< Return to Video

ชาบาน่า บาสิจ-ราสิกห์: จงกล้าให้การศึกษากับเด็กหญิงชาวอัฟกัน

  • 0:01 - 0:02
    ตอนฉันอายุ 11
  • 0:02 - 0:07
    ฉันจำได้ว่าตื่นขึ้นมาเช้าวันหนึ่ง
    และได้ยินเสียงร้องด้วยความยินดีในบ้าน
  • 0:07 - 0:09
    พ่อของฉันกำลังฟังข่าวบีบีซี
  • 0:09 - 0:14
    จากวิทยุสีเทาอันเล็ก
  • 0:14 - 0:16
    หน้าพ่อยิ้มกว้าง ซึ่งไม่ใช่เรื่องปรกติในช่วงนั้น
  • 0:16 - 0:20
    เพราะส่วนใหญ่ข่าวจะทำให้พ่อเศร้า
  • 0:20 - 0:25
    "ตาลีบันไปแล้ว!" พ่อของฉันตะโกน
  • 0:25 - 0:28
    ฉันไม่รู้ว่าพ่อหมายถึงอะไร
  • 0:28 - 0:33
    แต่ฉันบอกได้ว่าพ่อมีความสุขมากๆ
  • 0:33 - 0:42
    "ลูกไปโรงเรียนจริงๆได้แล้วตอนนี้" พ่อบอก
  • 0:42 - 0:47
    เช้าของวันนั้นฉันจะไม่เคยลืมเลย
  • 0:47 - 0:52
    โรงเรียนจริงๆ
  • 0:52 - 0:55
    ฉันอายุ 6 ขวบตอนที่ตาลีบันยึดอำนาจปกครองอัฟกานิสถาน
  • 0:55 - 0:59
    และประกาศให้การที่เด็กผู้หญิงไปโรงเรียนเป็นเรื่องผิดกฎหมาย
  • 0:59 - 1:02
    ห้าปีหลังจากนั้น ฉันแต่งตัวเป็นเด็กผู้ชาย
  • 1:02 - 1:04
    เพื่อตามพี่สาวของฉัน ซึ่งเป็นสาวเกินกว่าที่จะ
  • 1:04 - 1:10
    ออกจากบ้านคนเดียวได้ เพื่อไปโรงเรียนลับ
  • 1:10 - 1:14
    มันเป็นทางเดียวที่เราทั้งสองคนจะได้รับการศึกษา
  • 1:14 - 1:17
    แต่ละวัน เราเปลี่ยนเส้นทางเดินใหม่
  • 1:17 - 1:22
    เพื่อจะได้ไม่มีใครสงสัยว่าเราไปไหนกัน
  • 1:22 - 1:24
    เราซ่อนหนังสือเรียนในถุงจ่ายตลาด
  • 1:24 - 1:30
    จะได้ดูเหมือนว่าเราแค่กำลังไปซื้อของ
  • 1:30 - 1:32
    โรงเรียนอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง
  • 1:32 - 1:38
    เด็กหญิงมากกว่า 100 คนอัดแน่นในห้องนั่งเล่นเล็กๆ
  • 1:38 - 1:44
    มันก็อบอุ่นดีตอนหน้าหนาว แต่ว่าร้อนสุดๆตอนหน้าร้อน
  • 1:44 - 1:46
    เราต่างก็รู้ว่าเราเสี่ยงชีวิต --
  • 1:46 - 1:51
    ทั้งคุณครู นักเรียน และพ่อแม่
  • 1:51 - 1:53
    บางที โรงเรียนก็หยุดเรียนกะทันหัน
  • 1:53 - 1:57
    เป็นสัปดาห์ เพราะว่าตาลีบันเริ่มเห็นพิรุธ
  • 1:57 - 2:00
    เราสงสัยอยู่ตลอดว่าพวกเขารู้เรื่องของเราหรือเปล่า
  • 2:00 - 2:03
    เราโดนสะกดรอยหรือเปล่า?
  • 2:03 - 2:06
    พวกนั้นรู้หรือเปล่าว่าบ้านเราอยู่ไหน?
  • 2:06 - 2:09
    เรากลัว
  • 2:09 - 2:16
    แต่ก็เถอะ โรงเรียนคือที่ที่เราอยากจะไป
  • 2:16 - 2:20
    ฉันโชคดีมากที่ฉันโตมาในครอบครัว
  • 2:20 - 2:26
    ที่การศึกษาเป็นรางวัล และลูกสาวเป็นสมบัติมีค่า
  • 2:26 - 2:31
    คุณตาของฉันเป็นผู้ชายที่พิเศษในยุคของเขา
  • 2:31 - 2:34
    ตาเป็นคนนอกกรอบ สวนกระแส
    จากจังหวัดห่างไกลในอัฟกานิสถาน
  • 2:34 - 2:38
    ตายีนกรานให้ลูกสาวของตา แม่ของฉัน
  • 2:38 - 2:44
    ไปโรงเรียน และเพราะเรื่องนั้น
    ตาถูกตัดพ่อตัดลูกจากพ่อของตา
  • 2:44 - 2:48
    แม่ของฉันได้รับการศึกษาแล้วมาเป็นครู
  • 2:48 - 2:51
    นั่นแม่ฉันค่ะ
  • 2:51 - 2:54
    เธอเกษียณเมื่อสองปีที่แล้ว เพียงเพื่อเปลี่ยนบ้านของเรา
  • 2:54 - 2:59
    ให้เป็นโรงเรียนสำหรับเด็กหญิงและผู้หญิงในชุมชนแถวบ้าน
  • 2:59 - 3:03
    และพ่อของฉัน -- นั่นพ่อค่ะ --
  • 3:03 - 3:10
    พ่อเป็นคนแรกในครอบครัวของพ่อที่ได้รับการศึกษา
  • 3:10 - 3:12
    ไม่ต้องถามเลย ว่าลูกของพ่อทุกคน
  • 3:12 - 3:17
    จะได้รับการศึกษา รวมถึงลูกสาวของพ่อด้วย
  • 3:17 - 3:22
    แม้จะมีตาลีบัน แม้จะเสี่ยง
  • 3:22 - 3:30
    สำหรับพ่อ มันเสี่ยงกว่าที่จะไม่ให้การศึกษาแก่ลูกๆ
  • 3:30 - 3:33
    ในสมัยตาลีบัน ฉันจำได้ว่า
  • 3:33 - 3:38
    มีช่วงเวลาที่ฉันโกรธเคืองชะตาชีวิต
  • 3:38 - 3:42
    ที่ต้องกลัวอยู่ตลอดเวลาและมองไม่เห็นอนาคต
  • 3:42 - 3:45
    ฉันอยากจะเลิก
  • 3:45 - 3:49
    แต่พ่อของฉัน
  • 3:49 - 3:51
    พ่อจะบอกว่า
  • 3:51 - 3:53
    "ฟังนะ ลูกสาวของพ่อ
  • 3:53 - 3:56
    ลูกอาจจะสูญเสียอะไรทุกอย่างในชีวิต
  • 3:56 - 4:01
    เงินก็ถูกขโมยได้
    ลูกอาจจะโดนบังคับให้ออกจากบ้านระหว่างสงครามก็ได้
  • 4:01 - 4:03
    แต่สิ่งเดียวที่จะอยู่กับลูกตลอดไป
  • 4:03 - 4:07
    คือสิ่งที่อยู่ในนี้
  • 4:07 - 4:12
    และถ้าเราต้องขายเลือดของเราเพื่อจ่ายค่าเรียนให้ลูก
  • 4:12 - 4:15
    เราก็จะทำ
  • 4:15 - 4:20
    หนูยังไม่อยากเรียนต่ออยู่ไหม?"
  • 4:20 - 4:23
    วันนี้ฉันอายุ 22
  • 4:23 - 4:26
    ฉันโตในประเทศที่พังพินาศ
  • 4:26 - 4:29
    เพราะสงครามนานหลายสิบปี
  • 4:29 - 4:34
    ผู้หญิงอายุรุ่นฉัน น้อยกว่า 6 เปอร์เซ็นต์
    ไปได้ไกลกว่าโรงเรียนมัธยม
  • 4:34 - 4:37
    และถ้าครอบครัวของฉัน
    ไม่ทุ่มเทเพื่อการศึกษาอย่างนั้น
  • 4:37 - 4:39
    ฉันก็จะเป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น
  • 4:39 - 4:45
    แต่ตอนนี้ ฉันยืนอยู่ตรงนี้อย่างภาคภูมิใจ
    ในฐานะบัณฑิตจาก Middlebury College
  • 4:45 - 4:55
    (เสียงปรบมือ)
  • 4:55 - 4:58
    ตอนที่ฉันกลับไปอัฟกานิสถาน คุณตาของฉัน
  • 4:58 - 5:02
    คนที่โดนขับออกจากครอบครัว
    เพราะเขาฝืนที่จะให้ลูกสาวของเขาได้รับการศึกษา
  • 5:02 - 5:06
    เป็นหนึ่งในคนแรกๆที่แสดงความยินดีกับฉัน
  • 5:06 - 5:08
    เขาไม่ได้โม้เรื่องปริญญาของฉันอย่างเดียว
  • 5:08 - 5:10
    แต่เรื่องที่ฉันเป็นผู้หญิงคนแรก
  • 5:10 - 5:12
    แล้วฉันเป็นผู้หญิงคนแรกจริงๆ
  • 5:12 - 5:16
    ที่ขับรถให้เขานั่งบนถนนในคาบูลด้วย
  • 5:16 - 5:21
    (เสียงปรบมือ)
  • 5:21 - 5:24
    ครอบครัวของฉันเชื่อในตัวฉัน
  • 5:24 - 5:29
    ฉันฝันไกล แต่ครอบครัวของฉันฝันกับฉันไกลกว่านั้นอีก
  • 5:29 - 5:33
    นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเป็นทูตระดับโลกให้โครงการ 10x10
  • 5:33 - 5:36
    โครงการรณรงค์ระดับโลกเพื่อให้การศึกษาแก่ผู้หญิง
  • 5:36 - 5:38
    นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันร่วมก่อตั้ง SOLA
  • 5:38 - 5:41
    โรงเรียนประจำโรงเรียนแรก และน่าจะโรงเรียนเดียว
  • 5:41 - 5:43
    สำหรับเด็กหญิงในอัฟกานิสถาน
  • 5:43 - 5:48
    ประเทศที่เด็กผู้หญิงยังต้องเสี่ยงที่จะเดินไปโรงเรียน
  • 5:48 - 5:52
    ที่น่าตื่นเต้นคือ ฉันเห็นนักเรียนในโรงเรียนของฉัน
  • 5:52 - 5:58
    พวกเธอมีความมุ่งมั่น ไขว่คว้าโอกาส
  • 5:58 - 6:01
    และฉันเห็นผู้ปกครอง และพ่อของเด็กๆ
  • 6:01 - 6:05
    ซึ่งเหมือนพ่อของฉัน ที่สนับสนุนลูกสาว
  • 6:05 - 6:14
    ทั้งๆที่ต้องเผชิญแรงต้านน่ากลัว
  • 6:14 - 6:17
    เหมือนอาห์เหม็ด นี่ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา
  • 6:17 - 6:19
    และฉันไม่สามารถเปิดเผยใบหน้าของเขาได้
  • 6:19 - 6:23
    อาห์เหม็ดเป็นคุณพ่อของนักเรียนคนหนึ่งของฉัน
  • 6:23 - 6:27
    เมื่อไม่ถึงเดือนมานี้ เขาและลูกสาวของเขา
  • 6:27 - 6:30
    กำลังเดินทางจาก SOLA กลับไปที่หมู่บ้าน
  • 6:30 - 6:37
    และทั้งสองรอดตายหวุดหวิด หวุดหวิดจริงๆ
  • 6:37 - 6:42
    จากระเบิดข้างถนน พลาดไปไม่กี่นาที
  • 6:42 - 6:45
    พอเขาถึงบ้าน โทรศัพท์ดัง
  • 6:45 - 6:48
    เสียงในสายขู่เขาว่า
  • 6:48 - 6:51
    ถ้าเขาส่งลูกสาวกลับไปที่โรงเรียน
  • 6:51 - 6:54
    พวกนั้นจะพยายามอีกครั้ง
  • 6:54 - 6:58
    "ฆ่าผมเลยตอนนี้ ถ้าคุณต้องการ" เขาตอบ
  • 6:58 - 7:02
    "แต่ผมจะไม่ยอมให้อนาคตลูกสาวผมพัง
  • 7:02 - 7:06
    เพราะความคิดคร่ำครึล้าหลังของพวกคุณ"
  • 7:06 - 7:09
    อย่างหนึ่งที่ฉันตระหนักได้เกี่ยวกับอัฟกานิสถาน
  • 7:09 - 7:12
    และมักจะเป็นสิ่งที่ถูกปัดตกไปในประเทศตะวันตก
  • 7:12 - 7:16
    คือว่าเบื้องหลังพวกเราที่ประสบความสำเร็จ
  • 7:16 - 7:23
    คือพ่อคนที่เห็นคุณค่าในตัวลูกสาว
  • 7:23 - 7:28
    และคนที่เห็นว่าความสำเร็จของเธอคือความสำเร็จของเขา
  • 7:28 - 7:31
    นี่ไม่ได้หมายความว่าแม่ของเรา
    ไม่ได้เป็นส่วนสำคัญในความสำเร็จ
  • 7:31 - 7:36
    ที่จริง หลายครั้งแม่เป็นคนแรกที่ต่อรองอย่างน่าคล้อยตาม
  • 7:36 - 7:39
    เกี่ยวกับอนาคตอันสดใสของลูกสาว
  • 7:39 - 7:43
    แต่ในบริบททางสังคมอย่างในอัฟกานิสถาน
  • 7:43 - 7:46
    เราต้องได้ความสนับสนุนจากผู้ชาย
  • 7:46 - 7:50
    ภายใต้ตาลีบัน เด็กผู้หญิงที่ไปโรงเรียน
  • 7:50 - 7:52
    มีจำนวนเป็นร้อย
  • 7:52 - 7:54
    แต่จำไว้อย่างนึงนะคะ มันผิดกฎหมาย
  • 7:54 - 7:59
    แต่วันนี้ เด็กหญิงมากกว่า
    สามล้านคนในอัฟกานิสถานไปโรงเรียน
  • 7:59 - 8:07
    (เสียงปรบมือ)
  • 8:07 - 8:13
    อัฟกานิสถานดูต่างไปมากเมื่อมองจากอเมริกา
  • 8:13 - 8:18
    ฉันพบว่าคนอเมริกันเห็นความบอบบางในการเปลี่ยนแปลง
  • 8:18 - 8:21
    ฉันกลัวว่าความเปลี่ยนแปลงนี้จะไม่ยืนยาว
  • 8:21 - 8:25
    ไปอีกนานนักหลังจากสหรัฐฯถอนกำลังทหาร
  • 8:25 - 8:29
    แต่ตอนที่ฉันกลับไปอัฟกานิสถาน
  • 8:29 - 8:34
    ตอนที่ฉันเห็นนักเรียนในโรงเรียนของฉัน
  • 8:34 - 8:36
    และพ่อแม่ของพวกเธอที่เป็นปากเป็นเสียงให้พวกเธอ
  • 8:36 - 8:41
    ที่คอยให้กำลังใจพวกเธอ ฉันเห็นอนาคตที่มีหวัง
  • 8:41 - 8:44
    ฉันมองเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืน
  • 8:44 - 8:53
    สำหรับฉัน อัฟกานิสถานเป็นประเทศแห่งความหวัง
    และความเป็นไปได้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด
  • 8:53 - 8:56
    และทุกๆวัน
  • 8:56 - 8:59
    เด็กหญิงทั้งหลายที่ SOLA ย้ำเตือนฉันอย่างนั้น
  • 8:59 - 9:03
    เหมือนฉัน พวกเธอกำลังฝันไกล
  • 9:03 - 9:04
    ขอบคุณค่ะ
  • 9:04 - 9:15
    (เสียงปรบมือ)
Title:
ชาบาน่า บาสิจ-ราสิกห์: จงกล้าให้การศึกษากับเด็กหญิงชาวอัฟกัน
Speaker:
Shabana Basij-Rasikh
Description:

ลองจินตนาการประเทศที่เด็กผู้หญิงต้องแอบไปโรงเรียน และมีโทษถึงชีวิตถ้าถูกจับได้ว่ากำลังเรียนหนังสือ นี่คืออัฟกานิสถานในยุคตาลีบัน และร่องรอยของการเสี่ยงภัยนั้นยังหลงเหลืออยู่ทุกวันนี้ ในวัย 22 ปี ชาบาน่า บาสิจ-ราสิกห์ เปิดโรงเรียนสำหรับเด็กหญิงในอัฟกานิสถาน เธอยกย่องพลังของครอบครัวที่เชื่อมั่นในตัวลูกสาว และเล่าเรื่องของพ่อที่กล้าหาญคนหนึ่งที่ยืนหยัดต่อสู้การคุกคามจากชุมชน (บันทึกที่ TEDxWomen)

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
09:36
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Yada Sattarujawong accepted Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Yada Sattarujawong commented on Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Panchompoo Wisittanawat edited Thai subtitles for Dare to educate Afghan girls
Show all

Thai subtitles

Revisions