Andrew Birds eenmansorkest van de verbeelding

Muziekvernieuwer Andrew Bird verbindt zijn typerende viooltechniek met xylofoon, zang en ingewikkelde elektronische loops. Voeg daar nog zijn merkwaardige talent om alles te fluiten en hij wordt een aanstekelijk eenmansorkest.

We hebben een hoop om over te praten

maar ik denk dat ik maar begin met wat muziek.

(Muziek)

♫ Als ik wakker word ♫

♫ in de ochtend ♫

♫ schenk ik koffie in ♫

♫ lees ik de krant ♫

♫ en langzaam ♫

♫ en heel zachtjes ♫

♫ doe ik de afwas ♫

♫ ik voer de vissen ♫

♫ jij zingt voor mij Happy Birthday ♫

♫ net alsof het ♫

♫ je laatste dag wordt ♫

♫ hier op aarde ♫

(Applaus)

Goed.

Vandaag wilde ik iets bijzonders doen.

Ik wil graag een nieuw lied zingen waar ik

de laatste vijf of zes maanden aan heb gewerkt.

Ik ken maar weinig dingen die zo spannend zijn

als voor het eerst

een liedje spelen voor publiek,

vooral als het nog maar half af is.

(Gelach)

Ik hoop eigenlijk dat ik wat gesprekken kan hebben

die helpen het af te maken.

Want het raakt aan allerlei

gekke gebieden.

Dit liedje gaat eigenlijk

over loops,

maar niet het soort loops dat ik hier maak.

Dat zijn feedback-loops.

In de audiowereld

gebeurt dat als een microfoon te dicht komt

bij de geluidsbron,

dat raakt het in een loop waar je niet meer uitkomt

met als gevolg een heel vervelend geluid.

Ik zal dat even voordoen.

(Gelach)

Ik ga jullie geen pijn doen, maak je geen zorgen.

♫ Dit is een loop, feedback-loop ♫

♫ Dit is een loop, feedback-loop ♫

♫ Dit is een loop, feedback-loop ♫

♫ Dit is een loop, feedback-loop ♫

♫ Dit is een loop, feedback-loop ♫

♫ Dit is een loop, feedback-loop ♫

♫ Dit is een -- (feedback)

Goed. Ik weet niet of ik dat wel voor moest doen --

(Gelach)

-- maar ik wilde het geluid van zelfvernietiging laten horen.

Ik heb er over nagedacht

hoe dat principe voorkomt in een groot aantal gebieden,

bijvoorbeeld op het gebied van ecologie.

Er lijkt een natuurwet te zijn die zegt

dat als je te dicht bij je bron komt,

het slecht afloopt.

Je kunt koeien bijvoorbeeld niet hun eigen hersens voeren,

want dan krijg je gekke-koeienziekte,

en inteelt en incest

en, eens kijken,

wat is een ander voorbeeld?

Biologisch -- je hebt auto-immuunziektes,

als het lichaam zichzelf aanvalt

met iets teveel kracht

en zo de gast vernietigt,

of de persoon.

En dan -- ok, hier komen we bij het liedje --

ik sla een brug naar het emotionele vlak.

Ik gebruik wel eens wetenschappelijke termen

in liedjes,

maar het is soms heel moeilijk om ze zingbaar te maken.

En sommige dingen

kun je gewoon niet gebruiken in liedjes.

Ik probeer dus een brug te slaan

tussen een idee en een melodie.

Ik weet niet of je dit weleens hebt meegemaakt,

maar als ik soms m'n ogen dichtdoe

en probeer te slapen

blijf ik maar denken over mijn eigen ogen.

Het is alsof je ogen

proberen zichzelf te zien.

Zo voelt het bij mij.

Geen fijn gevoel.

Sorry dat ik dit idee in jullie hoofd heb geplant.

(Gelach)

Het is natuurlijk onmogelijk, je ogen kunnen zichzelf niet zien,

maar het lijkt of ze het proberen.

Dat komt al dichter in de buurt van een persoonlijke ervaring.

Of oren die zichzelf kunnen horen --

dat is gewoon onmogelijk;

daar gaat het om.

Ik heb gewerkt aan een liedje

dat over deze dingen gaat

en tegelijk iemand voorstelt

die zich zo goed heeft kunnen

verdedigen tegen liefdesverdriet

dat hij het zichzelf moet aandoen,

als dat mogelijk is.

Dat is wat dit liedje vraagt.

Goed.

Het heeft nog geen titel.

(Muziek)

♫ Feliciteer jezelf maar ♫

♫ Geef jezelf een hand, de hand is de jouwe ♫

♫ En het oog dat zichzelf ziet is jouw oog ♫

♫ En het oor dat zichzelf hoort is nabij ♫

♫ Want het is jouw oor, oh oh ♫

♫ Je hebt het onmogelijke gedaan ♫

♫ Jezelf uit elkaar gehaald ♫

♫ Je hebt jezelf onaantastbaar gemaakt ♫

♫ Niemand kan je hart breken ♫

♫ Dus verslijt je het zelf ♫

♫ En je wringt het uit ♫

♫ En je maakt het op ♫

♫ En je breekt het zelf ♫

♫ Je eigen breken, breek het zelf ♫

♫ Je eigen breken, breek het zelf ♫

♫ Je eigen breken ♫

(Applaus)

Bedankt.

(Applaus)

Goed.

't Is wel cool. Liedjesschrijvers kunnen ongestraft een moord plegen.

Je kunt de meest wilde theorieën poneren

zonder dat je het hoeft te bewijzen met data

of grafieken of onderzoek.

Maar ik denk dat roekeloze nieuwsgierigheid

precies is wat de wereld nu nodig heeft,

als is het maar een klein beetje.

(Applaus)

Ik wil eindigen met één van mijn liedjes

getiteld "Weather Systems."

(Muziek)

♫ Stil ♫

♫ Word stil, zei ze ♫

♫ Tegen de achterkant van z'n hoofd ♫

♫ Op de rand van het bed zie ik je bloed stromen ♫

♫ Ik zie je ♫

♫ cellen groeien ♫

♫ Beweeg een tijdje niet ♫

♫ Mors de wijn niet ♫

♫ Ik kan het vanaf hier allemaal zien ♫

♫ Ik kan zien ♫

♫ oh, ik ♫

♫ Ik kan zien ♫

♫ weersystemen ♫

♫ van de wereld ♫

♫ Weersystemen ♫

♫ van de wereld ♫

♫ Sommige dingen die je zegt ♫

♫ zijn niet te koop ♫

♫ Ik zou het houden waar ♫

♫ onze vrije agenten van substantie ♫

♫ bang zijn ♫

♫ Beweeg een tijdje niet ♫

♫ Mors de wijn niet ♫

♫ Ik kan het vanaf hier allemaal zien ♫

♫ Ik kan zien ♫

♫ oh, ik ♫

♫ Ik kan ze zien ♫

♫ weersystemen van de wereld ♫

♫ weersystemen ♫

♫ van de wereld ♫

Bedankt.

(Applaus)