Sykes-Picot Agreement and the Balfour Declaration

Veel van de huidige problemen in het Midden-Oosten zijn terug te voeren tot WOI.

Dit is een zeer gevoelig onderwerp, waarbij mensen sterke gevoelens hebben.

Mijn bedoeling is om een verslag van de feiten te geven.

Ik raad aan om kritisch te zijn en zelf informatie op te zoeken.

In oktober 1915 strijden de Britten tegen de Ottomanen.

De Slag om Gallipoli was een mislukking voor de Geallieerden.

De Ottomanen hielden stand.

De Britten konden echter de Ottomanen verslaan bij het Suezkanaal.

De Britten wilden dus zoveel mogelijk bondgenoten om de Ottomanen te bestrijden.

Ze wilden vooral Arabische hulp, die al eeuwen onder Ottomaanse heerschappij leefden.

Dit is de context voor het gesprek tussen de Britse Hoge Commissaris van Egypte en de Sharif van Mekka.

Die laatste wilde koning worden van een onafhankelijke Arabische staat.

Ze correspondeerden vanaf midden 1915 tot begin 1916.

Ze hadden het over de mogelijk vorm van zo'n staat.

De Britten wilden zijn steun om tegen de Ottomanen te vechten.

De Sharif heeft de grenzen gegeven voor een mogelijke staat.

Deze correspondentie is het resultaat daarvan.

De Hoge Commissaris schrijft aan de Sharif:

"Met veel plezier laat ik u [in naam van de Britse regering] het volgende weten:..."

"...De 2 districten van Mersina en Alexandretta en delen van Syrië..."

"...zijn niet compleet Arabisch en horen dus niet bij de gevraagde grenzen."

Dit verwijst naar de grenzen die de Sharif vroeg in hun eerdere correspondentie.

Dit is Mersina, Alexandretta, Hama, Homs, Damascus.

Hij verwijst naar het gebied ten westen van die steden.

Die gebieden zijn niet helemaal Arabisch. Daarom vallen ze buiten een mogelijke Arabische staat.

"Met de bovenstaande aanpassing en zonder onder voorbehoud van de bestaande akkoorden..."

"...aanvaarden we de grenzen..."

"...Voor de regio's binnen die grenzen waarbinnen Groot-Brittannië vrij kan handelen..."

"...zonder nadelen voor de Franse belangen..."

"...ben ik gemachtigd om de volgende toezeggingen te doen als antwoord op uw brief:..."

"...Behalve de bovenstaande aanpassingen wil Groot-Brittannië de onafhankelijkheid..."

"...van de Arabieren erkennen en steunen in alle regio's gevraagd door de Sharif."

Het gaat over het huidige Syrië, Jordanië, Irak, een deel van Saoedi-Arabië.

Dit Britten waren bereid om dit aan de Arabieren geven.

"Groot-Brittannië zal garant staan voor de heilige plaatsen..."

"...en zal de onschendbaarheid daarvan erkennen..."

"...Ik ben ervan overtuigd dat deze declaratie zal bewijzen dat..."

"...Groot-Brittannië sympathie heeft voor de ambities van haar Arabisch vrienden..."

"...hetgeen zal zorgen voor een duurzame alliantie..."

"...Het onmiddellijke resultaat zal de verwijdering zijn van de Turken..."

"...en de bevrijding van de Arabieren van het Turkse juk..."

"...dat hen al zo lang teneerdrukt."

Dit zorgt ervoor dat de Arabieren verzet plegen tegen de Ottomanen in juni 1916.

Er was commentaar op de video over de Palestina-campagne.

Sommigen waren cynisch over de Britse motieven.

De Britten waren inderdaad cynisch.

T.E. Lawrence wordt voorgesteld als een mysterieuze figuur die nauw verbonden was met de Arabieren.

Hier is correspondentie van hem met de Britse regering.

Dit toont aan dat zelfs hij cynisch was over de Arabische relatie.

Dit schreef hij begin 1916.

Hij verwijst naar een mogelijke Arabische opstand door Hussein.

"[Husseins] activiteit is voordelig voor ons omdat het in overeenstemming is met onze doelen..."

"...het breken van het islamitische 'blok' en het verslaan van het Ottomaanse Rijk..."

"...Als we ervoor kunnen zorgen dat deze politieke verandering gewelddadig is..."

"...zal de islamitische bedreiging weg zijn door het intern te verdelen..."

"...Er zal dan een kalief in Turkije en een kalief in Arabië zijn die theologisch oorlog voeren."

Dit komt uit het boek 'The Golden Warrior: The Life and Legend of Lawrence of Arabia'.

Zelfs deze heroïsche figuur was dus eigenlijk erg strategisch en cynisch.

De Britten waren ook stiekem met de Fransen aan het onderhandelen...

...over de verdeling van het Midden-Oosten na het verslaan van de Ottomanen.

Tegen dan ging het goed in Mesopotamië i.t.t. Palestina.

Sykes was de Britse afgevaardigde; Picot was de Franse afgevaardigde.

Dit gebeurde allemaal met Russische toestemming.

Begin 1916 was er het Sykes-Picotverdrag (geheim) tussen Groot-Brittannië en Frankrijk.

Het Midden-Oosten werd tussen hen verdeeld.

Het blauwe gebied is Frans; het moderne oosten van Turkije ging naar Rusland.

De Britten kregen het zuiden van Mesopotamië, dat rijk was aan olie.

Dit zijn 2 protectoraten. In theorie zijn ze onafhankelijke Arabische staten.

Ze staan dan onder "bescherming" van de Britten of Fransen.

In feite hebben de "beschermers" alle macht.

Het verdrag zorgde ook de de Britten toegang hadden tot de Middellandse Zee.

Palestina (ofwel het Romeinse koninkrijk van Judea) werd een apart internationaal gebied...

...dat onder controle stond van meerdere staten.

Dit is allemaal geheim. Ze willen niet dat de Arabieren dit te weten komen...

...omdat ze de Arabieren tot een opstand willen aanzetten.

In 1917 is er de beroemde Balfourdeclaratie.

Het is een brief van de Britse Minister van Buitenlandse Zaken (Balfour) aan Lord Rothschild.

Die laatste was een belangrijk Brits én joods burger.

"Geachte Lord Rothschild. Ik heb het plezier om u in naam van de Britse regering..."

"...deze verklaring over te brengen..."

"...die de sympathie uit met de joodse zionistische ambities..."

"...die naar de regering zijn gestuurd en goedgekeurd..."

"...De Britse regering staat positief tegenover de stichting van een thuisland..."

"...in Palestina voor het joodse volk, en het zal zijn best doen om hiermee te helpen..."

"...rekening houdend met de voorwaarde dat de religieuze en burgerrechten..."

"...van de bestaande niet-joodse gemeenschappen in Palestina niet geschonden worden..."

"...evenals de rechten en politieke status van de joden in andere landen...."

"...Ik zou het op prijs stellen als u deze declaratie zou overmaken aan de zionistische federatie..."

"...Hoogachtend, Arthur James Balfour."

Hij heeft het niet over een staat, maar over een thuisland.

Ook mogen de rechten van de bestaande niet-joden niet geschonden worden.

De Arabieren worden hiervan nerveus.

Enerzijds lijkt het dat aan de Arabieren een eigen staat wordt beloofd.

Anderzijds wordt aan de joden beloofd dat ze in hetzelfde gebied een thuisland mogen stichten.

In november 1917 breekt de Russische Revolutie uit. Nadien nemen de Bolsjewieken de macht over.

Ze willen uit de oorlog en ze houden niet van geheime afspraken.

Daarom publiceren ze het Sykes-Picotverdrag.

De Ottomanen waren hiermee tervreden omdat de Arabieren dan misschien...

...de Geallieerden niet zouden willen steunen.

In die maand komen de Arabieren dus zowel de Balfourdeclaratie...

...als het Sykes-Picotverdrag te weten. Hierdoor worden ze achterdochtig.

Het Britse Rijk wilde dus van twee walletjes eten:

ze wilden zowel joodse als Arabische steun.

Deze zaken zullen veel conflicten veroorzaken in de volgende decennia.

Ongeacht je positie is het duidelijk dat de basis in die tijd werd gelegd.

De Britse regering heeft dit toegegeven.

Dit is de toenmalige Britse Minister van Buitenlandse Zaken.

Dit is een uitspraak van hem in een magazine in 2002:

"Veel van de huidige problemen zijn veroorzaakt door ons koloniaal verleden..."

"...De Balfourdeclaratie en de tegenstrijdige beloftes aan de Palestijnen en Israëli's..."

"...Dit is een interessante geschiedenis, maar niet lovenswaardig."

Dit is nog maar het begin, zoals we later nog zullen zien.

Het zorgde voor een moeilijke situatie in het huidige Midden-Oosten..