Η απάτη σχετικά με την παρθενιά

Ο υμένας εξακολουθεί να είναι το πιο παρεξηγημένο μέρος του γυναικείου σώματος. Η Νίνα Ντέλβικ Μπρόχμαν και η Έλεν Στέκεν Νταλ μιλάνε για την αποστολή τους να ενδυναμώσουν τους νέους ανθρώπους μέσω της καλύτερης σεξουαλικής αγωγής, ξεσκεπάζοντας τους δημοφιλείς (και επιζήμιους) μύθους που κυκλοφορούν σχετικά με τη γυναικεία παρθενιά και τον υμένα.

Νίνα Ντέλβικ Μπρόχμαν:
Μεγαλώσαμε πιστεύοντας

ότι ο υμένας είναι
η απόδειξη της παρθενιάς.

Αλλά όπως φαίνεται, κάναμε λάθος.

Ανακαλύψαμε

ότι η δημοφιλής ιστορία που μας λέγανε
για τη γυναικεία παρθενιά

είναι βασισμένη σε δύο ανατομικούς μύθους.

Η αλήθεια είναι γνωστή πάνω από 100 χρόνια
στην ιατρική κοινότητα,

κι όμως με κάποιο τρόπο οι μύθοι αυτοί
συνεχίζουν να κάνουν δύσκολη τη ζωή

πολλών γυναικών στον κόσμο.

Έλεν Στέκεν Νταλ:
Ο πρώτος μύθος έχει να κάνει με το αίμα.

Μας λέει ότι ο υμένας σπάει και ματώνει

την πρώτη φορά που μια γυναίκα
κάνει κολπικό σεξ.

Με άλλα λόγια, αν κατόπιν
δεν υπάρχει αίμα στα σεντόνια,

τότε η γυναίκα απλώς δεν ήταν παρθένα.

Ο δεύτερος μύθος αποτελεί
τη λογική συνέχεια του πρώτου.

Αφού θεωρείται ότι ο υμένας
σπάει και ματώνει,

οι άνθρωποι πιστεύουν επίσης
ότι στην πραγματικότητα εξαφανίζεται

ή ότι μεταβάλλεται ριζικά με κάποιον τρόπο
κατά την πρώτη σεξουαλική επαφή.

Αν αυτό ήταν αλήθεια,

κάποιος θα μπορούσε εύκολα να ελέγξει
αν μια γυναίκα είναι παρθένα ή όχι

εξετάζοντας τα γεννητικά της όργανα,

κάνοντας έναν έλεγχο παρθενιάς.

ΝΝΜ: Αυτοί είναι λοιπόν οι δύο μύθοι:

οι παρθένες αιμοραγούν,

και οι υμένες χάνονται για πάντα.

Αυτό ίσως να σας φαίνεται
ως ένα ασήμαντο ζήτημα.

Σε τι σας αφορά

μια μικρή κρυφή πτυχή σάρκας
στο γυναικείο σώμα;

Αλλά η αλήθεια είναι,
ότι αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο

από μια ανατομική παρεξήγηση.

Οι μύθοι για τον υμένα
υπάρχουν εδώ και αιώνες

γιατί έχουν πολιτισμική σημασία.

Έχουν χρησιμοποιηθεί ως ισχυρό όπλο

στην προσπάθεια να ελέγχουν
τη γυναικεία σεξουαλικότητα

σχεδόν σε κάθε πολιτισμό,
θρησκεία και ιστορική δεκαετία.

Οι γυναίκες ακόμη
αντιμετωπίζονται με δυσπιστία,

εξευτελίζονται,

τραυματίζονται

και στις χειρότερες περιπτώσεις,
είναι θύματα εγκλημάτων τιμής

αν δεν ματώσουν τη νύχτα του γάμου τους.

Άλλες γυναίκες υποχρεώνονται
σε ταπεινωτικούς ελέγχους παρθενιάς,

απλώς για να αποκτήσουν μια δουλειά,

να σώσουν τη φήμη τους

ή να παντρευτούν.

ΕΣΝ: Όπως στην Ινδονησία,

όπου οι γυναίκες συστηματικά ελέγχονται
για να υπηρετήσουν στο στρατό.

Μετά τις αιγυπτιακές εξεγέρσεις το 2011,

μια ομάδα γυναικών επαναστατριών
υποβλήθηκαν σε έλεγχο παρθενιάς

από τον στρατό τους.

Στο Όσλο, οι γιατροί εξετάζουν
υμένες από νεαρά κορίτσια

για να καθησυχάσουν τους γονείς
ότι τα παιδιά τους δεν καταστράφηκαν.

Και δυστυχώς, η λίστα συνεχίζεται.

Οι γυναίκες φοβούνται τόσο πολύ μήπως δεν
ανταποκριθούν στους μύθους για τον υμένα

που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν
διαφορετικούς τρόπους αναπαράστασής του

για να εξασφαλίσουν μια αιμοραγία.

Για παράδειγμα, πλαστική εγχείρηση,

γνωστή και ως «παρθενορραφή»,

ή φιαλίδια αίματος που χύνονται
στα σεντόνια μετά το σεξ

ή ακόμα και ψεύτικοι υμένες
από το διαδίκτυο,

με συνδυασμό ψεύτικου αίματος

και μιας υπόσχεσης «να αποχαιρετήσεις
το βαθύ σκοτεινό μυστικό σου».

ΝΝΜ: Λέγοντας στα κορίτσια
ότι καμιά πράξη δεν είναι μυστική,

ότι το σώμα τους θα τις αποκαλύψει
σε κάθε περίπτωση,

τα γεμίζουμε με φόβο.

Τα κορίτσια φοβούνται
να μην καταστρέψουν τον εαυτό τους,

είτε μέσω του αθλητισμού,

του παιχνιδιού,

τη χρήση ταμπόν

ή τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Έχουμε περιορίσει τις ευκαιρίες
και τις ελευθερίες τους.

Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος
στην απάτη της παρθενιάς.

Ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε
τους μύθους για τον υμένα

μια για πάντα.

ΕΣΝ: Είμαστε φοιτήτριες της ιατρικής,

δουλεύουμε στον τομέα
της σεξουαλικής υγείας

και συγγράψαμε «Το Θαύμα Εκεί Κάτω».

(Γέλια)

Είναι ένα διάσημο επιστημονικό βιβλίο
σχετικά με τα γυναικεία γεννητικά όργανα.

Μιλώντας εκ πείρας,
πολλοί άνθρωποι πιστεύουν

ότι ο υμένας είναι κάτι σαν μεμβράνη
που καλύπτει την κολπική σχισμή.

Στα Νορβηγικά ονομάζεται μάλιστα
«η μεμβράνη της παρθενιάς».

Και με αυτό, φανταζόμαστε κάτι εύθραυστο,

κάτι που καταστρέφεται εύκολα,

κάτι που μπορείς να σχίσεις,

ίσως σαν μια πλαστική μεμβράνη.

Θα αναρωτιέστε γιατί φέραμε
ένα στεφάνι στη σκηνή σήμερα.

Θα σας δείξουμε γιατί.

(Γέλια)

Τώρα, είναι δύσκολο να κρύψουμε

ότι κάτι συνέβη σε αυτό το στεφάνι, σωστά;

Είναι διαφορετικό από πριν,
αφού το τρύπησα.

Η μεμβράνη έσπασε,

και αν δεν αλλάξουμε το πλαστικό,

δεν θα ξαναπάρει την αρχική μορφή του.

Αν κάναμε έναν έλεγχο παρθενιάς
σε αυτό εδώ το στεφάνι,

αυτή τη στιγμή,

θα ήταν πολύ εύκολο.

Είναι εύκολο να πει κανείς
ότι αυτό το στεφάνι δεν είναι παρθένο πια.

(Γέλια)

ΝΝΜ: Αλλά ο υμένας δεν μοιάζει
καν με ένα κομμάτι πλαστικό

που μπορείς να τυλίξεις
γύρω από το φαγητό,

ή μια μεμβράνη.

Στην πραγματικότητα...

μοιάζει περισσότερο με αυτό --

ένα λαστιχάκι για τα μαλλιά.

Ο υμένας είναι το χείλος ενός ιστού
στο εξωτερικό άνοιγμα του κόλπου.

Συνήθως έχει το σχήμα ενός ντόνατ
ή τη μορφή μισοφέγγαρου

με μια μεγάλη, κεντρική τρύπα.

Αλλά αυτό ποικίλει αρκετά

και μερικές φορές οι υμένες έχουν κρόσια,

μπορεί να έχουν μερικές τρύπες,

ή και να αποτελείται από λοβούς.

Με άλλα λόγια, οι υμένες εκ φύσεως
διαφέρουν κατά πολύ στην εμφάνιση

και γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο
να γίνει ένας έλεγχος παρθενιάς.

ΕΣΝ: Τώρα που ξέρουμε κάτι παραπάνω
σχετικά με την ανατομία του υμένα,

είναι ώρα να επιστρέψουμε
στους δύο μύθους μας:

οι παρθένες ματώνουν,

οι υμένες χάνονται για πάντα.

Αλλά ο υμένας δεν πρέπει
απαραίτητα να σπάσει.

Ο υμένας είναι σαν ένα λαστιχάκι
τόσο στη λειτουργία όσο και στην εμφάνιση.

Και μπορείς να τεντώσεις
ένα λαστιχάκι, σωστά;

(Γέλια)

Μπορείς να τεντώσεις και έναν υμένα.

Είναι μάλιστα πολύ ελαστικός.

Και για πολλές γυναίκες

ο υμένας είναι αρκετά ελαστικός
για να αντιμετωπίσει μια κολπική συνουσία

χωρίς να πάθει ζημιά.

Σε άλλες γυναίκες, ο υμένας ίσως
να σκιστεί λίγο για να χωρέσει το πέος,

αλλά αυτό δεν θα τον κάνει να εξαφανιστεί.

Ίσως να δείχνει διαφορετικός απότι πριν.

Όπως αναμένεται δεν είναι δυνατόν
με μια εξέταση του υμένα

να γίνει έλεγχος
της κατάστασης της παρθενιάς.

Αυτό παρατηρήθηκε πριν
πάνω από 100 χρόνια, το 1906

από τη Νορβηγίδα γιατρό Μαρί Γιανσέτ,

η οποία εξέτασε μια μεσήλικη ιερόδουλη

και κατέληξε ότι τα γενετικά της όργανα
θύμιζαν αυτά μιας έφηβης παρθένας.

Αλλά αυτό βγάζει νόημα, σωστά;

Γιατί ο υμένας δεν καταστρέφεται
κατά τη διάρκεια του σεξ,

τι περιμένουμε να δούμε τότε;

ΕΣΝ: Αφού οι υμένες βγαίνουν
σε κάθε σχήμα και μορφή,

είναι δύσκολο να γνωρίζουμε

αν μια πληγή ή μια πτυχή υπάρχει εκεί
λόγω ενός προηγούμενου τραύματος

ή αν είναι απλώς μια συνηθισμένη
ανατομική παραλλαγή.

Η γελοιότητα του ελέγχου της παρθενιάς

παρουσιάζεται σε μια μελέτη
σε 36 έγκυες έφηβες.

Όταν γιατροί εξέτασαν τους υμένες τους,

μπόρεσαν να βρουν
ξεκάθαρα σημάδια διείσδυσης

μόνο σε δύο από τα 36 κορίτσια.

Οπότε, εκτός αν πιστεύετε
σε 34 περιπτώσεις παρθενογένεσης --

(Γέλια)

πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι

ότι και ο δεύτερος μύθος μας
έχει καταρριφθεί.

Δεν μπορούμε απλώς να κοιτάξουμε
ανάμεσα στα πόδια μιας γυναίκας

και να μάθουμε το ιστορικό της.

ΝΝΜ: Όπως και οι πιο πολλοί μύθοι,
οι μύθοι για τον υμένα, είναι αναληθείς.

Δεν υπάρχει παρθενική μεμβράνη
που εξαφανίζεται μετά το σεξ

και οι μισές παρθένες μπορούν άνετα
να κάνουν σεξ χωρίς να ματώσουν.

Ελπίζουμε ότι λέγοντας αυτό
και καταρρίπτοντας αυτούς τους μύθους,

όλα θα είναι εντάξει,

ότι η ντροπή, οι σωματική βία
και τα εγκλήματα τιμής θα εξαφανιστούν.

Αλλά φυσικά, δεν είναι τόσο απλό.

Η σεξουαλική καταπίεση γυναικών
προέρχεται από κάτι βαθύτερο

από μια απλή ανατομική παρεξήγηση
σχετικά με τις ιδιότητες του υμένα.

Είναι ζήτημα πολιτισμικού και θρησκευτικού
ελέγχου της γυναικείας σεξουαλικότητας.

Και αυτό είναι πιο δύσκολο να αλλάξει.

Αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε.

ΕΣΝ: Αυτή είναι η συμβολή μας
ως επαγγελματίες γιατροί.

Θέλουμε κάθε κορίτσι, γονιός
και μελλοντικός σύζυγος να γνωρίζουν

τι είναι ο υμένας και πώς λειτουργεί.

Θέλουμε να γνωρίζουν

ο υμένας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί
ως απόδειξη της παρθενιάς.

Έτσι, μπορούμε να απομακρύνουμε
ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία

χειραγώγησης νεαρών γυναικών σήμερα.

Ακούγοντας αυτό,

ίσως να αναρωτιέστε
ποια να είναι η εναλλακτική.

Αφού δεν μπορούμε να αποδείξουμε
την γυναικεία παρθενιά με τον υμένα,

τι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε;

Προτείνουμε να μην χρησιμοποιήσετε τίποτα.

(Επευφημίες)

Αν --

(Χειροκρότημα)

Αν πραγματικά θέλετε να ξέρετε
αν μια γυναίκα είναι παρθένα ή όχι,

ρωτήστε την.

(Γέλια)

Αλλά το πώς θα απαντήσει
στην ερώτηση είναι δική της επιλογή.

Ευχαριστούμε.

(Χειροκρότημα)