Κάμερον Σινκλαίρ: Οι πρόσφυγες της οικονομικής αστάθειας.

Στο TEDGlobal U, ο Κάμερον Σινκλαίρ μας παρουσιάζει το αδημοσίευτο κόστος μεσιτικών υπερ-έργων που χρεοκοπούν: χιλιάδες μετανάστες εργάτες μένουν άνεργοι και απλήρωτοι. Απευθυνόμενος στους συνάδελφους αρχιτέκτονες, λεει πως υπάρχει μόνο μία ηθική αντιμετώπιση.

Πριν μερικά χρόνια άνοιξαν τα μάτια μου

ως προς την σκοτεινή πλευρά της οικοδομικής βιομηχανίας.

Το 2006, νεαροί φοιτητές από το Κατάρ

με πήγαν να μου δείξουν τα καταφύγια των μεταναστών εργατών.

Και από τότε παρακολουθώ τις εξελίξεις στο θέμα των δικαιωμάτων των εργατών.

Τους περασμένους έξι μήνες, πάνω από 300 ουρανοξύστες

στα ΗΑΕ έχουν είτε καθυστερήσει είτε ακυρωθεί.

Πίσω από τις επικεφαλίδες που βρίσκονται πίσω από αυτά τα κτήρια

βρίσκεται οι μοίρα των συχνά εργαζομένων στις οικοδομές.

1.1 εκατομμύριο αυτών.

Κυρίως Ινδοί, Πακιστανοί, από τη Σρι Λάνκα

και το Νεπάλ, αυτοί οι εργάτες ρισκάρουν τα πάντα

για να μαζέψουν λεφτά για τις οικογένειές τους πίσω στην πατρίδα τους.

Πληρώνουν έναν ενδιάμεσο χιλιάδες δολάρια για να είναι εκεί.

Και όταν φτάνουν εκεί, ξαφνικά βρίσκονται σε εργατικά καταλύματα χωρίς νερό,

χωρίς κλιματισμό, ενώ τους έχουν αφαιρέσει και τα διαβατήρια.

Είναι εύκολο να κατηγορούμε τις τοπικές αρχές και τους πολιτικούς,

το 99 τοις εκατό από αυτούς έχουν προσληφθεί από τον ιδιωτικό τομέα.

Οπότε είμαστε το ίδιο, αν όχι περισσότερο, υπεύθυνοι για αυτό.

Οργανώσεις όπως η Buildsafe UAE έχουν βγει στην επιφάνεια.

Αλλά οι αριθμοί είναι απλά σοκαριστικοί.

Τον Αύγουστο του 2008,

οι δημόσιες αρχές των ΗΑΕ ανακοίνωσαν

πως το 40 τις εκατό των 1.098 εργατικών καταλυμάτων

είχαν παραβιάσει βασικούς κανόνες υγιεινής και πυρασφαλείας.

Και το περασμένο καλοκαίρι, πάνω από 10.000 εργάτες

έκαναν διαμαρτυρίες για την μη καταβολή μισθών,

για την χαμηλή ποιότητα του φαγητού και την ανεπαρκή στέγαση.

Και τότε ήλθε η οικονομική κατάρρευση.

Όταν οι εργολάβοι χρεοκοπούσαν,

αφού είχαν αποτύχει να αποπληρώσουν δάνεια, όπως και όλοι οι άλλοι,

η διαφορά είναι ότι όλα εξαφανίζονται,

έγγραφα, διαβατήρια,

και τα εισιτήρια επιστροφής των εργατών.

Αυτή την στιγμή, χιλιάδες εργάτες έχουν εγκαταλειφθεί.

Δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψουν σπίτι.

Και δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί η άφιξη τους.

Αυτοί είναι οι λεγόμενοι πρόσφυγες της οικονομικής αστάθειας.

Το ερώτημα μου είναι, ως επαγγελματίας της οικοδομής,

ως αρχιτέκτονας, ως μηχανικός, ως εργολάβος,

αν ξέρεις ότι αυτό συμβαίνει,

καθώς πηγαίνουμε στις οικοδομές κάθε βδομάδα,

είμαστε εφησυχασμένοι ή συνένοχοι

σε αυτήν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Οπότε ας ξεχάσουμε το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα.

Ας σκεφτούμε το ηθικό μας αποτύπωμα.

Τι όφελος έχει

να χτίσουμε ένα κτίριο χαμηλής κατανάλωσης, χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα

όταν οι συνθήκες εργασίας που δημιουργούν αυτό το αρχιτεκτονικό διαμάντι

είναι τουλάχιστον ανήθικες;

Πρόσφατα μου είπαν ότι έχω διαλέξει το δύσκολο δρόμο.

Αλλά, σε αυτό το θέμα,

δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Όποτε ας μην ξεχνάμε ποιός πληρώνει το τίμημα αυτής της οικονομική κατάρρευσης.

Και καθώς ανησυχούμε για την επόμενη δουλειά μας στο γραφείο,

το επόμενο σχέδιο που θα πάρουμε για να κρατήσουμε τους εργάτες μας.

Ας μην ξεχνάμε αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά πεθαίνουν για να δουλέψουν.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)