< Return to Video

შაბანა ბასიჯ-რასიხ : გამბედაობა რომ გაანათლო ავღანელი გოგონები

  • 0:00 - 0:02
    როდესაც 11 წლის ვიყავი,
  • 0:02 - 0:06
    მე მახსოვს სიხარულის ნოტაზე გაღვიძება ერთ დილას.
  • 0:06 - 0:09
    მამაჩემი უსმენდა "ბიბისის" სიახლეებს
  • 0:09 - 0:13
    თავის პატარა ნაცრისფერ რადიოში.
  • 0:13 - 0:16
    მის სახეზე ღიმილმა გაირბინა, რაც არც თუ ხშირი იყო,
  • 0:16 - 0:20
    რადგან ახალი ამბები უმეტესად თრგუნავდა მას.
  • 0:20 - 0:25
    "თალიბანები წავიდნენ ! " მამაჩემი ყვირდოდა,
  • 0:25 - 0:27
    მე კი არ ვიცოდი ეს რას ნიშნავდა,
  • 0:27 - 0:33
    მაგრამ იმას კი ვხედავდი რომ მამაჩემი ძალიან, ძალიან ბედნიერი იყო.
  • 0:33 - 0:41
    "შენ ეხლა უკვე შეგიძია ნამდვილ სკოლაში წახვიდე " მან მითხრა.
  • 0:41 - 0:46
    ეს იყო დილა რომელსაც არასოდეს დავივიწყდება.
  • 0:46 - 0:51
    ნამდვილი სკოლა.
  • 0:51 - 0:55
    როგორც მოგეხსენებათ, მე ვიყავი ექვსი წლის როდესაც თალიბანებმა დაიპყრეს ავღანეთი
  • 0:55 - 0:58
    და აკრძალეს გოგონებისათვის სკოლაში სიაურული.
  • 0:58 - 1:01
    შესაბამისად შემდეგი ხუთი წელი მე ვიცვამდი როგორც ბიჭი,
  • 1:01 - 1:04
    რათა გამეცილებინა ჩემი უფროსი და,რომელსაც აღარ შეეძლო
  • 1:04 - 1:09
    საიდუმლო სკოლაში ევლო მარტო.
  • 1:09 - 1:14
    ეს იყო ერთადერთი გზა რომ ორივეს მიგვეღო განათლება .
  • 1:14 - 1:17
    ყოველ დღე ჩვენ ვირჩევდით სხვადასხვა გზას,
  • 1:17 - 1:21
    შესაბამისად ვერავინ იღებდა ეჭვს თუ სად მივდიოდით.
  • 1:21 - 1:23
    ჩვენ ვმალავდით ჩვენს წიგნებს სურსათის ჩანთებში,
  • 1:23 - 1:29
    რაც აფიქრებინებდა სხვებს რომ სავაჭროდ მივდიოდით.
  • 1:29 - 1:32
    სკოლა მოწყობილი იყო სახლში,
  • 1:32 - 1:37
    100ზე მეტი ბავშვი ვეტეოდით ერთ პატარა ოთახში.
  • 1:37 - 1:43
    ეს იყო მყუდრო ზამთარში მაგრამ ექსტრემალურად ცხელი ზაფხულში.
  • 1:43 - 1:46
    ჩვენ ყველამ ვიცოდით რომ ჩვენს სიცოცხლეს საფრთხეში ვიგდებდით--
  • 1:46 - 1:50
    მასწავლებელი, მოსწავლეები და ჩვენი მშობლები.
  • 1:50 - 1:52
    დროდადრო, სკოლამ მუშაობა შეწყვიტა რამოდენიმე თვით,
  • 1:52 - 1:56
    რადგანაც თალიბანებმა ეჭვი აიღეს.
  • 1:56 - 1:59
    ჩვენ ყოველთვის გვაინტერებდა რას ფიქრობდნენ ისინი ჩვენზე.
  • 1:59 - 2:02
    დაგვედევნებოდნენ ?
  • 2:02 - 2:06
    იცოდნენ სად ვცხოვრობდით ?
  • 2:06 - 2:08
    ძალიან გვეშინოდა,
  • 2:08 - 2:15
    მაგრამ მაინც სკოლა ის ადგილი იყო სადაც გვინდოდა რომ ვყოფილიყავით.
  • 2:15 - 2:19
    მე იღბლიანი ვიყავი რომ გავიზარდე ისეთ ოჯახში
  • 2:19 - 2:25
    სადაც განათლება დაფასებული იყო და ქალიშვილები კი ოჯახის საგანძურებად ითვლებოდნენ.
  • 2:25 - 2:30
    ბაბუაჩემი იყო თავის დროს ექსტრაორდინალური ადამიანი.
  • 2:30 - 2:34
    სრულიად განსხვავებული და თავისუფალი აზროვნების პიროვნება ავღანეთის შორეული პროვინციიდან,
  • 2:34 - 2:37
    მან ყველაფერი გააკეთა რომ თავის ქალიშვილს- დედაჩემს
  • 2:37 - 2:44
    სკოლაში ევლო, რის გამოც მამამისმა უარყო იგი.
  • 2:44 - 2:47
    თუმცა განათლებული დედაჩემი გახდა მასწავლებელი
  • 2:47 - 2:50
    და აი ისიც .
  • 2:50 - 2:53
    ის 2 წლის წინ წამოვიდა სამსახურიდან მხოლოდ იმიტომ რომ ექცია ჩვენი სახლი
  • 2:53 - 2:58
    სკოლად გოგონებისა და ქალებისათვის.
  • 2:58 - 3:03
    და მამაჩემი - აი ეს არის -
  • 3:03 - 3:10
    ის იყო პირველი თავის ოჯახში ვინც მიიღო განათლება.
  • 3:10 - 3:12
    კითხვაც კი აღარ ჩნდებოდა რომ მისი შვილებიც
  • 3:12 - 3:17
    ისწავლიდნენ, ქალიშილების ჩათვლით.
  • 3:17 - 3:21
    მიუხედავად თალიბანებისა, მიუხედავად სხვა საშიშროებებისა.
  • 3:21 - 3:30
    მისთვის მთავარი რისკი იყო რომ ვერ მიიღებდნენ განათლებას მისი შვილები.
  • 3:30 - 3:33
    თალიბანთა დროს მე მახსოვს
  • 3:33 - 3:38
    იყო დრო როცა მე იმედგაცრუებული ვიყავი ჩვენი ცხოვრებით
  • 3:38 - 3:42
    და ყოველთვის მაშინებდა მომავალზე ფიქრი.
  • 3:42 - 3:45
    მე ვფიქრობდი რომ მიმეტოვებინა სწავლა,
  • 3:45 - 3:48
    თუმცა მამაჩემა
  • 3:48 - 3:51
    მე მითხრა :
  • 3:51 - 3:53
    "მისმინე შვილო,
  • 3:53 - 3:56
    შენ შეიძლება დაკარგო ყველაფერი შენს ცხოვრებაში.
  • 3:56 - 4:00
    შენ შეიძლება მოგპარონ ფული, შენ შეიძლება გაიძულონ დატოვო შენო სახლი ომის დროს,
  • 4:00 - 4:03
    მაგრამ ერთადერთი რამ რაც ყოველთვის შენთან იქნება
  • 4:03 - 4:06
    არის ის რაც აქაა,
  • 4:06 - 4:11
    და თუკი ჩვენ მოგვიწევს გავყიდოთ ჩვენი სისხლი რათა გადავიხადოთ სკოლის გადასახადები,
  • 4:11 - 4:14
    ჩვენ ამას ვიზავთ.
  • 4:14 - 4:19
    ამის შემდეგ კიდევ გინდა რომ შეწყვიტო ? "
  • 4:19 - 4:23
    დღეს მე 22 წლის ვარ.
  • 4:23 - 4:25
    მე გავიზარდე იმ ქვეყანაში რომელსაც
  • 4:25 - 4:29
    ათწლეულების ომი ანგრევდა.
  • 4:29 - 4:34
    ჩემი ასაკის მხოლოდ 6 პროცენტზე ნაკლებმა ქალმა მოახერხა იგივე საშუალო სკოლის მიღმა,
  • 4:34 - 4:36
    და რომ არა ჩემი ოჯახის თავდადება ჩემი განათლების მიმართ,
  • 4:36 - 4:39
    მეც ერთერთი მათგანი ვიქნებოდი.
  • 4:39 - 4:44
    ამისნაცვლად, მე ამაყად ვდგავარ აქ "მიდლებური"-ს კოლეჯ დამთავრებული.
  • 4:44 - 4:54
    (აპლოდისმენტები)
  • 4:54 - 4:57
    როდესაც მე დავბრუნდი ავღანეთში, ბაბუაჩემი,
  • 4:57 - 5:02
    რომელიც განდევნილი იყო ოჯახიდან, რადგან მან გაბედა და განათლებას აზიარა ქალიშვილები,
  • 5:02 - 5:05
    იყო პირველი მათგანი ვინც მომილოცა.
  • 5:05 - 5:08
    იგი არა მარტო ტრაბახობს ჩემი კოლეჯის ხარისხით,
  • 5:08 - 5:10
    მაგრამ ასევე ხაზს უსვამს რომ მე ვიყავი პირველი ქალი
  • 5:10 - 5:12
    და მე ვარ პირველი ქალი
  • 5:12 - 5:15
    რომელმაც მანქანით გაასეირნა იგი ქაბულის ქუჩებში.
  • 5:15 - 5:21
    (აპლოდისმენტები)
  • 5:21 - 5:23
    ჩემს ოჯახს ჯერა ჩემი.
  • 5:23 - 5:28
    მე ბევრს ვოცნებობ, მაგრამ ჩემი ოჯახი უფრო ბევრს ოცნებობს ჩემზე.
  • 5:28 - 5:33
    აი ამიტომ ვარ მე საყოველთაო ელჩი 10x10- სათვის, რომელიც არის
  • 5:33 - 5:35
    ქალთა განმანათლებელი საყოველთაო კამპანია.
  • 5:35 - 5:38
    აი ამიტომ ვარ "სოლა"-ს თანადამფუძნებელი,
  • 5:38 - 5:40
    პირველი და სავარაუდოდ ერთადერთი სკოლა ინტერნატი
  • 5:40 - 5:42
    გოგონებისათვის ავღანეთში,
  • 5:42 - 5:48
    ქვეყანაში სადაც ისევ საშიშია გოგონებისათვის სკოლაში სიარული.
  • 5:48 - 5:52
    ამაღელვებელი მომენტი ჩემთვის არის ის როდესაც ვხედავ სკოლის მოსწავლეებს,
  • 5:52 - 5:57
    ამბიციით რომ გამოიყენონ ეს შესაძლებლობა.
  • 5:57 - 6:00
    და მე ვხედავ მათ მშობლებს, მამებს,
  • 6:00 - 6:05
    რომლებიც, მსგავსად ჩემებისა , ეხმარებიან საკუთარ შვილებს,
  • 6:05 - 6:14
    მიუხედავათ ასეთი საშიში მოწინააღმდეგეების დროს.
  • 6:14 - 6:16
    აი როგორც აჰმედი. ეს არ არის მისი ნამდვილი სახელი
  • 6:16 - 6:19
    და მე არ შემიძლია გაჩვენოთ მისი სახე,
  • 6:19 - 6:23
    მაგრამ აჰმედი არის ჩემი მოსწავლის მშობელი.
  • 6:23 - 6:26
    ერთ თვეზე ნაკლები დროის წინ, ის და მისი ქალიშვილი
  • 6:26 - 6:30
    "სოლა"- დან ბრუნდებოდნენ უკან თავიანთ სოფელში.
  • 6:30 - 6:36
    და ისინი ფაქტიურად აცდნენ სიკვდილს
  • 6:36 - 6:41
    რომელიც გამოწვეული იყო გზისპირა აფეთქებით.
  • 6:41 - 6:44
    როგორც კი სახლში მივიდა, ტელეფონმა დარეკა,
  • 6:44 - 6:47
    ხმამ გააფრთხილა,
  • 6:47 - 6:51
    რომ თუკი ის უკან გაგზავნიდა ქალიშვილს სკოლაში,
  • 6:51 - 6:53
    ისინი კვლავ გაიმეორებდნენ იმავეს.
  • 6:53 - 6:57
    "მომკალით ეხლავე, თუკი ასე გსურთ" მან უპასუხა,
  • 6:57 - 7:01
    "მაგრამ მე არ დავანგრევ ჩემი ქალიშვილის მომავალს,
  • 7:01 - 7:06
    თქვენი მოძველებული და ჩამორჩენილი იდეების გამო."
  • 7:06 - 7:08
    როდესაც მე ვფიქრობ ავღანეთზე,
  • 7:08 - 7:12
    ,და ეს არის რაღაც რაც ხშირად განსხვავებულია დასავლეთში,
  • 7:12 - 7:15
    მათ უკან, ვინც წარმატებას მივაღწიეთ,
  • 7:15 - 7:22
    დგას მამა რომელიც აღიარებას მისი ქალიშვილის მნიშვნელობას
  • 7:22 - 7:27
    და რომელიც მიიჩნევს ქალიშვილის წარმატებას საკუთარ წარმატებად.
  • 7:27 - 7:31
    მე არ ვამბობ რომ დედაჩვენებს არ მიუძღვით წამყვანი როლი ჩვენს წარმატებაში,
  • 7:31 - 7:36
    სინამდვილეში, ისინი არიან მთავარი და დამარწმუნებელი მომლაპარაკეებლები
  • 7:36 - 7:39
    თავიანთი ქალიშვილების ნათელ მომავალზე,
  • 7:39 - 7:42
    მაგრამ ავღანეთის საზოგადოების მაგალითზე,
  • 7:42 - 7:46
    ჩვენ უნდა გვქონდეს მამაკაცთა მხარდაჭერა.
  • 7:46 - 7:49
    თალიბანთა დროს, გოგონები რომლებიც დადიოდნენ სკოლაში,
  • 7:49 - 7:51
    დაახლოებით ასამდე
  • 7:51 - 7:53
    ახსოვთ, რომ ეს იყო არალეგალური.
  • 7:53 - 7:59
    მაგრამ დღეს, სამ მილიონზე მეტი გოგონა დადის სკოლაში.
  • 7:59 - 8:06
    (აპლოდისმენტები)
  • 8:06 - 8:12
    ავღანეთი ამერიკისგან ძალიან განსვავდება,
  • 8:12 - 8:17
    მე აღმოვაჩინე რომ ამერიკელები ამჩნევენ მერყეობას ცვლილებებში,
  • 8:17 - 8:20
    ვშიშობდი, რომ ეს ცვილებები აღარ გასტანს დიდხანს,
  • 8:20 - 8:25
    როდესაც ამერიკელები თავიანთ ჯარებს გაიყვანენ.
  • 8:25 - 8:28
    მაგრამ როდესაც მე უკან დავბრუნდი ავღანეთში,
  • 8:28 - 8:33
    როდესაც დავინახე ჩემი სკოლის მოსწავლეები
  • 8:33 - 8:36
    და მათი მშობლები რომლებიც იბრძვიან მათთვის,
  • 8:36 - 8:40
    რომლებიც ამხნევენებ მათ, მე ვხედავ პერსპექტიულ მომავალს
  • 8:40 - 8:44
    და ხანგრძლივ ცვლილებას.
  • 8:44 - 8:52
    ჩემთვის, ავღანეთი არის იმედებისა და უსაზღვრო შესაძლებლობების ქვეყანა
  • 8:52 - 8:55
    და ყოველ დღე
  • 8:55 - 8:59
    "სოლა"-ს გოგოები მარწმუნებენ ამაში.
  • 8:59 - 9:02
    ჩემსავით, ისინი ოცნებობენ ბევრს.
  • 9:02 - 9:04
    დიდი მადლობა.
  • 9:04 - 9:15
    (აპლოდისმენტები)
Title:
შაბანა ბასიჯ-რასიხ : გამბედაობა რომ გაანათლო ავღანელი გოგონები
Speaker:
Shabana Basij-Rasikh
Description:

წარმოიდგინე ქვეყანა სადაც გოგონები მალულად იპარებიან სკოლაში სასიკვდილო შედეგების ფონად , თუკი მათ ვინმე გამოიჭერს. ეს იყო ავღანეთი თალიბანთა დროს და საფრთხის კვალი კვლავ რჩება. 22 წლის შაბანა ბასიჯ-რასიხი მართავს სკოლას გოგონებისათვის ავღანეთში.იგი ხაზს უსვამს ოჯახის მხარდაჭერის სიძლიერესა და მნიშვნელობაზე-- და იგი გვიყვება ერთი მამაცი მამის შესახებ რომელიც წინ აღუდგა ადგილობრივ მუქარას. ( გადაღებულია TEDxWomen -ზე )
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
09:36
Dimitra Papageorgiou approved Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Sandro Subeliani accepted Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Sandro Subeliani edited Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Sandro Subeliani edited Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Nini Popkhadze edited Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Nini Popkhadze edited Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Nini Popkhadze edited Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Nini Popkhadze edited Georgian subtitles for Dare to educate Afghan girls
Show all

Georgian subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.