Met wie je echt zou moeten trouwen | Tracy McMillan | TEDxOlympicBlvdWomen

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Tracy McMillan is onder andere auteur van boeken over relaties zoals 'Why You're Not Married...Yet'. In deze talk gaat ze in op het belang van die ene relatie in ons leven die de kwaliteit van alle andere bepaalt.

Toen ik opgroeide was er een liedje
dat we vaak zongen op het speelplein

en dat ging zo:

"Tracy en die-en-die zaten
in een boom te z-o-e-n-e-n,

eerst komt liefde, dan het huwelijk,

dan een baby in een kinderwagen."

Dus ik had zoiets van:

"OK, ik snap het! Zo moet je leven.
Zo moet je een relatie hebben.

Liefde, huwelijk, kinderwagen. Duidelijk!

(Gelach)

Toen groeide ik op en dit gebeurde er.

[Liefde, huwelijk, scheiding, eenzaam ...]
(Gelach)

Net iets complexer...

Liefde, huwelijk, scheiding,
eenzaam, liefde, huwelijk,

co-ouderschap, nog een huwelijk,
alweer een scheiding;

je begrijpt het wel.

(Gelach)

(Applaus)

Als je goed kunt rekenen
of snel kunt lezen, weet je dus

dat ik drie keer getrouwd ben geweest.

Ja, drie, en gescheiden.

Dat betekent dus dat ik een ramp ben
als het gaat om relaties.

Zo kun je er inderdaad naar kijken,
maar je kunt het ook anders zien.

Ik denk namelijk dat ik feitelijk
steeds de verkeerde persoon bleef trouwen.

Het is niet dat ik --
het waren geen verkeerde mannen.

Mijn eerste twee echtgenoten
waren geweldige mannen

die nu zijn getrouwd
met prachtige andere vrouwen.

(Gelach)

En mijn derde echtgenoot, ach,
we zijn nu vrienden op Facebook.

Toch nog goed afgelopen, nietwaar?

Na de ineenstorting
van mijn derde huwelijk in 2005

realiseerde ik me dat ik
met alles en iedereen was getrouwd,

behalve met de persoon
waar ik echt mee zou moeten trouwen

om een goede relatie te kunnen hebben,

dat wanneer ik eenmaal
met die persoon getrouwd zou zijn

al mijn relaties een succes
zouden zijn, zelfs de mislukte.

De zogenaamde mislukte, natuurlijk.

Omdat we het vandaag hebben
over vrouwen die uitvinden,

ga ik het hebben over relaties uitvinden.

Ik heb dus geleerd met heel veel,
-- heel veel -- vallen en opstaan

hoe ik mijn leven en mijn liefde
moest transformeren

en dat is dus met jezelf trouwen.

Wat betekent het om met jezelf te trouwen?

Het is een groot concept,
zo groot als het huwelijk zelf, alleen --

Als ik het moest samenvatten,

zou ik zeggen dat je
een relatie met jezelf aangaat

en er dan een ring overheen schuift.

(Gelach)

Oftewel, je verplicht je
onvoorwaardelijk aan jezelf.

Vervolgens bouw je
een relatie met jezelf op

die zo diep gaat dat je
je realiseert dat je al compleet bent,

dat er geen man, vrouw, baan
of omstandigheid is die je kan overkomen

die jou volmaakter
kan maken dan je al bent.

Dit verandert je leven.

Ik weet zeker dat een aantal
van jullie je inmiddels afvragen

waarom je zou moeten luisteren
naar een verhaal over trouwen

van iemand die drie keer is gescheiden?

Zelfs met zichzelf. Dat begrijp ik.

Daar kan ik dit op antwoorden:

wat ik heb geleerd, wat mijn ervaring is,

is dat de gebieden waar je
je grootste problemen ervaart

de gebieden kunnen worden
waar je het meest te bieden hebt,

als je aan jezelf wilt werken.

Dat wil ik eigenlijk nog eens zeggen:

de gebieden waar je
je grootste problemen ervaart

zijn de gebieden waar je
het meest te bieden hebt.

Laat me je iets vertellen
over de persoon die ik echt moest trouwen:

mezelf.

Ik kom uit Minneapolis.

(Gelach)

Mijn moeder was prostituee en alcoholist.

Ik kwam in een gastgezin
toen ik drie maanden oud was.

Min vader was een crimineel;

hij was een drugsdealer
en een pooier met een hart van goud

-- ze hadden allebei een hart van goud --

en hij zat zo ongeveer
mijn hele leven in de gevangenis.

Hij is net vrijgekomen
na zijn meest recente straf,

die was 20 jaar.

Toen ik negen was,
had ik al 20 gastgezinnen gezien.

Wat belangrijk is om te weten

-- er zijn natuurlijk een hoop details,
maar wat je echt moet weten --

is dat ik uit die kindertijd kwam
met één doel: nooit verlaten te worden.

Hoe ik dat ging doen? Door te trouwen.

Zo ging ik mijn doelstelling bereiken.

De eerste man waar ik mee trouwde,
kende ik sinds mijn 17e.

Een paar jaar later
trouwden we, ik was toen 19.

Echt een goeie vent,
van een goede familie, had zijn MBA,

ik bedoel, ideaal, toch?

Ik was door het dolle heen.

Ik had zoiets van: "Ik heb een familie,
ik hoor ergens bij. Dit is geweldig."

Vijf jaar later ging ik bij hem weg.

Weer tien jaar later, trouwde ik opnieuw,
weer een geweldige vent,

hij is de vader van mijn zoon van 16, nu.

We hebben nog steeds
een goede relatie. Echt een goeie vent.

Maar na vier jaar
ging ik ook bij hem weg.

Ik ben daar niet trots op,
maar als je echt met jezelf wilt trouwen,

moet je soms pijnlijk
eerlijk zijn tegen jezelf

over wat je gedaan hebt.

Ik ben daar dus niet trots op.

Achter jaar daarna trouwde
ik opnieuw, op mijn 40ste,

en ik dacht: "OK, dit voelt goed."

Maar hoe goed was het beoordelingsvermogen

van iemand die 24 gastgezinnen had gezien?

Hij begon iemand anders te zien
toen we negen maanden getrouwd waren,

hij begon uit te gaan
met een meisje van 21.

Ik zou erom kunnen lachen
als het niet zo tragisch was.

Dus zijn we nu vrienden op Facebook...

Dus kom ik oog in oog te staan
met de vrouw die ik net heb beschreven,

met die spectaculaire resultaten
in haar relaties,

en ik denk: "Moet ik met haar trouwen?

Je wilt dat ik met deze vrouw trouw?"

En het antwoord is: ja.

Want hier gaat het om:

je trouwt niet met jezelf
om samen te gaan wonen.

Je gaat niet een tijdje met haar uit
om te zien of het een beetje klikt.

Je gaat dit doen
'tot de dood ons scheidt'.

Je gaat geloften afleggen.

Dit zijn je geloften.

Nummer 1:

Je belooft jezelf trouw
in armoede en in rijkdom.

Dat betekent dat je jezelf trouwt
precies zoals je nu bent.

Je zegt niet tegen jezelf:
"Ik trouw met je zodra je beroemd bent."

Je zegt niet: "Als je tien kilo
bent afgevallen, hou ik van je."

En je zegt ook niet: "Als je niet
met die onbenul was getrouwd,

hield ik van je,
maar nu ga ik bij je weg."

Als je met jezelf trouwt
dan maak je die stap

precies zoals je nu bent.

Paradoxaal genoeg kwam ik erachter
dat hier en nu van mezelf houden

de enige manier is om te komen
waar ik naartoe wil.

Nummer 2:

Je belooft jezelf trouw te blijven
in goede en in kwade dagen.

De meesten van ons houden namelijk
wel van onszelf als alles goed gaat,

ik bedoel, ja hoor,
mijn haar zit vandaag fantastisch!

Ik hou van me!

(Gelach)

Daar gaat het dus niet om.

Ik heb het over die slechte dagen,
over grote teleurstellingen in je leven.

Misschien heb je geen eigen huis,
niet de carrière die je wilde,

misschien ben je niet afgestudeerd
of kun je je partner niet vinden.

Misschien heb je ruzie met je moeder,

misschien kijk je teveel reality-series,

wat het ook is, het doet er niet meer toe.

Want als je jezelf trouwt,
beloof je dat je blijft: hoe dan ook.

Ten derde:

je belooft jezelf trouw
in ziekte en gezondheid.

Dat betekent dat je jezelf
je vergissingen vergeeft.

Een vergissing is niet echt een fout,
tenzij je er niets van leert

en je er niet door groeit.

Er is een gezegde: "Je vraagt om geduld
en je krijgt een lange rij bij de kassa."

(Gelach)

Dat betekent dat het leven
je niet geeft wat je vraagt,

het geeft je de omstandigheden,
de mensen en de plaatsen

waarmee je kunt ontwikkelen
wat je nodig hebt.

En het leuke is, als het je
de eerste keer niet lukt

dan krijg je het nog een keer.

(Gelach)

Daar is het leven heel genereus in.

Mij lukte het niet de eerste keer,
in mijn eerste huwelijk,

en de tweede keer lukte het me ook niet,
misschien lukt het me de derde keer.

Dus middenin die vreselijke ervaring
van dat derde huwelijk

leerde ik iets over
"in ziekte en in gezondheid".

Ik leerde om bij mijn
eigen ziekbed te zitten,

mijn eigen hand vast te houden,
mijzelf te verplegen

en mezelf te troosten.

Ik leerde dat ik iemand ben
waarop ik kan vertrouwen.

En tenslotte trouw je jezelf --

als je jezelf trouwt is het
om lief te hebben en te waarderen.

Wat dat betekent?

Voor mij betekent dat
dat je van jezelf zult houden,

zoals je ook zou willen
dat iemand anders van jou zou houden.

Ik ging altijd door het leven
met dat gevoel van een gemis.

Ik voelde me als een halve persoon
en dat er nog een deel miste.

Ik begon die relaties

in de hoop dat gevoel kwijt te raken
dat ik mijn hele leven al had:

dat ik niet heel was
tot iemand van me zou houden.

Maar het is feitelijk zo

dat ik me nooit heel zou voelen
tot ik zou leren van mezelf te houden.

Dat idee van met jezelf trouwen
zal je hele leven veranderen:

je werk, sociale contacten, vrienden,
relaties in je familie en met je kinderen.

Want als je met jezelf trouwt
doet zich een enorme verandering voor:

je leert lief te hebben
op een geheel nieuwe manier.

Je leert van mensen houden
gewoon zoals ze zijn, hoe ze zijn,

precies zoals jij al van jezelf houdt.

Het is ook precies
wat de wereld nodig heeft.

Toen ik dus trouwde met mezelf
en beseft dat ik al compleet was,

begon ik het als mijn taak te zien

om gewoon op mijn hoekje
van de wereld te schijnen.

Dat is mijn taak nu.

Ik heb namelijk niets nodig,
ik heb alles al.

Als ik dus iemand spreek,

gaat het puur over hoe ik die persoon
kan helpen haar doel te bereiken.

Als ik in mijn sociale kring ben,

probeer ik daar te brengen
wat alleen ik kan brengen.

Als ik uitga met iemand

kijk ik hoe ik iemand
in een uur kan ontdekken,

waardoor de cirkel
natuurlijk weer rond is.

Want mensen willen altijd alles weten
over mijn liefdesleven.

(Gelach)

Het antwoord is dat ik daar nog aan werk.

Wij allemaal, toch?

Ik sta nu ongeveer hier.

Een maand of drie geleden
ging ik voor het eerst met iemand uit.

Na ongeveer een half uur
realiseerde ik me dat ik zat te letten,

niet op of hij mij leuk vond,

maar op hoe ik me voelde
in zijn aanwezigheid.

I realiseerde me dat ik me licht voelde,
blij was, grappen maakte.

Toen ik later op die avond terugkeek,
dacht ik: wow, ik was opgewonden.

Kijk, zo toegewijd ben ik nu.

Ik probeer niet eens iemand
mij leuk te laten vinden.

Ik vind het interessanter hoe ik me voel
dan hoe hij over me denkt,

niet omdat ik egoïstisch ben,
maar omdat de enige relatie

die ik ooit kan hebben met iemand anders

degene is die ik al met mezelf heb --

alleen ga ik die dan
met iemand anders hebben.

Het bleek dat hij me leuk vond
en we zijn nog steeds samen.

Het is heerlijk en waanzinnig,
maar ik ben al drie keer gescheiden,

dus: rustig aan!

(Gelach)

Het punt is dat ik niet op zoek ben
naar zekerheid door een huwelijk

en, God verhoede, een kinderwagen.

Ik zoek alleen maar een relatie.

Ik ben niet amechtig op zoek naar:
"Wil je met me trouwen?"

Want al zijn die woorden dan heel krachtig

-- en heel krachtig
voor een persoon als mijzelf --

ik hoef ze niet van hem te horen,

want ik heb ze al van mezelf gehoord.

Het is alsof ik mezelf heb meegenomen
naar de top van een berg,

of misschien naar de bodem van de oceaan,

en heb geknield en gezegd:
"Ik laat je nooit meer alleen."

Nu ben ik getrouwd met de persoon
waar ik al die tijd al mee samen wou zijn:

mezelf.

(Applaus)

Dankjewel.

(Applaus)