0:22 - 0:25และอีกไม่นาน ดิฉันก็จะซื้อทุกอย่าง
ที่ดิฉันอยากได้ -
0:25 - 0:29ไม่ใช่ทุกอย่างบนโลกหรอก แต่เป็นทุกอย่าง
ที่ดิฉันต้องการ ซึ่งมันก็มากอยู่ดีค่ะ -
0:29 - 0:34แรงกระตุ้นของดิฉัน ทำให้ดิฉันอยากซื้อของ
ซึ่งรวมไปถึงรถคันใหม่และบ้านหนึ่งหลัง -
0:35 - 0:38ช่วงชีวิตของดิฉันมีแต่ความสนุก
-
0:38 - 0:42และดิฉันพูดได้เต็มปากว่า
ดิฉันสร้างความทรงจำดีๆ ขึ้นมามากมาย -
0:42 - 0:44แต่ก็เพื่อความสนุกค่ะ
-
0:44 - 0:46ดิฉันอยากมีมากขึ้น
อยากสนุกมากขึ้น -
0:46 - 0:50อยากทำบางอย่างที่จะอยู่ไปตลอด
บางอย่างที่สำคัญ -
0:50 - 0:55ดิฉันจึงเริ่มทำงานกับนักเรียน
และมันวิเศษไปเลยค่ะ -
0:55 - 0:56นี่เป็นครังแรกที่
-
0:56 - 0:58ดิฉันมีคนเข้ามาหาแล้วพูดกับดิฉันว่า
-
0:58 - 1:00"ขอบคุณนะ คุณเปลี่ยนชีวิตของฉัน"
-
1:01 - 1:03และนั่นมีค่าสำหรับดิฉันมากค่ะ
-
1:04 - 1:06มากจนอยากทำแม้จะได้เงินน้อยนิด
-
1:06 - 1:08ถ้าพวกเขาจ่ายให้ฉันไม่เพียงพอ
-
1:08 - 1:11ดิฉันยินดีทำให้ฟรีๆ - มากๆ ด้วย
-
1:12 - 1:13จนดิฉันถึงจุดๆ หนึ่ง
-
1:13 - 1:18ที่ความล้มเหลวทางการเงินเล็กๆ
เป็นหายนะต่อดิฉันได้ในฐานะผู้ประกอบการ -
1:18 - 1:20และมันก็เกิดขึ้นจนได้ค่ะ
-
1:21 - 1:24กลางฤดูร้อนปี 2016
ที่ทุกโรงเรียนปิดหมด -
1:24 - 1:28และดิฉันก็จะไม่มีรายได้ไปอีก
2 เดือนหรืออะไรทำนองนี้ -
1:28 - 1:34ดิฉันได้รับจดหมาย 5 ฉบับในเวลาเดียวกัน
จากสรรพากร -
1:35 - 1:38โดยต้องการให้ดิฉันจ่ายภาษีเพื่อ
วันวานอันแสนสุขของดิฉัน -
1:38 - 1:40โดยทันที
-
1:41 - 1:45ค่าที่ต้องจ่าย ดิฉันต้องจ่ายทุกอย่างที่มี:
เงินเก็บ เงินอะไรก็ตามที่มีอยู่ -
1:45 - 1:47และเงินที่ดิฉันมีอยู่ในขณะนี้ตอนนี้
-
1:47 - 1:50มีเพียงเหรียญไม่กี่เหรียญ
ที่เจออยู่ระหว่างโซฟา -
1:50 - 1:53ในกระเป๋าเสื้อโค้ท ในรถ
-
1:53 - 1:57และ 3 ยูโรกับอีก 97 เซนต์ในธนาคาร
-
1:58 - 2:002 วันให้หลัง
-
2:00 - 2:05ลูกสาวของดิฉันจะกลับมา
จากที่ไปอยู่กับพ่อของเธอ -
2:05 - 2:07เธอจะกลัมมาหาดิฉันในวันเกิดของเธอเอง
-
2:08 - 2:11และดิฉันไม่มีเงินจะซื้อวัตถุดิบ
มาอบเค้กให้เธอ -
2:13 - 2:18สิ่งที่ดิฉันอยากทำ
คืออยากไปนอนร้องไห้ที่เตียง -
2:18 - 2:20ซึ่งดิฉันไม่ชอบเลยค่ะ
-
2:20 - 2:24แล้วก็ซุกผ้าห่มอยู่อย่างนั้น
จนปัญหาทุกอย่างหายไปเอง -
2:25 - 2:26แต่ดิฉันทำไม่ได้
-
2:26 - 2:32ดิฉันไม่มีเวลาเพราะตอนนั้นดิฉันมีเวลาเพียง
48 ชั่วโมงในการพิสูจน์ตัวเอง -
2:32 - 2:34ว่าดิฉันเคยดีกว่านี้
-
2:34 - 2:36ว่าดิฉันเป็นแม่ที่ดี
-
2:37 - 2:41ฉะนั้นสิ่งที่ดิฉันทำจึงเป็นสิ่งที่
น่ากลัวและน่าอับอายที่สุด -
2:41 - 2:43ที่ดิฉันเคยทำมาทั้งชีวิต:
-
2:43 - 2:48ดิฉันตัดสินใจเปิดโปงตัวเองกับสาธารณะ
ว่าดิฉันเป็นคนล้มเหลว -
2:50 - 2:53และดิฉันคิดว่าที่ที่ดีที่สุดในการเริ่มใหม่
คือเริ่มตั้งแต่ศูนย์ -
2:53 - 2:59ดิฉันจึงจ่ายเงินก้อนสุดท้ายที่มี
และตอนนั้นดิฉันก็ไม่เหลืออะไรเลย -
3:00 - 3:02และตอนนั้นมีเพียงทางเดียวที่จะทำ
อะไรสักอย่างได้ -
3:04 - 3:06ดิฉันเรียกมันว่า "โครงการหาเงิน"
-
3:06 - 3:08ดิฉันอัพโหลดวิดีโอลงเฟซบุ๊ก
-
3:08 - 3:12และได้พูดไปว่า ดิฉันได้ล้มเหลวไม่เป็นท่า
ในฐานะผู้ประกอบการ -
3:12 - 3:14หมดตัวอย่างสิ้นเชิง
-
3:14 - 3:18และดิฉันมีความมุ่งมั่น
จะเปลี่ยนสถานการณ์นี้ให้ได้ -
3:18 - 3:21เพื่อเรียนรู้ทุกสิ่งที่ทำได้เกี่ยวกับ
การเป็นผู้ประกอบการ ธุรกิจ เงิน -
3:21 - 3:24และเพิ่มพูนความฉลาดด้านการเงิน
-
3:24 - 3:28และฉันมุ่งมั่นในการทำตัว
ให้ปลอดจากความกดดันทางการเงิน -
3:28 - 3:30ภายในเวลา 6 เดือน
-
3:32 - 3:34โดยเริ่มจากศูนย์ถึงสูงสุด
-
3:34 - 3:37หรืออย่างน้อยก็ค้นพบความลับว่า
การจะไปถึงจุดนั้นคืออะไร -
3:37 - 3:40และกลายเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จ
-
3:40 - 3:42และดิฉันจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับมัน
-
3:42 - 3:46และหนังสือเล่มนี้ ดิฉันจะขายทันที
10 ยูโรต่อเล่ม -
3:47 - 3:52และในวันนั้น ดิฉันไม่กล้าอ่านคอมเมนต์
ที่ตอบกลับในไทม์ไลน์เลย -
3:52 - 3:54เพราะว่าสิ่งที่ทำไปมันน่ากลัว
-
3:54 - 3:58แต่วันนั้นวันแรก ฉันขายหนังสือได้ 64 เล่ม
-
3:59 - 4:00และดิฉันรวย
-
4:01 - 4:05จนทุกวันนี้ ดิฉันไม่เคยรู้สึกรวยมากขนาดนี้
มาก่อนทั้งชีวิต -
4:05 - 4:08เพราะนี่หมายความว่า
ตอนนี้ดิฉันสามารถอบเค้กวันเกิดได้แล้ว -
4:08 - 4:11และเธอจะได้จัดงานวันเกิดที่เธอสมควรได้
-
4:11 - 4:12ซึ่งเธอก็ได้ค่ะ
-
4:13 - 4:15แล้วดิฉันก็อ่านหนังสือ
-
4:15 - 4:16ทั้งค้นหา ทั้งเขียนบล็อก
ทั้งสัมภาษณ์ -
4:16 - 4:18เรียนรู้ทุกอย่างที่เรียนได้
-
4:18 - 4:20และดิฉันทำสำเร็จค่ะ
-
4:20 - 4:23ภายใน 6 เดือน
ดิฉันหลุดจากความกดดันทางการเงินได้แล้ว -
4:24 - 4:28และดิฉันพูดได้ว่าตอนนี้
ดิฉันเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จ -
4:28 - 4:29และเวลาทั้งหมดนี้
-
4:29 - 4:32ดิฉันได้คิดถึงเกี่ยวกับโครงการหาเงิน
-
4:32 - 4:33อะไรก็ตามที่ดิฉันเรียก -
-
4:33 - 4:36แน่นอนล่ะ มันเกี่ยวกับเงิน
และธุรกิจ -
4:36 - 4:40แต่ลึกลงไปกว่านั้น มันเกี่ยวกับ
บางอย่างที่ต่างออกไป -
4:40 - 4:43มันเกี่ยวกับคุณค่าและชีวิต
-
4:43 - 4:47และดิฉันจะมาแบ่งปันว่า
ดิฉันเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตบ้าง -
4:48 - 4:51บทเรียนที่หนึ่ง: เงินสำคัญ
-
4:51 - 4:53ค่อนข้างจะน้ำเน่าไปหน่อยนะ (หัวเราะ)
-
4:53 - 4:58แต่ดิฉันถูกเลี้ยงดูมาให้เชื่อว่า
เงินไม่สำคัญ -
4:58 - 5:02และดิฉันได้รับการถ่ายทอดความเชื่อนี้
จริงๆ ดิฉันโทษใครไม่ได้หรอก -
5:02 - 5:06แต่ว่ามันก็ทำให้เกิดความเชื่อนี้
ในหัวของดิฉัน ด้วยเหตุอะไรก็ตามแต่ -
5:06 - 5:08ความเชื่อที่ว่า คนมีเงินไม่ใช่คนดี
-
5:09 - 5:12ฉะนั้นเมื่อดิฉันมีเงิน
ดิฉันจะใช้จ่ายให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ -
5:13 - 5:15และเมื่อดิฉันค้นพบจุดประสงค์ของตัวเอง
คือการสอนนักเรียน -
5:16 - 5:17ดิฉันไม่ได้ถามเอาเงินเลยค่ะ
-
5:17 - 5:19ดิฉันไม่สน
-
5:19 - 5:21ดิฉันแค่อยากจะเปลี่ยนแปลงโลก
-
5:22 - 5:27ซึ่งมันไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ
กับเงิน 3 ยูโรและ 97 เซนต์ -
5:27 - 5:32และดิฉันได้เรียนรู้ว่า
เงินไม่ทำให้คนเป็นคนเลว -
5:32 - 5:34มันทำให้คุณเป็นคุณได้มากกว่า
-
5:34 - 5:37ถ้าคุณเป็นไอ้โง่ที่มีเงินเยอะ
-
5:37 - 5:40คุณอาจเป็นไอ้โง่แม้กระทั่งตอนหมดตัวเช่นกัน
-
5:40 - 5:44และถ้าดิฉันมีเงินเยอะกว่านี้
ดิฉันก็สามารถเป็นผู้ให้ได้มากขึ้น -
5:45 - 5:48แต่ถ้าดิฉันจะต้องมากังวลเรื่องเงินทุกวัน
ทั้งวัน -
5:48 - 5:52ดิฉันคงจะดูแลตัวเองไม่ได้
และไม่มีอะไรจะให้ -
5:54 - 5:57บทเรียนที่สอง: เงินเท่ากับเวลา
-
5:58 - 6:01ทันทีที่พวกเราเริ่มทำงาน
เราจะเริ่มใช้เวลาไปแลกเงิน -
6:01 - 6:02ซึ่งนั่นเป็นปัญหา
-
6:02 - 6:06เพราะพวกเราสามารถทำเงินได้มากขึ้น
แต่พวกเราสร้างเวลาให้มากขึ้นไม่ได้ -
6:06 - 6:10และดิฉันเริ่มใช้เวลาไปแลกเงิน
ที่น้อยมากเกินไป -
6:10 - 6:11จนดิฉันแทบอยู๋ไม่รอด
-
6:12 - 6:13และทุกๆ สิ้นเดือน
-
6:13 - 6:16ก็จะไม่มีเงินให้ฉันลงทุนเพื่ออนาคตอีก
-
6:17 - 6:23ดิฉันจึงใช้เวลาทั้งหมดเพื่อแลกเงินนิดเดียว
-
6:23 - 6:25ซึ่งดิฉันอาจจะต้องทำอย่างนั้นไปตลอดชีวิต
-
6:25 - 6:27เพราะไม่มีอะไรเหลือแล้วค่ะ
-
6:27 - 6:29และตลอดชีวิตของดิฉัน
-
6:29 - 6:33ดิฉันได้มอบสิ่งหนึ่งออกไป
ซึ่งมีค่ากับฉันมากที่สุด -
6:34 - 6:35นั่นคือเวลา
-
6:36 - 6:40เวลาที่จะอยู่กับคนที่รัก
และเวลาที่มอบให้ตัวเอง -
6:42 - 6:47ดังนั้นดิฉันจึงตัดสินใจว่า
ดิฉันจะเห็นคุณค่าของเวลามากขึ้น -
6:47 - 6:50ดิฉันจะใช้เวลาอย่างมีสติ
-
6:50 - 6:51และเมื่อพูดถึงงาน
-
6:51 - 6:54ดิฉันจะต้องใช้เวลาแลกเงินที่มากขึ้น
-
6:54 - 6:59เพื่อที่ดิฉันจะได้ใช้เวลาทำงานน้อยลง
และมีเวลาใช้ชีวิตมากขึ้น -
6:59 - 7:03บทเรียนที่สาม: เงินเท่ากับคุณค่า
-
7:03 - 7:08ดิฉันใช้เวลา 2 ปีเพื่อค้นพบว่า
โครงการหาเงินไม่เกี่ยวกับเงิน -
7:08 - 7:10มันเกี่ยวกับคุณค่า
-
7:11 - 7:14และดิฉันมองตัวเองเป็นคนที่มีความมั่นใจ
-
7:15 - 7:17แต่ดิฉันไม่ได้ให้คุณค่าตัวเอง
-
7:18 - 7:20เพราะว่าวิธีที่คุณปฏิบัติกับตัวเอง
-
7:20 - 7:22คือภาพสะท้อนมุมมองที่คุณเห็นตัวเอง
-
7:22 - 7:25และดิฉันปฏิบัติกับตัวเองได้บัดซบมาก
-
7:25 - 7:28ซึ่งมันเป็นตัวอย่างที่แย่
ที่จะสอนลูกสาวของดิฉัน -
7:31 - 7:33ฉะนั้น การเปลี่ยนค่าแรงมันยังไม่พอ
-
7:33 - 7:35แต่ต้องเปลี่ยนมุมมองที่ดิฉันเห็นตัวเองด้วย
-
7:35 - 7:39ดิฉันต้องเริ่มเห็นตัวเอง
เป็นคนที่มีคุณค่า -
7:39 - 7:42และสิ่งนั้นไม่ได้ทำกันง่ายๆ
-
7:43 - 7:45มันเป็นกระบวนการ
และดิฉันกำลังทำอยู่ -
7:45 - 7:48ดิฉันยังคงย้ำเตือนกับตัวเองอยู่เป็นปกติว่า
-
7:49 - 7:52"ไม่เป็นไรนะ คุณมีค่าทุกเพนนี"
-
7:52 - 7:56และจนตอนนี้ มันเป็นเรื่องยาก
ที่จะพูดออกมาเป็นคำๆ -
7:56 - 7:57ดิฉันจะอายนิดๆ
-
7:57 - 7:59ดังนั้น ดิฉันจึงกำลังเรียนรู้อยู่
-
7:59 - 8:01ดิฉันต้องฝึกฝนต่อไป
-
8:02 - 8:07บทเรียนที่สี่: คำพูดคนไม่สำคัญ
-
8:08 - 8:10"เธอมันนางกระจอก"
-
8:10 - 8:12"เธอมันคนหลอกลวง"
-
8:12 - 8:15"เธอทำแบบนี้กับลูกของเธอได้ยังไง?"
-
8:15 - 8:18อันนี้เป็นแค่ความเห็นส่วนหนึ่ง
ที่ดิฉันได้รับ -
8:18 - 8:21คนที่เกลียดชังดิฉัน
อยู่ในไทม์ไลน์เฟซบุ๊ก -
8:23 - 8:27แต่คนที่เงียบๆ
พวกเขามาซ่อนตัวในอินบ็อกซ์ของดิฉัน -
8:27 - 8:30มาสารภาพกับดิฉันคนเดียว
ว่าพวกเขาก็พลาดเช่นกัน -
8:30 - 8:34ว่าพวกเขาค้นพบความหมายของตน
และอยากจะเปลี่ยนแปลงโลก -
8:34 - 8:36และทำงานอย่างหนัก 80 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
เหมือนดิฉันเลย -
8:36 - 8:38และอยู่แทบไม่รอด
-
8:38 - 8:39แต่ก็ไม่อยากให้ใครรู้
-
8:39 - 8:41พวกเขาเลยไม่อยากพูดออกสื่อ
-
8:41 - 8:45เพราะพวกเขาอายเกินกว่าจะเป็น
คนล้มเหลว -
8:46 - 8:53แต่พวกเขาดีใจมากๆ ที่ดิฉันพูดออกสื่อ
และเปิดเผยว่าตัวเองเป็นคนล้มเหลว -
8:53 - 8:56เพราะว่าตอนนี้ พวกเขาจะได้เรียนรู้
จากความผิดพลาดของดิฉัน -
8:57 - 8:59และดิฉันรู้สึกขอบคุณ
ที่ดิฉันช่วยเหลือพวกเขาได้ -
9:01 - 9:03และก็รู้สึกขอบคุณคนที่เกลียด
-
9:03 - 9:05ไม่ว่าจะคนที่ไม่รู้จักหน้าไทม์ไลน์
-
9:05 - 9:09หรือเพื่อนบางคนของดิฉัน
ที่เอาไปนินทาลับหลัง -
9:09 - 9:13เพราะพวกเขาสอนให้ดิฉันรู้ว่า
ไม่มีอะไรเป็นส่วนตัวไปตลอด -
9:13 - 9:14อาจจะไม่
-
9:14 - 9:17สิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับคุณ
และสิ่งที่ผู้คิดคิดเกี่ยวกับคุณ -
9:17 - 9:19มันมาจากมุมมองของพวกเขา
-
9:19 - 9:24มันมาจากความเห็น คุณค่า
และประสบการณ์ของพวกเขา -
9:24 - 9:27และพวกเขาอาจจะมีวันที่แย่
หรือรู้สึกไม่มั่นคง รู้สึกไม่มีความสุข -
9:28 - 9:30มันไม่เกี่ยวกับคุณเลย
-
9:30 - 9:34และวิธีที่ผู้คนปฏิบัติกับคุณ
ไม่ใช่ภาพสะท้อนสิ่งที่คุณเป็น -
9:34 - 9:36มันคือภาพสะท้อนสิ่งที่พวกเขาเป็นต่างหาก
-
9:37 - 9:40ฉะนั้น เมื่อใครมาพูดอะไรที่ทำให้
ดิฉันเจ็บใจ -
9:40 - 9:41มันก็เจ็บแหละค่ะ
-
9:41 - 9:42แต่ก็ไม่มากนักหรอก
-
9:42 - 9:46เพราะดิฉันรู้ว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับดิฉัน
-
9:47 - 9:52บทเรียนที่ห้า: คำพูดคนสำคัญ
-
9:52 - 9:56คำพูดคนจะสำคัญที่สุด
เมื่อคนๆ นั้นคือคุณ -
9:57 - 9:58เพราะว่าคน
-
9:58 - 9:59ที่มีความเห็นเกี่ยวกับคุณมากที่สุด
-
9:59 - 10:01คนที่คุยกับคุณมากที่สุด
-
10:01 - 10:03ก็คือคุณ
-
10:03 - 10:05และคุณมักจะเชื่อมั่นในตัวเอง
ใช่มั้ยคะ? -
10:05 - 10:07ฉะนั้นจงใจดีเข้าไว้
-
10:07 - 10:10ไม่กี่วันหลังจากเดินหน้าทำโครงการ
ดิฉันไปถามลูกสาวว่า -
10:10 - 10:13"ความกังวลเรื่องเงินทำให้หนูรู้สึกยังไง?"
-
10:14 - 10:15เธอตอบว่า
-
10:15 - 10:16"เราไม่มีความกังวลเรื่องเงิน
-
10:16 - 10:18เราแค่มีเงินน้อยกว่าคนอื่น
แค่นั้นเองค่ะ" -
10:18 - 10:19(หัวเราะ)
-
10:19 - 10:22จากนั้นดิฉันจึงรู้ตัวว่า
จนถึงตอนนั้น -
10:22 - 10:24ดิฉันพูดกับตัวเองตลอดเป็นปกติว่า
-
10:24 - 10:25"เธอช่างล้มเหลวอะไรอย่างนี้"
-
10:26 - 10:30และดิฉันจึงรู้ตัวว่า
เพราะลูกสาวของดิฉัน -
10:30 - 10:34การคิดแบบนั้น ไม่ช่วยทำให้เหตุการณ์
ดีขึ้นมาสักนิด -
10:35 - 10:37และมันก็เป็นแค่นั้น - แค่เหตุการณ์
-
10:37 - 10:39มันไม่สามารถนิยามคุณได้
-
10:39 - 10:41การตอบสนองของคุณต่อมันต่างหากที่นิยามคุณ
-
10:41 - 10:44และการตอบสนองของฉันบอกไปว่า
จงใจดีกับตัวเองเข้าไว้ -
10:44 - 10:46บอกตัวเองว่า
-
10:46 - 10:48"คุณจะไม่เป็นไร
-
10:48 - 10:50คุณทำได้"
-
10:50 - 10:53และหลังจากนั้น ไม่ว่ามันจะแลกมาด้วยอะไร
ฉันจะทำ -
10:56 - 10:59บทเรียนที่หก: มันง่ายมาก
-
10:59 - 11:02ดิฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับธุรกิจและ
การเป็นผู้ประกอบการ -
11:02 - 11:04การทบต้น การลงทุน
การเป็นผู้ประกอบการ -
11:05 - 11:08เกี่ยวกับการขยายกิจการ ค่าแรง ยอดขาย
-
11:08 - 11:12เป้าหมายง่ายๆ สายป่านการเงิน
คุณค่าที่มอบให้ลูกค้า -
11:13 - 11:19แต่ว่ากันตามตรง ทุกสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้
ฉันไปเรียนเอาจากคุณย่าคุณยายก็ได้ -
11:19 - 11:22เพราะหัวใจสำคัญอยู่ที่:
-
11:22 - 11:24ใช้ให้น้อย
-
11:24 - 11:25รับให้มาก
-
11:25 - 11:27ลงทุนอย่างฉลาด
-
11:27 - 11:31และสำคัญที่สุด คือให้ค่าตัวเอง
-
11:32 - 11:35แต่คำว่าง่ายไม่ง่ายเสมอไป
-
11:35 - 11:36ดิฉันขอถามคุณสักหนึ่งคำถาม
-
11:36 - 11:41ทุกวันนี้ใครได้เงินมากกว่าคุณ
ในอาชีพแรกที่คุณทำงาน? -
11:44 - 11:46ก็หลายคนอยู่นะ โอเค
-
11:47 - 11:49เตรียมตัวให้พร้อม มีอีกคำถามนึงค่ะ
-
11:49 - 11:50ซื่อสัตย์นะคะ
-
11:50 - 11:51ดิฉันสัญญาจะไม่ไปบอกใคร
-
11:51 - 11:53แต่ต้องซื่อสัตย์ค่ะ
-
11:53 - 11:59ใครที่รู้สึกว่าเงินไม่พอ
ทุกสิ้นเดือนบ้างคะ? -
12:01 - 12:03หรือว่าหลายๆ ครั้ง อาจจะนะคะ
-
12:03 - 12:05ใช่ มีหลายคนเลยใช่มั้ยคะ?
-
12:05 - 12:07โอเค คุณไม่ได้ตัวคนเดียวหรอก
-
12:07 - 12:10และนี่คือเหตุผลว่าทำไม:
มันเรียกว่า "กฎของพาร์กินสัน" -
12:10 - 12:14ค่าใช้จ่ายของคุณจะขึ้นมาเท่ากับ
รายรับของคุณเสมอ -
12:14 - 12:17นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมหลายคน
เกษียนออกไปแล้วยังจน -
12:17 - 12:18และเป็นเหตุผลว่าคนที่ถูกล็อตเตอรี่
-
12:18 - 12:22แต่เพียงไม่กี่ปีหลังจากถูกรางวัล
มักจะเหลือเงิน -
12:22 - 12:24น้อยลงกว่าเดิม
-
12:26 - 12:30และประมาณหนึ่งปีที่ดิฉันเริ่มทำ
โครงการหาเงิน -
12:30 - 12:31ดิฉันได้เงินมาเป็นจำนวนมาก
-
12:31 - 12:32ดิฉันกำลังไปได้สวย
-
12:32 - 12:36แต่ถึงอย่างนั้น ดิฉันก็ไม่ค่อยจะเหลืออะไร
ทุกๆ สิ้นเดือนค่ะ -
12:36 - 12:39และดิฉันรู้ตัวว่า
เมื่อมาถึงตอนที่จะต้องใช้เงิน -
12:39 - 12:40ดิฉันใช้เงินเหมือนเด็ก 12 ขวบ
-
12:41 - 12:43ฉะนั้น ดิฉันควรจะปฏิบัติกับตัวเองอย่างนั้น
-
12:43 - 12:47ตอนนี้ ดิฉันเลยเข้าถึงเงินของตัวเองยากขึ้น
-
12:47 - 12:48ทันทีที่เงินเข้ามา
-
12:48 - 12:51เงินส่วนใหญ่วิ่งเข้า
บัญชีที่ดิฉันแตะต้องไม่ได้ -
12:51 - 12:54และดิฉันคงจะทำอย่างนี้ไปตลอดชีวิตค่ะ
-
12:54 - 12:56และดิฉันไม่สน
-
12:56 - 12:59เพราะถ้าจะมีสิ่งหนึ่งที่ดิฉัน
ได้เรียนรู้จากโครงการนี้ -
12:59 - 13:02คือดิฉันไม่สามารถกลับไปยากจนได้
-
13:03 - 13:07บทเรียนที่แปด: การเสียเงินจนหมดตัว
มันห่วยแตก -
13:07 - 13:08มันห่วยแตกจริงๆ ค่ะ
-
13:08 - 13:11สองปีที่แล้ว ชีวิตของดิฉันมีแต่ความเร่งรีบ
-
13:11 - 13:13ทุกอย่างเร่งรีบไปหมด
-
13:13 - 13:19ดิฉันต้องเป็นนักแก้ปัญหาเต็มเวลา
ซึ่งเหนื่อยเอาการและเป็นไปไม่ได้ -
13:19 - 13:21หนีเสือปะจระเข้เชียวล่ะค่ะ
-
13:21 - 13:24เพราะความขาดแคลนกักขังหน่วงเหนี่ยวจิตใจ
-
13:25 - 13:26มีผลการทดลองออกมา
-
13:26 - 13:29ว่าเมื่อสิ่งที่คุณเอาแต่คิด
และมันกำลังเกิดกับดิฉันอยู่ -
13:29 - 13:31เมื่อสิ่งที่คุณเอาแต่คิดมีแค่
-
13:31 - 13:33วันนี้ฉันจะเอาอาหารมาไว้บนโต๊ะได้ยังไง?
-
13:33 - 13:34วันนี้ฉันจะหาเงินยังไง
-
13:34 - 13:37มันกินพื้นที่การคิดในหัวค่ะ
-
13:37 - 13:41จะไม่มีพื้นที่เหลือให้แก้ปัญหา
ในวันพรุ่งนี้หรือสัปดาห์หน้า -
13:41 - 13:42หรือเริ่มการเปลี่ยนแปลงในปีถัดไป
-
13:42 - 13:44คุณจะติดอยู่ในสถานการณ์นั้น
-
13:44 - 13:48และสถานการณ์ของดิฉันก็คือ
สมองของดิฉันเหมือนระเบิดเวลา -
13:49 - 13:54ทุกวันนี้ดิฉันก็ยังได้ยินเสียงใบบิล
ค่านั่นค่านี้วางลงบนพรมหน้าประตู -
13:54 - 13:55และมันยังคงทำให้ดิฉันสติแตก
-
13:57 - 14:01ทั้งวันทั้งคืน ฉันจะรู้สึกตื่นตระหนก
-
14:02 - 14:03ฉันหายใจไม่ออก
-
14:03 - 14:04มันไม่มีทางออกเลย
-
14:04 - 14:05ฉันกำลังจะขาดอากาศตาย
-
14:06 - 14:11สิ่งแรกและสิ่งเดียวที่ดิฉันทำ
คือหายใจ -
14:12 - 14:14(หายใจออก)
-
14:15 - 14:18ฉันปล่อยใจไป และตัดสินใจขึ้นมา
-
14:18 - 14:22ว่าดิฉันจะต้องประสบความสำเร็จ
ในทิศทางของจุดประสงค์ของฉัน -
14:24 - 14:25ดิฉันค้นพบจุดศูนย์รวมของตัวเอง
-
14:26 - 14:28ดิฉันหยุดวินาศกรรมตัวเอง
-
14:29 - 14:31และฉันได้กลายเป็นคน
ที่ประสบความสำเร็จ -
14:33 - 14:36บทเรียนที่เก้า: ยากจนต่อไป
-
14:36 - 14:39เอพิคไททัส กล่าวไว้เมื่อนานมาแล้วว่า
-
14:40 - 14:42"ความมั่งคั่งไม่ได้เกิดจาก
การครอบครองสิ่งที่ยอดเยี่ยม -
14:43 - 14:44แต่เป็นการมีความอยากที่น้อย"
-
14:45 - 14:48ความย้อนแย้งก็คือว่า
ยิ่งคุณมีเงินมากเท่าไหร่ -
14:49 - 14:55ความเงียบสงบที่มากขึ้น และการไม่มี
อินเตอร์เนทไร้สาย กลายเป็นสิ่งหรูหรา -
14:55 - 14:59มันน่าตลกมากที่คนรวยเงิน
คนรวยที่ใช้เงินเป็น ถ้าเจาะจง -
14:59 - 15:02จะใช้เงินไปกับการไปสถานที่สักแห่ง
ที่เงียบสงบ -
15:02 - 15:06ตอนที่ฉันไม่มีอะไร สิ่งที่ฉันทำได้
คือไปสักที่ที่มีความสงบ -
15:07 - 15:12แค่ไปนั่งเฉยๆ หรืออ่านหนังสือ
หรือออกไปข้างนอก หรือออกไปวิ่ง -
15:12 - 15:13เล่นกับลูกสาวของดิฉัน
-
15:15 - 15:17และช่วงเวลาเหล่านั้น
-
15:17 - 15:22ดิฉันได้ค้นพบช่วงเวลาอันลึกซึ้งที่สุด
ของการมีความสุข -
15:22 - 15:25ดิฉันได้เรียนรู้ว่า ลูกสาวของฉัน
ไม่ต้องการเงิน -
15:25 - 15:28หรือของขวัญแพงๆ หรือที่เที่ยวดีๆ
-
15:28 - 15:30สิ่งที่แม่หนูตัวน้อยต้องการจริงๆ
-
15:30 - 15:34คือช่วงเวลาน้อยๆ ในหนึ่งวัน
ที่ฉันใส่ใจเธอ -
15:35 - 15:39และสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ
คืออยู่ในชีวิตของตัวเอง -
15:41 - 15:44ตอนนี้ฉันมีเงินแล้ว
-
15:44 - 15:45(หัวเราะ)
-
15:46 - 15:49ดิฉันเลือกที่จะใช้ชีวิต
เหมือนกับว่าฉันจนก็ได้ -
15:50 - 15:52และดิฉันสามารถพูดได้
-
15:52 - 15:55อย่างไร้กังวลว่า:
-
15:55 - 15:57เงินไม่สำคัญค่ะ
-
15:59 - 16:01(เสียงปรบมือ)
- Title:
- 10 เรื่องที่ฉันเรียนรู้จากการเสียเงินจำนวนมาก | โดโรธี ลอร์บัค | TEDxMünster
- Description:
-
more » « less
โดโรธี ลอร์บัคเคยประสบความสำเร็จอย่างท่วมท้นในอาชีพของเธอ และหาเงินได้จำนวนมาก เธอเองก็ใช้จ่ายเยอะขึ้นเช่นกัน จนกระทั่งเธอหมดตัว ขนาดที่ไม่สามารถอบเค้กวันเกิดให้ลูกสาวตัวน้อยของเธอได้ โดโรธี ลอร์บัคจะมาเผยความจริงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรากับเงิน และเผยแนวคิดที่เปลี่ยนชีวิตของเธอจากโครงการ 6 เดือนในการกลับมามีอิสระทางการเงินอีกครั้ง
ปาฐกถาครั้งนี้อยู่ในกิจกรรม TEDx ซึ่งจัดในรูปแบบของ TED แต่จัดอย่างอิสระโดยชุมชนท้องถิ่น เรียนรู้เพิ่มเติมที่ https://www.ted.com/tedx
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDxTalks
- Duration:
- 16:14
Show all
