Day 1 - How to do Self Inquiry - The Dyad Process (Tell me Who you Are)

Intensywne badanie siebie w centrum samadhi

są formą rygorystycznej sadhany

lub praktyki duchowej

zaprojektowanej, aby stworzyć warunki „bez ucieczki”

dla ego umysłu, do wywołania

możliwość wystąpienia samadhi i przebudzenia

do twojej prawdziwej natury.

Badanie siebie można wykonywać indywidualnie

i kiedy robisz to samodzielnie

to po prostu medytacja

badanie siebie można przeprowadzić z partnerem

w tak zwanych diadach

lub można to robić je w grupie gdzie

cała grupa skupia się na jednej osobie

która prowadzi badanie.

Główną techniką stosowaną podczas

odosobnienie w poszukiwaniu siebie to diady.

Format retreatu polega na pracy od

wczesnego ranka 6:00 do 23:00 w nocy.

Uczestników zachęca się do wejścia

w okres ciągłej praktyki,

ciągłe dociekanie, kim jesteśmy.

Przez ten okres czasu wszystkie dystraktory

są odsunięte.

Nie ma urządzeń, telefonów, książek

ani czegokolwiek do zaangażowania się dla
uwarunkowanego umysłu.

W przerwach lub podczas jedzenia,

badający nadal pyta.

Ta ciągła praktyka tworzy

silne ciśnienie wewnętrzne lub energię wewnętrzną.

Energia jest odwracana od starych

wzorców i zaczyna się budować.

Zaczyna się dziać coś w rodzaju alchemii.

Przebudzenie jest wydarzeniem energetycznym.

Następuje odwrócenie uwarunkowanego „ja”,

poczucia, że jesteś tą postacią

do prawdziwego ja, do nieograniczonego „ja”.

badanie siebie jest najbardziej intensywną

bezpośrednią drogą do wywołanie Przebudzenia

jakie znam.

Przez Przebudzenie mam na myśli uświadomienie sobie

prawdziwej Jaźni poza nazwą i formą.

W Zen nazywa się to „Kensho”. Słowo kensho

oznacza „widzenie esencji”,

w buddyzmie mahajany jest to „Prajna Paramita”,

najwyższa mądrość, absolut

mądrość naszej prawdziwej natury.

W tradycji zachodniej terminy „gnoza”

lub „Apofatyzm” odnoszą się do urzeczywistnienia

naszej prawdziwej, czyli boskiej natury.

Na ten czas odwracamy

uwagę od myśli i

doznania z dala od

świata formy,

ku sobie, w sposób ciągły.

Jeśli będziemy wykonywać tę praktykę w sposób ciągły,

w końcu się obudzimy

z identyfikacji z fałszywym ja,

do naszej prawdziwej natury.

To niezwykle proste, ale nie jest łatwe,

ponieważ konstrukt ego powstały z

samskar, czyli uwarunkowanych wzorców

będzie generować przeszkody,

tak to ma miejsce podczas medytacji. Wir

umysłu może generować myśli,

możemy doświadczać preferencji ego,

umysł może skupiać się na komforcie

lub dyskomforcie,

może się zmęczyć,

może być zdezorientowany lub zmieszany.

Cały proces może okazać się nie do zniesienia

i prowadzić ego do chęci poddania się.

MUSI się poddać.

Uwarunkowane „ja” może myśleć

że już jest przebudzone,

uwarunkowany umysł musi się poddać.

Mówi się, że trzeba chcieć się obudzić,

jak osoba z płonącymi włosami

chce stawu, do którego może wskoczyć.

Musimy zacząć z umysłem początkującego,

umysłem niewiedzącym, umysłem pokornym,

umysłem otwartym,

jak lustro, żywym.

W tym celu wchodzimy w

niewiedzę, puszczamy kontrolę i

łączymy się z ciekawością

i badamy.

Podczas tego procesu pozostaje się

zrównoważonym z tym, co pojawia się wewnątrz

umysłu i zmysłów, mając kompletne

doświadczenie wszystkiego, co pojawia się w

chwili obecnej.

Obserwujemy wszystko, co powstaje,

niczego nie odpychając i nie

utożsamiając się z czymkolwiek.

Do prawdziwego ja dochodzimy poprzez urzeczywistnienie

wszystko czym nie jesteśmy.

Tworzymy nieświadome wzorce

odgrywają różne role w strukturze ja,

świadomości.

Kiedy na początku pytamy, kim jesteśmy

wszystko, co jest fałszywą ja

wyjdzie na pierwszy plan.

Wszystkie nasze myśli i blokady zostają naciśnięte

emocje, wzorce i samskary, które są

częścią struktury siebie, zaczną

wypływać na powierzchnię.

Nie reagując,

doświadczając ich kompletnie

w środku zaczyna zachodzić oczyszczanie

struktury ja.

Ta praktyka, która prowadzi do samadhi,

kultywuje skupianie się na jednym punkcie.

Stajesz się stale obecny,

obserwując co jest,

przyzwalając na to, co jest, zawsze będąc świadomym

coraz subtelniejszych aspektów tego, co jest.

Uzyskanie klarowności zmysłyów

pozwala umysłowi być otwartym,

odpowiadać bez analizowania.

Kiedy pytanie badanie siebie odbywa się z partnerem

wywiera szczególny wpływ.

Nie można odpłynąć w głąb umysłu,

jesteś obserwowany, to jak medytacja

z partnerem. Musisz być obecny, ponieważ

jesteś świadomy świadka, gapisz się

w oczy innej osoby,

nie możesz odejść.

Na tych retricie rozpoczynamy

badanie siebie, kiedy jesteśmy w stanie czuwania,

ale praktyka może przenieść się na

stany śnienia, a nawet głębokiego snu.

Teraz mam zamiar opisać technikę diady.

W tej praktyce jedna osoba jest świadkiem,

a drugi angażuje się głęboko

w wewnętrzne dochodzenie,

dociekanie swojej prawdziwej natury.

Najpierw zdecyduj, kto będzie świadkiem

a kto rozpocznie badanie.

Będziecie zamieniać role tam i z powrotem

cały dzień.

Jeśli praktykujesz w dużej grupie,

zmieniasz partnerów,

mniej więcej co 40 minut.

Usiądź naprzeciwko swojego partnera

patrząc mu w oczy.

Utrzymuj kontakt wzrokowy w ciszy.

Jako ćwiczenie wprowadzające, po prostu popatrzcie

sobie w oczy przez około

trzy lub cztery minuty.

Pozwól sobie zobaczyć tę istotę

naprzeciwko ciebie.

Pozwól siebie zobaczyć.

Jako świadek połącz się z

intencją aby dowiedzieć, kim jest ta istota,

przed tobą.

Świadek zapyta partnera

'Powiedz mi kim jesteś'.

Imperatyw powinien pochodzić z miejsca

szczerej chęci poznania.

Jako osoba przeprowadzająca badanie,

po prostu pozwól sobie na otwartość,

otrzymując imperatyw.

Zapytaj kim jesteś,

szczerze, przenikliwie.

Zwróć uwagę, jak imperatyw ląduje wewnątrz

struktury ja.

Może pojawić się impuls do zamknięcia oczu,

lub oczy mogą pozostać otwarte, po prostu pozwól temu

osadzić się wewnątrz tej części twojej istoty.

Poświęć chwilę lub kilka chwil

obserwuj umysł, ciało, energię,

wszelkie pojawiające się zjawiska

w strukturze siebie.

Następnie po prostu przekaż swojemu partnerowi, co

pokazało się w wyniku

badania.

Co się wydarza w chwili obecnej,

co jest najbardziej PRAWDZIWĄ rzeczą

jaka dzieje się w tej chwili.

Jeśli są jakieś przemyślenia lub wątpliwości

lub jeśli masz wrażenie, że nic

się dzieje, po prostu obserwuj to, co najbardziej realne

w tej chwili.

Połącz się ze swoim JESTESTWEM

Dowiedz się, kim jesteś, będąc świadomym

tego istnieniem jestem, sensu istnienia.

Nie myśl, że dajesz dobrą

lub złą odpowiedź,

nie szukamy odpowiedzi na

poziomie umysłu. Nie myśl, że

musisz zadowolić kogoś swoją odpowiedzią,

bądź wolny, rozbawiony

Nie musisz szukać odpowiedzi,

bądź wolnym w niewiedzy.

Przychodzi mi na myśl fragment Biblii, o ile nie

staniecie się jak małe dzieci

nigdy nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego,

Jezus powiedział.

To poczucie „ja”, które miałeś, kiedy

byłeś małym dzieckiem, poczucie SIEBIE,

nieuwarunkowany ty,

kiedy byłeś nastolatkiem,

ono wciąż jest w każdym momencie życia.

Poczuj to poczucie „ja” właśnie teraz,

to poczucie, że jestem.

Jakie jest to uczucie, że jestem?

To nie ma cech, to się nie zmienia.

Ciało się zmienia, umysł się zmienia,

zjawiska życiowe się zmieniają.

Wrażenia się zmieniają, ale poczucie „ja jestem”

nie zmienia się, nie ma lokalizacji.

'Powiedz mi kim jesteś'

to nie jest pytanie, to bezwzględna konieczność.

Jedną z pułapek, w jaką wpadają ludzie, jest to, że

mylą to z pytaniem.

Nie chodzi o to, żeby uzyskać właściwą odpowiedź

chodzi o to

aby wiedzieć, kto odpowiada.

KTO odpowiada

Praktyką jest zgłaszanie wszelkich zjawisk

która powstają w obrębie struktury ja

partnerowi. Wyjaśniając je jasno

i tak szczerze, jak tylko potrafisz.

W tej grze obowiązują pewne zasady:

Nie zwracaj się do partnera per „ty” i

nie odwołuj się do niczego, co twoje

do niczego co partner mógł powiedzieć w poprzedniej diadzie.

To nie jest rozmowa.

W tej praktyce eliminujemy również słowa

„ja”, „moje”, „mnie”.

Kiedy używamy słowa „ja”, z przyzwyczajenia używamy go

odwołując się do „fałszywego ja”,

dlatego chcemy się komunikować

o czymkolwiek się stanie

nie używając tego dualistycznego języka.

Jeśli wiesz, że się odwołujesz się do

„fałszywego ja”, to nie używaj słowa „ja”

zamiast powiedzieć, że czuję się zmęczony

lub jestem zły, powiedz, że jest

uczucie narastającego zmęczenia,

lub jest poczucie złości

w strukturze siebie.

Czy to prawda, że jestem zmęczony?

Czy to ciało jest zmęczone?

Czy jestem ciałem, czy też jestem świadomy ciała?

Możesz zacząć od tego, co oczywiste,

ale nie przegap subtelności.

Wejdź w odczucia,

warstwę sensoryczną, pole somatyczne.

Jeśli pojawi się uczucie, gdzie ono żyje

w ciele? Jak się porusza? Jak

się zmienia w czasie?

Jeśli jest smutek lub złość, to

jak go odczuwasz? Zwróć uwagę na jakąkolwiek energię

skurcz, jakiekolwiek trzymanie się lub opór

w ciele, w pełni doświadczając

wszystkiego, co powstaje w

chwili obecnej.

W trakcie tego procesu świadek

pilnuje Ciszy.

Obserwuje bez reakcji,

bez zachęcania, świadek

zachowuje neutralną twarz i odpuszcza

wszelki język ciała.

Kiedy jesteś świadkiem, znikasz,

jest tylko twój partner.

Upewnij się, że rozumiesz

co Twój partner mówi

i podążaj za nim.

Nie odchodź i nie gap się pusto

poprzez swojego partnera.

Jeśli jest coś czego nie

rozumiesz, możesz powiedzieć „wyjaśnij to”.

To jest jedyna rzecz jaką świadek może powiedzieć.

Jako świadek możesz czuć co

druga osoba czuje,

możesz nawet zsynchronizować oddechy i ruchy.

To dzieje się spontanicznie,

nie trzeba próbować zrobić cokolwiek.

Świadek może wejść

w stan Samadhi w którym nie ma

oddzielenia od obserwowanego.

Nie współczuj partnerowi.

Nie wtrącaj się w jego dramat. Bądź całkowicie neutralny.

Ta neutralność pozwala na swobodę

ekspresję do rozwinięcia się. Jesteś lustrem.

Lustro nie ma zdania,

osądu czy preferencji.

Podczas retritu facylitatorzy

użyją różnych narzędzi i

własnej intuicji, aby wyciągnąć

uczestników poza ich uwarunkowany

umysł w kierunku bezpośredniego doświadczenia

ich prawdziwej natury.

Facylitator diady może przyjść

obserwować i zadawać pytania.

Jeśli tak się stanie, pozostań w kontakcie

ze wzrokiem Twojego partnera,

nie odwracaj się i nie patrz na facylitatora,

po prostu odpowiedz na pytanie, ale zostań

połączony ze swoim partnerem.

Bądź czujny „niewiedząc”.

Pierwotna Świadomość jest nierozerwalnie związana z

bezruchem i obecnością

To cisza i obecność poza

ruchem i bezruchem

ograniczonego umysłu.

To jest bliżej ciebie niż ty

którym myślisz że jesteś.

To nie jest ani blisko, ani daleko,

bo to są tylko koncepcje.

Nie próbuj wymyślać jakiejś odpowiedzi

z umysłu lub filozofować

kim jesteś. Niech myśli

i doświadczenia się pojawiają, obserwuj je i

zgłaszaj je, ale nie daj się w nie wciągnąć

Chcemy obiektywnie zgłaszać

co nadchodzi w środku struktury siebie.

Chcemy swobodnie wyrażać się w

niezahamowany, spontaniczny sposób

Nie komplikuj tego

Proces ten jest niezwykle prosty,

nie musisz robić nic innego poza

obserwowaniem i raportowaniem.

To uwarunkowany umysł odpowiada

próbuje znaleźć odpowiedź

Ale kim jesteś?

Nie ma nic do osiągnięcia, jest tylko

porzucenie fałszywej identyfikacji

i uświadomienie sobie prawdy o „prawdziwym ja”

Pierwotna świadomość jest taka prosta i

tak oczywista, że umysł jej nie zauważa.

To jest uwarunkowany umysł który zawsze

rusza się, rozgląda, szuka.

Uwarunkowany umysł nie jest niczym innym niż

ruchem, rozglądaniem się

Jeśli zrezygnujesz z tego ruchu, to to

co pozostanie, jest tym kto jest świadomy,

zawsze obecny.

Mistrz Zen Dogen powiedział: „Zrealizowanie swojej

prawdziwej natury jest urzeczywistnieniem siebie.

Urzeczywistnić siebie oznacza
zapomnieć o sobie.

Zapomnieć o sobie oznacza urzeczywistnić siebie

w niezliczonych rzeczach.

Być urzeczywistnionym przez niezliczone rzeczy,

twój umysł i ciało oraz umysł

i ciało innych muszą zostać porzucone.

Kiedy umysł i ciało zostają porzucone

istnieje tylko bezpośrednie doświadczenie
tego, co jest.

Samadhi to rozpuszczenie iluzji

pomiędzy obserwatorem a obserwowanym

doświadczeniem i doświadczającym.