Hayatı güzelleştiren şey nedir? En uzun süreli mutluluk araştırmasından dersler | Robert Waldinger | TEDxBeaconStreet

Hayat boyu bizi mutlu ve sağlıklı kılan nedir? Bunun şöhret veya para olduğunu düşünüyorsanız, yalnız değilsiniz - ama, psikiyatrist Robert Waldinger'a göre, yanılıyorsunuz. Erişkinlerin gelişimi üzerine 75 yıllık bir çalışmanın yöneticisi olarak, Waldinger mutluluk ve gerçek tatmin üzerine eşi benzeri görülmemiş bir bilgiye sahip. Bu konuşmada, araştırmadan çıkan üç önemli dersi bizimle paylaşıyor,ayrıca uzun ve dopdolu bir yaşam için bazı pratik eski bilgilere de değiniyor.
Bu konuşma, Ted x etkinliği kapsamında, TED konferans formatını kullanarak, bağımsız bir yerel topluluk tarafından organize edildi. Daha fazla bilgi için http://ted.com/tedx

Bizi sağlıklı ve mutlu kılan nedir

yaşam boyunca?

Eğer bunu şimdi keşfetseydiniz

gelecekteki en iyi halinizde,

zamanınızı ve enerjinizi neye harcardınız?

Birçok cevap mevcut.

Hayatta neyin en önemli olduğuyla ilgili
görüntülerle bombardıman altındayız.

Medya zengin insanların hikayeleriyle dolu

meşhur ve işlerinde
imparatorluk kuranlarla.

Ve biz bu hikayelere inanıyoruz.

Son bin yılın araştırmasında

insanlara yaşamlarındaki
en önemli amaç soruldu

ve yüzde seksenin üzerinde kişi dedi ki

yaşamlarının en önemli amacı zengin olmak.

Ve yine bu genç yetişkinlerden
başka bir yüzde ellilik kısım

hayatlarındaki asıl amacın

ünlü olmak olduğunu söylediler.

(Gülüşmeler)

Ve bize sürekli söylenen işe odaklan,
daha fazla zorla

ve daha başarılı ol.

Bize, iyi bir yaşantıya sahip olmak için,
bunların peşinden gitmemiz

gerektiği gibi bir izlenim yaratıldı.

Peki bu doğru mu?

Bu gerçekten de insanları
yaşam boyu mutlu ediyor mu?

Yaşamın tüm kareleri,

insanların yaptığı seçimler ve
bu seçimlerin onlara etkileri,

bu karelere ulaşmak neredeyse imkansız.

İnsan hayatı hakkında bildiğimiz çoğu şeyi

onlardan geçmişi hatırlamalarını
isteyerek öğreniriz

ve bildiğimiz gibi, önemini
sonradan anlamak hiçbir şey ama 20/20.

Hayatta başımıza gelen çok fazla
şeyi unutuyoruz

ve bazen hafızamız bizden
sözünü esirgemiyor.

Mark Twain bunu anlamıştı.

Dedi ki,

''Hayatımdaki en kötü şeyler hiç olmadı.''

(Gülüşmeler)

Ve araştırmalar gösterdi ki,

yaşlandıkça,
geçmişi aslında daha pozitif hatırlıyoruz.

Bir kamyon arkası yazısı hatırlıyorum
diyor ki,

''Mutlu bir çocukluk için
asla geç değildir.''

(Gülüşmeler)

Fakat eğer tüm yaşamı
izleyebilseydik ne olurdu?

Tüm geçen zaman göz önüne serilseydi?

İnsanları ergenliklerinden itibaren
araştırabilseydik

yaşlanıncaya kadar

onları mutlu ve sağlıklı kılan şeyleri
görmek için?

Bunu yaptık.

Harvard Yetişkin Gelişimi Araştırması

bir yetişkinin yaşamına dair yapılmış
en uzun soluklu araştırma olabilir.

75 yıl boyunca, 724 erkeğin
yaşamını izledik

Yıllar boyu, işleri, ev yaşamları,
sağlıklarıyla ilgili sorular sorduk

ve tabi ki tüm bu soruları, onların yaşam
hikayelerinin

nasıl şekilleneceğini bilmeden yaptık.

Bunun gibi araştırmalar oldukça nadirdir.

Bu tarz araştırmaların hemen hepsi,
on yıllık süre içinde dağılır.

Çünkü birçok kişi araştırmadan ayrılır

veya araştırmanın finansmanı tükenir

veyahut araştırmacılar dağılır

veya ölürler ve kimse
yokuş aşağı topu ilerletmez.

Fakat, bir şanslar birleşimi ile

ve birkaç kuşaklık araştırmacıların
adanmışlığı ile

bu araştırma hayatta kaldı.

Başlangıçtaki 724 erkeğin 60 tanesi

hala hayattalar,

hala bu araştırmaya katılıyorlar,

birçoğu doksanlı yaşlarında.

Ve şimdi biz, bu kişilerin

iki binden fazla olan çocuklarını
araştırmaya başladık.

Ve ben bu araştırmanın
dördüncü yöneticisiyim.

1938'den beri, iki grup insanın
hayatlarını takip ettik.

İlk grup araştırmaya başladıklarında

Harvard Üniversitesi
ikinci sınıf öğrencisiydiler.

Tom Brakaw'ın adlandırdığı
"yüksek nesil" den kişilerdi bunlar.

Hepsi, II. Dünya Savaşı sırasında
üniversiteyi bitirdiler.

Ve sonra pek çoğu savaşa katıldı.

Takip ettİzlediğimiz ikinci grup ise

Boston'un en fakir mahallelerinden
gelen bir grup çocuktu.

Araştırma için seçilmiş olan bu çocuklar

özellikle sorunlu ailelerden ve

mağdur ailelerden seçildiler.

1930'ların Boston'u.

Pek çoğu küçük dairelerde yaşıyordu,
birçoğunun akan sıcak ve soğuk suyu yoktu.

Bu araştırmaya katıldıklarında,

bu gençlerin tümüyle görüşüldü.

Onlara tıbbi testler yapıldı.

Evlerine gittik
ve aileleriyle görüştük.

Ve sonra bu gençler
büyüyüp yetişikin oldular

hayatın tüm yollarına dağıldılar.

Fabrika çalışanı oldular, avukat,
döşemeci ve doktor oldular,

biri de Amerika Bİrleşik
Devletleri Başkanı oldu.

Kimi alkolik oldu,
birkaçı şizofren oldu

Bazısı sosyal basamakları tırmandı

en alttan en yukarılara kadar,

ve bazıları da bu yolculuğu tam tersi
yönde tamamladı.

Bu araştırmanın kurucuları,

en çılgın rüyalarında bile,

hayal edemezlerdi,benim bugün
burada dikilip, 75 yıl sonra,

size bu araştırmanın hala
devam ettiğini söylememi.

Her iki yılda bir, sabırlı ve kendini
adamış araştırma kadromuz

adamlarımızı arıyor ve onlara

ve onlara hayatları hakkında yeni
bir soru seti yollamamızı istiyorlar.

Boston şehrinin içinden olan
birçok adam bize soruyor:

"Neden hala beni araştırmak istiyorsunuz?
Benim hayatım o kadar da ilginç değil".

Harvard'lı adam hiçbir zaman
bu soruyu sormuyor.

(Gülüşmeler)

Bu hayatlar hakkında daha
net bir resim elde etmek için

onlara sadece anketler yollamıyoruz.

Onlarla evlerinde görüşmeler yapıyoruz.

Doktorlarından sağlık
raporlarını alıyoruz.

Kanlarını alıyoruz, beyin
taraması yapıyoruz,

çocuklarıyla konuşuyoruz.

Eşleriyle en derin endişeleri hakkında
konuşurken onları video kaydına aldıyoruz.

Ve on yıl kadar önce,

eşlerine bize katılıp araştırmanın
üyesi olmak isterler mi diye sorduğumuzda

kadınların birçoğu dedi ki:
"Biliyorsunuz, bu zaman meselesi."

(Gülüşmeler)

Peki ne öğrendik?

Bu hayatlardan topladığımız on binlerce
sayfa bilgiden hangi dersleri çıkarttık?

Pekala, bu dersler zenginlik, şöhret
veya daha fazla çalışmak hakkında değil.

Bu 75 yıllık araştırmadan
çıkardığımız en net mesaj şu:

İyi ilişkiler bizim mutlu ve
sağlıklı olmamızı sağlıyor. Nokta.

İlişkiler hakkında üç önemli
ders çıkarttık.

İlk olarak, sosyal bağlantıların
bizim için gerçekten iyi olduğunu

ve yalnızlığın öldürdüğünü.

Ortaya çıktı ki
aileye, arkadaşlara, topluma

daha sosyal bir şekilde
bağlı olan insanların,

daha mutlu, bedensel olarak daha sağlıklı
olduğu ve çevresi daha sınırlı kişilerden

daha uzun yaşadığı anlaşıldı.

Ayrıca yalnız yaşamanın
zararlı olduğu ortaya çıktı.

Diğerlerinden daha yalnız olan insanlar,

daha mutsuz olduklarını,

sağlıklarının
orta yaşların başlarında bozulduğunu,

beyin fonksiyonlarının
daha erken gerilediğini

ve yalnız olmayanlardan
daha kısa yaşadıklarını anlar.

Üzücü gerçek şudur ki;
ileride

her beş Amerikalı'dan en az biri
yalnız olduğundan şikayet edecek.

Kalabalıkta da yalnız olabildiğinizi

ve evliyken yalnız olabileceğinizi
biliyoruz,

dolayısıyla aldığımız ikinci büyük ders;

sadece sahip olduğunuz
arkadaşlarınızın sayısı

ve karşılıklı saygıya dayalı ilişki içinde
olup olmadığınız değil,

önemli olan,
yakın ilişkilerinizin mahiyetidir.

Anlaşmazlıkların ortasında yaşamanın

sağlığımıza zararlı olduğu
ortaya çıktı.

Örneğin, şiddetli geçimsizliğin olduğu,
muhabbetin olmadığı evliliklerin

sağlığımıza zararlı olduğu, belki de
boşanmaktan daha kötü olduğu anlaşıldı.

Ayrıca güzel, sıcak ilişkiler yaşamak
koruyucudur.

Deneklerimizi
80'li yaşları boyunca izlediğimizden,

geçmişe dönüp onların orta yaşlı
hallerine bakmak,

ve kimlerin

mutlu, sağlıklı seksenlikler olup
kimlerin olmayacağını

tahmin edebileceğimizi görmek istedik.

50 yaşlarında olduğu zamanlar
hakkında bildiğimiz her şeyi

bir araya getirdiğimizde,

nasıl yaşlanacaklarını gösteren

orta yaş kolesterol düzeyleri değildi.

İlişkilerinden
ne kadar memnuniyet duyduklarıydı.

50 yaşında,
en tatminkar ilişkileri olan insanlar,

80 yaşında en sağlıklı olanlardı.

İyi, samimi ilişkilerin bizi

yaşlılığın bazı sonuçlarından koruduğu
görünüyor.

Eşlik ettiğimiz
en mutlu erkekler ve kadınlar

80'li yaşlarında,

bedenen daha çok acıları olduğu günler

ruhen mutlu olduklarını belirtti.

Fakat, mutsuz ilişkileri olan insanlar

bedenen daha çok acıları olduğunu
söyledikleri günler

bunun daha fazla duygusal acıyla
arttığını bildirdi.

İlişkiler ve sağlığa dair çıkardığımız
üçüncü büyük ders,

iyi ilişkilerin sadece vücudumuzu değil

beynimizi de koruduğudur.

80'li yaşlarınızda,
diğer kişiye

güvenle bağlanmış ilişki içinde olmanın
koruyucu olduğu anlaşıldı,

öyle ki, ihtiyaç duyduklarında

diğerine gerçekten güvenebileceklerini
hissettikleri ilişkileri olan insanlar,

hafızaları daha uzun süre
kuvvetli kalan insanlardır.

Partnerine tam olarak

güvenebileceğini hissedemediği
ilişkileri olanlar,

erken hafıza zayıflığı çeken insanlardır.

İyi ilişkiler de
her zaman sorunsuz olacak değil.

Seksenlerindeki çiftlerimizden bazıları
birbirleriyle münakaşa ediyor,

bu her gün olabilir,

fakat diğerine gerçekten
güvenebileceklerini hissettikleri sürece

zor zamanlar da bile,

bu tartışmalar hafızalarını
olumsuz etkilemiyor.

Demem o ki,

iyi, samimi ilişkiler sağlığımıza ve
mutluluğumuza yararlıdır mesajı,

bu çok eski bir bilgeliktir.

Bu büyükannenizin tavsiyesi,
papazınızın tavsiyesi

Neden bunu anlaması bu kadar zor?

Örneğin, zenginlik hakkında, biliyoruz ki

temel ihtiyaçlarımız karşılandığında,

zenginlik bunu sağlamıyor.

Yılda 75,000 dolar kazançtan

75 milyon kazanca ulaştığımızda

biliyoruz ki bu sağlığımızı ve
mutluluğumuzu çok az değiştiriyor

hiç değilse.

Şöhrete gelince,

Medyanın özel hayatlara sürekli saldırısı

ve mahremiyet yoksunluğu,

birçok ünlü kişinin sağlığını
olumsuz etkiliyor.

Bunun onların daha mutlu
olmasının sağlamadığı kesin.

Ve daha da fazla çalışmaya gelince,

hepimizin bildiği gerçek şu ki,
hiç kimse ölüm döşeğindeyken

ofiste daha fazla zaman
geçirseydim diye dilemedi .

(Gülüşmeler)

Neden bunu anlaması bu kadar zor ve
kulak ardı etmesi bu kadar kolay?

Sonuçta hepimiz insanız.

Hızlı bir çözümü hepimiz
isiyoruz gerçekten,

hayatlarımızı güzelleştirecek,

ve bu şekilde tutacak
elde edebileceğimiz bir şey.

İlişkiler, darmadağın ve karmaşıktır

ve aileye ve arkadaşlara
yönelmenin zorluğu,

çekici ve büyüleyici olmamasıdır.

Ayrıca ömür boyu olmasıdır. Asla bitmez.

75 yıllık araştırmamızda,
emekliliğinde en mutlu olan insanlar,

iş arkadaşları yerine bilfiil yeni
oyun arkadaşları koymaya çalışanlardı.

Tıpkı bu yeni araştırmadaki
Y nesli gibi,

deneklerimizin birçoğu
genç yetişkinler olarak yola çıktıklarında

şöhret ve zenginliğin ve yüksek başarının,
iyi bir hayata sahip olmak için

kovalamaları gereken şeyler olduğuna
gerçekten inanıyordu.

Fakat tekraren, bu 75 yılın üzerine,
araştırmamız

en başarılı olan insanların
aile, arkadaşlar ve toplumla

ilişkilere eğilenler olduğunu gösterdi.

Peki ya siz?

25 yaşındasınız diyelim,
ya da 40 veya 60 yaşında.

İlişkilere önem vermek
acaba nasıl görünüyor?

Neredeyse sonsuz ihtimal var.

Filmin süresini insanlara zaman ayırmakla
değiştirmek kadar basit bir şey olabilir

ya da bitkin bir ilişkiyi, birlikte
yeni bir şeyler yaparak canlandırmak,

uzun yürüyüşler veya gece buluşmaları...

ya da senelerdir konuşmadığınız
aile ferdine ulaşmak olabilir,

çünkü şu pek bilindik aile kavgaları

kin tutan insanları

olumsuz anlamda etkiler.

Konuşmamı Mark Twain'in bir sözüyle
kapatmak istiyorum.

Yüzyıldan fazla bir süre önce,

geri dönüp hayatına bakmış

ve şunu yazmıştı:

"Hayat öyle kısa ki;

tartışmalara, özür dilemelere
kıskançlıklara, hesap sormalara zaman yok.

Sadece sevmek için zaman var

ve bunun için, tabiri caizse sadece
'bir an' var."

Sağlıklı bir hayat,
iyi ilişkilerle inşa edilir.

Ve bu yaymaya değer bir fikir.

Teşekkürler.

(Alkışlar)