Jennifer Lin improviseert pianomagie

Pianist en componist Jennifer Lin geeft een magisch optreden, vertelt over het proces van creativiteit en improviseert een ontroerend solostuk gebaseerd op een willekeurige reeks noten.

(Applaus)

Dank u wel.

Ontzettend bedankt.

Net als de spreker voor mij, ben ik -- dat is de TED-maagd, denk ik --

ben ik hier ook voor de eerste keer en ik heb geen idee wat ik moet zeggen.

(Applaus)

Ik ben erg blij dat dhr. Anderson mij uitgenodigd heeft.

Ik ben echt dankbaar dat ik een kans krijg om voor iedereen te spelen.

En het lied dat ik zojuist gespeeld heb is van Józef Hofmann.

Het heet Kaleidoscope.

Hofmann is een Poolse pianist en componist uit het eind van de 19e eeuw

en hij wordt beschouwd als een van de grootste pianisten aller tijden.

Ik heb nog een stuk dat ik graag voor jullie zou willen spelen.

Het heet "Abegg Variaties" van Robert Schumann,

een 19e eeuwse Duitse componist.

De naam Abegg -- Abegg is om precies te zijn A-B-E-G-G,

en dat is het hoofdthema in de melodie.

Dat komt van de achternaam van een van Schumann's vrouwelijke vrienden.

(Gelach)

Maar hij schreef het voor zijn vrouw.

(Gelach)

Dus, in feite, als u aandachtig luistert,

horen er vijf variaties op dit Abegg-thema te zijn.

Het is geschreven rond 1834, dus, ook al is het oud,

hoop ik dat jullie het leuk vinden.

(Applaus)

Nu komt het gedeelte dat ik haat.

Welnu, aangezien dhr. Anderson mij vertelde

dat deze sessie "Sync and Flow" heet, vroeg ik mij af,

"Wat weet ik dat deze genieën niet weten?"

Zodoende zal ik wat vertellen over muzikale composities,

ook al weet ik niet waar ik moet beginnen.

Hoe componeer ik?

Ik denk dat Yamaha ons heel goed leert hoe we kunnen componeren.

Wat ik allereerst doe, is heel veel kleine muzikale ideeën maken --

die ik hier zo op de piano kan improviseren --

en dan kies ik er één uit die mijn hoofdthema, mijn hoofdmelodie wordt,

net zoals de Abegg die jullie net gehoord hebben.

En als ik mijn hoofdthema gekozen heb, moet ik kiezen

welke stijl van alle muziekstijlen ik wil.

En dit jaar heb ik een romantische stijl gecomponeerd.

Dus, voor inspiratie heb ik geluisterd naar Liszt en Tsjaikovski

en alle grote romantische componisten.

Vervolgens maak ik de structuur van het hele stuk samen met mijn leraren.

Ze helpen mij om het hele stuk te ontwerpen,

om het vervolgens te vullen met muzikale ideeën, wat het moeilijkste is,

want dan moet je gaan nadenken.

En als het stuk vervolgens enigszins een heel vormt --

geheel, mijn excuses -- een geheel vormt,

moet je de puntjes op de i gaan zetten, de details verfijnen,

om vervolgens de algehele uitvoering van de compositie te verfijnen.

En iets anders wat ik leuk vind om te doen is tekenen --

tekenen, omdat ik het leuk vind om, zeg maar, Japanse anime kunst te maken.

Volgens mij is dat een rage onder tieners op dit moment.

En opeens realiseerde ik me,

dat er raakvlakken zijn tussen het maken van muziek en het maken van kunst,

want de aanleiding of je eerste idee voor je tekening,

is je personage -- je wilt bepalen wie je wilt gaan tekenen

en of je een origineel personage wilt tekenen.

En vervolgens vraag je je af: hoe ga ik mijn personage tekenen?

Zal ik bijvoorbeeld één pagina gebruiken?

En zal ik het op de computer tekenen?

Zal ik het over twee pagina's uitspreiden, net zoals in een strip

voor een grootser effect?

En vervolgens moet je de eerste schets van het personage maken,

wat net zoiets is als de structuur van een stuk,

en vervolgens voeg je pen en penseel toe en alle details die je nodig hebt --

dat is het verfijnen van de tekening.

Iets anders dat beide gemeen hebben

is je gemoedstoestand, want ik ga niet --

Ik ben een van die tieners die makkelijk afgeleid is,

dus als ik mijn huiswerk probeer te doen,

als ik mijn huiswerk probeer te doen en ik heb er geen zin in,

dan probeer ik tekenen of, gewoon, mijn tijd te verspillen.

En wat er vervolgens gebeurt is, dat ik soms absoluut niet kan tekenen

of totaal niet kan componeren en dan is het zo van

je hebt teveel aan je hoofd.

Je kunt je niet concentreren op hetgeen je zou moeten doen.

En soms, als je het voor elkaar krijgt om je tijd goed te besteden en eraan te werken,

dan werpt dat zijn vruchten af, maar het komt niet vanzelf.

Wat er gebeurt is, als er iets magisch gebeurt,

als het je op natuurlijke wijze overkomt,

dan ben je direct in staat om al dit soort mooie dingen te doen,

en dat is hoe ik flow zie,

want dat is het moment waarop alles samenvalt en je tot alles in staat bent.

Je voelt je alsof je alles onder controle hebt

en je kunt doen wat je maar wilt.

Ik ga vandaag niet mijn eigen compositie spelen,

hoewel ik hem af heb, is hij veel te lang.

Daarentegen zou ik graag iets willen improviseren.

Ik heb zeven notenkaarten,

elk met een noot van het muzikale alfabet,

en ik zou iemand willen vragen om naar voren te komen en er vijf te kiezen.

Iemand die er vijf uit wilt kiezen?

En dan kan ik er een soort melodie van maken en de rest improviseren.

Wauw, een vrijwilliger, joepie!

(Applaus)

Leuk om u te ontmoeten.

Goldie Hawn: Dank je wel. Ik moet er vijf kiezen?

Jennifer Lin: Ja, vijf kaarten. Vijf willekeurige kaarten.

GH: OK. Een. Twee. Drie.

Oh, D en F -- te bekend.

(Gelach)

JL: Nog een.

GH: OK, E voor moeite.

JL: Zou u ze op willen noemen in de volgorde waarin u ze gekozen heeft?

GH: OK. C, G, B, A en E.

JL: Hartstikke bedankt.

GH: Geen dank. En wat doe ik met deze?

JL: Die zal ik niet gebruiken. Dank u wel.

(Applaus)

Dus, ze koos C, G, B, A, E.

Ik zal proberen dat in een bepaalde volgorde te zetten.

OK, dat is goed.

Zo, ik ga er even een moment over nadenken

en ik zal proberen om er wat van te maken.

(Applaus)

Het volgende liedje, oftewel de toegift, dat ik ga spelen

heet "Bumble Boogie" van Jack Fina.

(Applaus)

(Applaus)