Како да ставиме крај на сексуалното малтретирање

Кога Гречен Карлсон проговори за нејзиното искуство со сексуалното малтретирање на работното место, ги инспирираше жените насекаде да се обидат да си ја вратат моќта и да му кажат на светот што им се случи. Во нејзиниот извонреден и решителен говор, таа ја раскажува сопствената приказна и посочува три посебни нешта кои можеме да ги направиме за да создадеме сигурни и безбедни работни места. „Нема веќе да сме потценети, заплашени и спречени“-вели Карлсон. „Ќе им се спротиставиме и ќе нè чујат сите. Ќе бидеме такви какви што треба да сме.“

Сè што сакав беше да го добијам
заслуженото унапредување,

а тој ми рече: „Качи се на масата

и рашири ги“.

Сите мажи во канцеларијата
напишаа на лист хартија

кои сексуални услуги ги сакаат од мене.

Сè што јас побарав беше
канцеларија со прозорец.

„Го прашав за совет како да
помине на комисија законот;

тој ме праша дали носам
штитници за колена.“

Овие се само некои од ужасните приказни

кои ги имам чуено од жени
изминативе години,

додека истражував за сексуалното
малтретирање на работно место.

Открив дека

тоа е епидемија ширум светот.

Ужасна вистина за милиони жени,

кои единственото нешто кое сакаат

е да одат на работа.

Сексуалното малтретирање не дискриминира.

Можете да носите здолништа,

болнички мантил,

камуфлажна војничка униформа.

Може да сте млади или стари,

мажени или немажени,

црни или бели.

Може да сте демократи или републиканци
или независни.

Слушнав од многу жени:

полицајки,

припаднички на воени единици,

финансиски помошнички,

актерки, инженерки, адвокатки,

банкарки, сметководителки, наставнички..

новинарки.

Излезе дека сексуалното малтретирање

нема врска со сексот.

Има врска со моќта,

и она што некој ви го прави

за да ви ја одземе моќта.

Денес сум тука

за да ве охрабрам да си ја вратите моќта.

(Аплауз)

На 6-ти јули, 2016 год.

направив скок во непознато сосема сама.

Тоа беше најстрашниот миг во мојот живот;

мачен избор.

Паднав во бездна сама,

без да знам што ме чека долу.

Но тогаш нешто чудесно
почна да се случува.

Илјадници жени стапија во контакт со мене

за да ги споделат нивните приказни
за срамот, болката и агонијата.

Ми велеа дека станав нивниот глас,

тие беа безгласни.

Наеднаш сфатив дека и во XXI-век

секоја жена има своја приказна.

Како Џојс,

главна стјуардеса

чиј шеф секојдневно на состаноците

ѝ раскажувал за порно филмовите
кои ги гледал претходната ноќ

притоа цртајќи пениси во роковникот.

Таа се жалела.

Ја нарекле луда и добила отказ.

Како Џоан, вработена во банка на Вол Стрит.

Нејзините колеги ја ословувале
со погрдниот збор на буквата „п“.

Таа се жалела-

ја обележаа како проблематична

и никогаш повеќе не направила
зделка на Вол Стрит.

Како Елизабет, офицерка во армија.

Нејзините подредени колеги мавтале
со банкнота од 1 долар пред неа

и ѝ велеле: „Танцувај ми“.

Кога отишла да се пожали кај мајорот

тој рекол: „Што? Само еден долар?

Вредиш најмалку 5 или 10!“

Откако ќе ги прочитав

и ќе одговорев на сите

плачејќи над мејловите,

сфаќав колку многу треба да направам.

Еве ги потресните факти:

една од три жени - од тие кои ги знаеме -

била сексуално малтретирана
на работно место.

71 % од инцидентите
никогаш не биле пријавени.

Зошто?

Затоа што кога жените ќе прозборат,

ги нарекуваат лажливки, проблематични,

ги понижуваат, отфрлуваат и деградираат,

ги ставаат на црна листа

и ги отпуштаат.

Пријавување на сексуално малтретирање
може да значи крај на кариера за некој.

Сите овие жени кои ме исконтактираа,

речиси ниту една не работи
во избраната професија,

а тоа е невидено.

И јас бев повлечена на почетокот.

Мене ми се случи на крајот на годината
кога бев Мис Америка,

кога се сретнав со ТВ директор
на висока позиција

во Њујорк.

Мислев ми помага во текот на денот,

кога постојано ми се јавуваше.

Излеговме на вечера

и на задното седиште наеднаш
се нафрли врз мене

и ми го вовлече јазикот в грло.

Во својата наивност не сфаќав дека
„да се фатиме за работа“-

значи „да посегне по мојот долен веш“ .

Една недела подоцна,

ми се случи истото кога се сретнав
со високо рангиран издавач во Лос Анџелес,

повторно,

во автомобил.

Ме фати за вратот,

и толку силно ми ја зари главата
во неговото меѓуножје

што едвај можев да дишам.

Овие се настани кои целосно
ја уништуваат вашата самодоверба

Овие се настани кои до неодамна

не ги ни нарекував напади.

Затоа имаме уште многу да направиме.

После годините поминати како Мис Америка,

продолжив да запознавам познати луѓе,

вклучувајќи го и Доналд Трамп.

Кога е направена
фотографијава во 1988 год.

никој не предвидуваше
каде ќе стигнеме денес.

(Смеа)

Јас, во борба да се запре сексуалното
малтретирање на работно место:

тој, претседател на САД

и покрај тоа.

Веднаш потоа го добив првиот
ангажман во ТВ вестите

во Ричмонд, Вирџинија.

Обрнете внимание на сигурната
насмевка во розевото палто.

Не гледајте ја косата.

(Смеа)

Работев напорно да докажам
дека русокосите се многу паметни.

Но,која иронија-една од првите вести
за кои известував

беше сослушувањето на
Анита Хил во Вашингтон.

Набрзо потоа,

и јас бев сексуално малтретирана.

Известував од руралниот дел на Вирџинија

и кога се вративме во возилото

камерманот почна да ми зборува

колку сум уживала додека
ми ги допирал градите

додека ми го местеше микрофонот.

Од тој момент состојбата се влоши.

Се потпирав на совозачката врата -

ова беше пред мобилните телефони.

Се скаменив.

Замислував како излетувам низ вратата

при брзина од 80 км на час
како што гледав во филмовите,

прашувајќи се колку ќе боли.

Кога се обелодени приказната
за Харви Вајнстин-

еден од најпознатите филмски
магнати во Холивуд-

обвинувањата беа ужасни.

Но толку многу жени проговорија

што сфатив дека она
што го направив вредеше.

(Аплауз)

Неговото оправдување звучеше бедно.

Рече дека бил производ на 60-те и 70-те

и дека тогаш тоа било вообичаено.

Да, тоа било вообичаено тогаш,

и за жал, се`уште е.

Зошто?

Поради сите митови

кои се поврзани со сексуалното
малтретирање.

„Жените треба да си најдат
друга работа и друга кариера.“

Да, секако.

Кажете ѝ на самохрана
мајка која работи 2 работи

во обид да врзе крај со крај

и била сексуално малтретирана.

„Жени-

сами си го бараат.“

Поради облеката која ја носиме

и шминката што ја користиме.

Да, оние дуксерките што ги носат
Убер инженерите во Силициумската Долина

се исто провокативни.

„Жените измислуваат“.

Да, зашто е забавно и вреди

да си отпуштена и деградирана.

Јас го знам тоа.

„Жените обвинуваат зашто
сакаат да станат познати и богати.

Нашиот претседател го изјави ова.

Се обложувам дека Тејлор Свифт

една од најпознатите
и најбогати пејачки во светот,

не сакала повеќе слава или пари

кога поднесе тужба
за несакано допирање,

барајќи само
1 долар отштета.

Многу ми е драго што го направи тоа.

Најнова вест:

нераскажана приказна за жените и
сексуалното малтретирање на работно место:

жените сакаат само безбедно
и пријатно место

без сексуално малтретирање.

Толку.

(Аплауз)

Па, како да си ја вратиме моќта?

Имам 3 решенија.

Прво:

мора да ги претвориме набљудувачите
и соучесниците во сојузници.

98% од корпорациите во САД денес имаат

обуки против сексуално малтретирање.

70% имаат програми за спречување.

Но, сепак кај повеќето случаи

набљудувачите и сведоците
не ги пријавуваат случаите.

Во 2016 год.

Харвардското списание за бизнис
го нарече тоа „апатија на набљудувачот“.

Сепак, сетете се на 9/11.

Милиони пати слушнавме:

„Ако видите нешто,

речете нешто.“

Замислете какво влијание
би имало ако тоа се примени

на набљудувачите на
сексуалното малтретирање-

ако се препознаат и прекинат инцидентите,

да можеме директно да им се
спротиставиме на сторителите

и да им помогнеме и да ги
заштитиме жртвите.

Ова е мојот повик до мажите:

потребни ни сте во борбата.

Но и до жените-

да ги претвориме
соучесниците во сојузници.

Второ:

да се изменат законите.

Колкумина од вас знаат

дали постои регулатива за
присилна арбитража

во вашиот договор за работа?

Не гледам многу раце.

Ако не знаете, треба да дознаете.

Еве зошто.

списанието Тајм го нарекува,

таму погледнете на екранот,

„оние мали, ситни букви во договорот

кои овозможуваат никој да не чуе
за сексуалните малтретирања.

Еве за што се работи.

Присилната арбитража го одзема
уставно загарантираното право

на јавно судење со порота.

Тајно е.

Не ги добивате истите сведоци и сведочења.

Во многу случаи, компанијата
ги бира арбитрите за вас.

Нема жалби,

и речиси само во 20% од случаите
победува вработената.

Но, повторно-тајно е.

Никој не знае што ви се случило.

Затоа работев толку напорно

во Капитол Хил во Вашингтон, ДЦ

за да се сменат законите.

На сенаторите им велам

дека сексуалното
малтретирање е аполитично.

Пред да ве малтретира некој,

не ве прашува дали сте за демократ
или републиканец.

Едноставно ве малтретираат.

Затоа треба сите да сме загрижени.

Трето:

бидете решителни.

Почнува кога сме сигурни

и градиме самодоверба.

Се спротиставувуваме и зборуваме

и му кажуваме на светот што ни се случило.

Знам дека изгледа страшно,

но да го сториме тоа за нашите деца.

Да го запреме тоа заради
следните генерации.

Знам дека го направив тоа за моите деца.

Тие беа најважните во мојата одлука

дали да проговорам или не.

Моите прекрасни деца,

мојот 12-годишен син Кристијан

и мојата 14-годишна Каја.

Колку само ги имав потценето.

Првиот училишен ден лани

беше денот кога ја донесов одлуката.

Бев загрижена што ќе им се случи.

Ќерка ми се врати од училиште и рече:

„Мама, многумина ме прашаа
што ти се случи летово.“

Потоа ме погледна в очи

и ми рече: „Мама,

многу бев горда

кога им реков дека ти си мојата мајка.“

Две недели подоцна.

кога конечно се охрабри да им
се спротистави на 2 момчиња

кои ја задеваа,

и кога си дојде дома ми рече:

„Мама, собрав храброст да го направам тоа

зашто видов дека и ти го направи.“

(Аплауз)

Гледате, дарувањето
на храброста е заразно.

Се надевам дека моето
искуство ве инспирира

бидејќи токму сега е мигот на пресврт.

Сведоци сме на создавањето на историјата.

Сè повеќе жени излегуваат и велат:

„Доста беше.“

(Аплауз)

Ова е мојата последна молба
упатена до компаниите.

Да ги вработиме пак оние жени
чии кариери се изгубени

поради некој случаен кретен.

Еве што знам јас за жените:

нема да бидеме потценети,
заплашувани и спречени.

Нема да нè замолчат поради вообичаените
начини на однесување

или остатоците од минатото.

Не!

Ќе се спротиставиме и ќе проговориме

и ќе допреме до сите.

Ќе бидеме такви какви што треба да сме.

И пред сè,

секогаш ќе бидеме решителни.

Благодарам!

(Аплауз)