Τι είναι ο Μακαρθισμός; Και πώς συνέβη; - Έλεν Σρέκερ

Δείτε ολόκληρο το μάθημα: http://ed.ted.com/lessons/what-is-mccarthyism-and-how-did-it-happen-ellen-schrecker

Στη δεκαετία του 1950, ως μέρος μιας καμπάνιας για να αποκαλυφθούν πιθανοί Κομμουνιστές, χιλιάδες άνθρωποι ανακρίθηκαν και εξετάστηκαν ενώπιον κυβερνητικών επιτροπών. Έχοντας πάρει το όνομά του απ' τον πιο περιβόητο υποστηρικτή του, το φαινόμενο γνωστό ως Μακαρθισμός κατάστρεψε ζωές και καριέρες. Όμως πώς κλιμακώθηκε αυτό το επεισόδιο πολιτικής καταστολής; Η Έλεν Σρέκερ εντοπίζει την ιστορία του Μακαρθισμού.

Μάθημα από την Έλεν Σρέκερ, ψηφιακή απεικόνιση του Πάτρικ Σμιθ.

Φανταστείτε ότι μία μέρα, καλείστε
ενώπιον μιας κυβερνητικής επιτροπής.

Αν και δεν έχετε διαπράξει κανένα έγκλημα,

ή δεν έχετε κατηγορηθεί
επίσημα για κάποιο,

ανακρίνεστε επανειλημμένα
για τις πολιτικές σας απόψεις,

κατηγορείστε για προδοσία,

και σας ζητούν να ενοχοποιήσετε
φίλους σας και συνεργάτες.

Αν δεν συνεργαστείτε, κινδυνεύετε
με φυλάκιση ή να χάσετε τη δουλειά σας.

Αυτό ακριβώς συνέβη στις ΗΠΑ
τη δεκαετία του 1950

ως μέρος μιας καμπάνιας
να αποκαλυφθούν πιθανοί κομμουνιστές.

Έχοντας πάρει το όνομά του
απ' τον πιο περιβόητο υποστηρικτή του,

το φαινόμενο γνωστό ως Μακαρθισμός
κατέστρεψε χιλιάδες ζωές και καριέρες.

Για πάνω από μια δεκαετία,

Αμερικανοί πολιτικοί ηγέτες
ποδοπατούσαν δημοκρατικές ελευθερίες

στο όνομα της προστασίας αυτών.

Κατά τη διάρκεια
των δεκαετιών 1930 και 1940,

υπήρχε ένα ενεργό αλλά μικρό κομμουνιστικό
κόμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η ιστορία του ήταν ανάμεικτη.

Ενώ έπαιζε καίριο ρόλο
σε ευρύτερους προοδευτικούς αγώνες

για την εργασία
και τα πολιτικά δικαιώματα,

υποστήριζε επίσης τη Σοβιετική Ένωση.

Απ' την αρχή, το Αμερικανικό
Κομμουνιστικό Κόμμα αντιμετώπισε επιθέσεις

από συντηρητικούς και επιχειρηματίες,

καθώς και από φιλελεύθερους

που επέκριναν τους δεσμούς του
με το καταπιεστικό Σοβιετικό καθεστώς.

Κατά τη διάρκεια
του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,

όταν οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ
συμμάχησαν ενάντια στον Χίτλερ,

κάποιοι Αμερικανοί κομμουνιστές
κατασκόπευαν για τους Ρώσους.

Όταν ο Ψυχρός Πόλεμος κλιμακώθηκε
και αυτή η κατασκοπεία αποκαλύφθηκε,

ο εγχώριος κομμουνισμός αντιμετωπίστηκε
ως απειλή της εθνικής ασφάλειας.

Όμως η προσπάθεια
να εξαλειφθεί αυτή η απειλή

σύντομα μετατράπηκε στο πιο μακρόχρονο
και πιο διαδεδομένο επεισόδιο

πολιτικής καταπίεσης
στην Αμερικανική Ιστορία.

Υποκινούμενη από ένα δίκτυο γραφειοκρατών,

πολιτικών,

δημοσιογράφων,

και επιχειρηματιών,

η καμπάνια υπερέβαλε εξόχως τον κίνδυνο
της κομμουνιστικής ανατροπής.

Οι άνθρωποι πίσω απ' αυτήν παρενοχλούσαν
οποιονδήποτε υποψιάζονταν

πως είχε πολιτικές απόψεις
αριστερά του κέντρου

ή συνδεόταν με εκείνους που είχαν.

Αν κρεμούσατε μοντέρνα τέχνη
στους τοίχους σας,

είχατε πολυφυλετικό κοινωνικό κύκλο,

ή υπογράφατε αιτήματα
εναντίον των πυρηνικών όπλων,

μπορεί να ήσασταν κομμουνιστής.

Ξεκινώντας από το τέλος
της δεκαετίας του 1940,

ο διευθυντής του FBI Έντγκαρ Χούβερ

χρησιμοποίησε τους πόρους
της υπηρεσίας του

για να καταδιώξει τέτοιους
υποτιθέμενους κομμουνιστές

και να τους απομακρύνει
από οποιαδήποτε θέση με επιρροή

στην Αμερικανική κοινωνία.

Και τα στενά κριτήρια που χρησιμοποίησαν
ο Χούβερ και οι σύμμαχοί του

για να ελέγξουν ομοσπονδιακούς υπαλλήλους

εξαπλώθηκαν στην υπόλοιπη χώρα.

Σύντομα, στούντιο του Χόλιγουντ,

πανεπιστήμια,

κατασκευαστές αυτοκινήτων,

και χιλιάδες άλλοι
δημόσιοι και ιδιωτικοί εργοδότες

επέβαλλαν τις ίδιες πολιτικές δοκιμασίες

στους άνδρες και τις γυναίκες
που εργάζονταν γι' αυτούς.

Στο μεταξύ, το Κογκρέσο διεξήγαγε
το δικό του κυνήγι μαγισσών

κλητεύοντας εκατοντάδες ανθρώπους
να καταθέσουν ενώπιον ανακριτικών σωμάτων

όπως η Κοινοβουλευτική Επιτροπή
Μη-Αμερικανικών Δραστηριοτήτων.

Αν αρνούνταν να συνεργαστούν,
μπορούσαν να φυλακιστούν για προσβολή,

ή συνηθέστερα, απολύονταν
και έμπαιναν σε μαύρη λίστα.

Φιλόδοξοι πολιτικοί, όπως ο Ρίτσαρντ Νίξον

και ο Τζόζεφ Μακάρθυ,

χρησιμοποίησαν τέτοιες ακροάσεις
ως κομματικό όπλο

κατηγορώντας τους δημοκράτες
ότι ήταν ανεκτικοί με τον κομμουνισμό

και ότι σκόπιμα έχασαν την Κίνα
από τον Κομμουνιστικό Συνασπισμό.

Ο Μακάρθυ, ένας Ρεπουμπλικανός
γερουσιαστής απ' το Γουισκόνσιν

έγινε περιβόητος επιδεικνύοντας

συνεχώς μεταβαλλόμενες λίστες
υποτιθέμενων κομμουνιστών

μέσα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Παρακινούμενος από άλλους πολιτικούς,

συνέχισε να εξαπολύει
εξωφρενικές κατηγορίες

ενώ διαστρέβλωνε ή επινοούσε αποδείξεις.

Πολλοί πολίτες επέπλητταν τον Μακάρθυ,
ενώ άλλοι τον επαινούσαν.

Και όταν ξέσπασε ο Πόλεμος της Κορέας,
ο Μακάρθυ φάνηκε πως δικαιώθηκε.

Όταν έγινε πρόεδρος

της μόνιμης υποεπιτροπής ερευνών
της Γερουσίας το 1953,

το θράσος του Μακάρθυ αυξήθηκε.

Ήταν η έρευνα στον στρατό που τελικά
έστρεψε την κοινή γνώμη εναντίον του

και μείωσε τη δύναμή του.

Οι συνάδελφοι του Μακάρθυ
στη Γερουσία τον επέκριναν

και πέθανε λιγότερο από τρία χρόνια
μετά, πιθανόν από αλκοολισμό.

Ο Μακαρθισμός τελείωσε επίσης.

Είχε καταστρέψει εκατοντάδες,
αν όχι χιλιάδες, ζωές

και περιόρισε δραστικά
το Αμερικανικό πολιτικό φάσμα.

Η ζημιά του στους δημοκρατικούς θεσμούς
θα ήταν μακροχρόνια.

Κατά πάσα πιθανότητα, υπήρχαν
και Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί

που γνώριζαν ότι οι αντικομμουνιστικές
εκκαθαρίσεις ήταν βαθιά άδικες

αλλά φοβόντουσαν ότι το να αντιταχθούν
ευθέως θα ζημιώνε τις καριέρες του.

Ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο απέτυχε
να σταματήσει το κυνήγι μαγισσών,

επιτρέποντας σοβαρές παραβάσεις
συνταγματικών δικαιωμάτων

στο όνομα της εθνικής ασφάλειας.

Ήταν ο εγχώριος κομμουνισμός μια υπαρκτή
απειλή για την Αμερικανική κυβέρνηση;

Ίσως, μικρή όμως.

Αλλά η αντίδραση σ' αυτόν ήταν τόσο ακραία
που προκάλεσε περισσότερη ζημιά

απ' την ίδια την απειλή.

Κι αν νέοι δημαγωγοί
εμφανίζονταν σε αβέβαιους καιρούς

για να επιτεθούν σε μη δημοφιλείς
μειονότητες στο όνομα του πατριωτισμού,

θα μπορούσε να ξανασυμβεί όλο αυτό;