A farmacia do futuro? Pílulas personalizadas, impresas en 3D na casa

Precisamos cambiar a forma de receitar medicamentos, di o doutor Daniel Kraft: demasiadas veces, as medicacións dosifícanse incorrectamente, e causan efectos secundarios prexudiciais ou simplemente non funcionan. Nunha charla e demostración do concepto, Kraft comparte a súa visión dun futuro de medicacións personalizadas, revelando un prototipo dunha impresora 3D que podería deseñar pílulas que se adapten ás nosas necesidades individuais.

Vivimos nunha nación medicada.

Médicos coma min prescribirán
4.500 millóns de medicamentos

este ano, só nos Estados Unidos.

Iso son 15 para cada home, muller e neno.

E, para a maioría de nós,

a experiencia coa medicación é a miúdo
un confuso número de pílulas,

instrucións, efectos secundarios
e doses únicas,

que moitas veces non tomamos
como nos prescribiron.

Isto supón un gasto tremendo

de tempo, cartos e saúde.

E nesta era exponencial,
conectada e orientada aos datos,

coido que podemos e debemos facelo mellor.

Mergullémonos nalgúns dos retos que temos

e as súas posibles solucións.

Comecemos co feito

de que moitos remedios non funcionan
a quen se lles receitan.

Os 10 medicamentos máis vendidos
este ano nos Estados Unidos

só benefician a entre un de cada catro
e un de cada 23 dos que os toman.

É estupendo se es o número un, pero...
que pasa cos demais?

E o que é peor, os medicamentos,
aínda cando non funcionan,

poden ter efectos secundarios.

Por exemplo, a aspirina; un de cada catro

dos que a toman para reducir
o risco de doenza cardiovascular

é, sen sabelo, resistente a ela

e aínda así ten o mesmo risco
de sufrir o sangrado intestinal

que mata milleiros cada ano.

Reaccións adversas coma esta son,

segundo algunhas estimacións,
a cuarta causa de morte nos EEUU.

O meu avó faleceu
tras unha soa dose de antibiótico

que lle provocou un fallo renal.

As reaccións adversas
e os efectos secundarios

están moitas veces
relacionados coa dosificación

Formeime en pediatría (xente pequena)
e medicina interna (xente grande)

Unha noite podía ter que estar
na UCI pediátrica,

medindo á fracción do miligramo

a medicación para un bebé;

Á noite seguinte, na sala de urxencias,

tratando un defensa de 180 quilos
ou un fráxil paciente dunha residencia

que, normalmente, recibirían a mesma
dose de medicamento segundo o manual.

Isto implica que, moitas das veces,
estaría inframedicando o defensa

e sobremedicando o paciente da residencia.

E ademais da idade ou o peso

tendemos a ignorar
o sexo e a raza na dosificación.

Alén disto, temos un reto enorme

cos incumprimentos e a baixa adherencia.

Moitos dos que precisamos medicación

non a estamos tomando
ou estámolo a facer mal.

Nos EE.UU., o 40% dos adultos
maiores de 65 anos

teñen prescritos 5 medicamentos ou máis.

Ás veces máis de 15.

E incluso pequenas melloras na adherencia
poden salvar moitos cartos e vidas.

Así que, cando pensamos no futuro,

cremos que aí é onde estamos hoxe,

pois a miúdo oímos falar de fármacos
intelixentes, personalizados, dirixidos,

do Internet das Cousas,
a terapia xénica, a IA,

que chegamos
á era da medicina de precisión.

En realidade, aínda vivimos

nunha era de empirismo, de ensaio-erro,
de medicina imprecisa.

Podemos facelo mellor.

E se reimaxinásemos o xeito de que
tomar as menciñas fose moito máis doado?

De tomar as doses e combinacións
que mellor funcionan para ti?

E se puidésemos deixar atrás a realidade

dos cortadores de pastillas
e as máquinas de fax

e comezar a obter mellores resultados
con custos máis baixos

e salvar vidas e aforrar espazo
na túa caixa de urxencias?

Coido que parte da solución
está nas novas formas

nas que podemos medir e compartir
a información sobre a nosa saúde.

Vivimos nun mundo reactivo,
de coidado dos enfermos,

onde a información fica almacenada.

Temos o potencial de mudalo
a un mundo dinámico,

proactivo, de verdadeiro coidado da saúde.

Parte diso comeza co mundo emerxente
do eu cuantificado.

Podemos medir moito da nosa fisioloxía
e dos nosos costumes,

que moitas veces fica nos nosos móbiles,

pero estamos comezando a conectar
cos médicos e os coidadores

para que poidan optimizar a prevención,
o diagnóstico e a terapia.

E cando o consigamos, poderemos
facer outras cousas interesantes.

Tomemos, por exemplo, a hipertensión.

É o primeiro factor de risco de morte
prematura e morbilidade no mundo.

Arredor da metade dos norteamericanos
adultos teñen hipertensión.

Menos da metade téñena ben controlada.

Isto ocorre porque ás veces fan falta
dous ou tres tipos de medicamentos.

E é difícil axustar as doses
e seguir os tratamentos.

Cada día, hai 500 mortes evitables
nos Estados Unidos

debido á hipertensión non controlada.

Pero agora estamos
na era do medidor de tensión conectado.

A FDA vén de aprobar un medidor de tensión
que pode colocarse no teu reloxo.

Existen prototipos de medidores
baseados na tecnoloxía do radar

que poden compartir en directo
a túa presión sanguínea

Así que, no futuro, podería,

no canto de medir a miña tensión
nun centro de saúde,

o meu doutor podería ver os meus datos
en tempo real

e axustalos segundo fose necesario,

coa axuda dun algoritmo dosificador
para a presión

ou usando o Internet das Cousas.

Pero hoxe a tecnoloxía
pode facer incluso máis.

O meu reloxo intelixente
ten unha función ECG

que pode ser interpretada
pola intelixencia artificial.

Levo un pequeno adhesivo,
do tamaño dun parche,

que está a emitir
os meus signos vitais en directo.

Botémoslle un ollo.

A verdade é que son un pouco preocupantes.

(Risos)

Ben, non son só os meus
signos vitais actuais

os que o meu equipo médico
ou eu podemos ver,

podería ser todo o meu historial,

e, de novo, podería usarse para modificar
a medicación e a dose no futuro.

Incluso o meu peso pode ser cuantificable;

o meu peso, a miña figura,

canta masa, graxa, músculo debería ter,

e usar esta información para optimizar
a prevención ou a terapia.

E non é só para os máis tecnolóxicos.

Os enxeñeiros do MIT
veñen de modificar a wifi

para que poidamos recoller e conectar
os nosos signos vitais

dende aneis conectados
e colchóns intelixentes.

Podemos comezar a compartir
esta información, o digitome,

e compartir a nosa información sanitaria
mediante crowdsourcing

igual que compartimos a condución
con Google Maps,

para mellorar a nosa experiencia
global de saúde.

Así que, xenial,

podemos recoller esta información.

E se os laboratorios puidesen ir
dende as súas centrais

ao teu fogar, ao teu móbil,
mesmo ao interior do corpo

para medir os niveis de fármacos
ou outros parámetros?

E, por suposto, estamos
na era da xenómica.

Eu secuenciei o meu xenoma,
hoxe custa menos de 1.000 dólares.

E podo comezar a entender
a miña farmacoxenética,

como os meus xenes determinan
se preciso máis ou menos dose

ou un tratamento completamente diferente.

Imaxina que o teu médico
ou o teu farmacéutico

teñen esta información
integrada no fluxo de traballo,

aumentada coa intelixencia artificial, IA,
ou como eu lle chamo, AI

aumento da intelixencia,

para poder aproveitala,

para entender, dos máis de 18.000
fármacos aprobados,

cal sería a dose e a combinación
correctas para ti.

Ben, quizais agora poidamos optimizar
a medicación e a dose,

pero o problema hoxe é que aínda
usamos esta tecnoloxía para facer

o seguimento dos nosos medicamentos.

Por suposto, esta tecnoloxía evoluciona,

hai dispensadores conectados,
aplicacións de recordatorio,

tapas intelixentes que poden mandarche
un chío, a ti ou á túa nai

se non tomaches a túa menciña.

Amazon vén de adquirir PillPack,

así que pronto teremos envío nun día
de medicamentos, repartidos por dron.

Todas estas cousas son hoxe posibles,

pero aínda tomamos
unha chea de pílulas.

E se puidésemos facelo máis doado?

Coido que unha das solucións
é usar mellor a polipílula.

Unha polipílula é a integración
de varios fármacos nunha soa pílula.

Xa as usamos hoxe nas menciñas
contra a gripe e os catarros.

E existen estudos de prevención
con polipílulas,

nos que a combinación de estatinas,
tensión, aspirina

demostrou en estudos aleatorizados

reducir moito o risco,
comparado co placebo.

Pero estas polipílulas non eran
personalizadas, optimizadas ao individuo.

E se puidésemos personalizar
a túa polipílula?

Estaría feita para ti, baseada en ti,
podería adaptarse a ti,

todos e cada un dos días.

Agora estamos na era da impresión 3D.
Podes imprimir próteses personalizadas,

audiófonos, aparatos ortopédicos,

a min incluso me escanearon para facerme
uns vaqueiros a medida.

Isto fíxome pensar...

e se puidésemos imprimir a túa polipílula
personalizada en 3D?

Así, no canto de tomar seis menciñas,
por exemplo,

poderías combinalas nunha soa.

Sería máis doada de tomar,
melloraría a adherencia

e sería posible incluso
integrar suplementos,

como a vitamina D ou o CoQ10.

Así que, con algunha axuda,

eu chámolles "IntelliMeds",

e a axuda do meu equipo
de enxeñeiros de IntelliMedicine

construímos o primeiro prototipo
de impresora IntelliMedicine.

E así é como funciona:

no canto de blísters,
hai pequenas micromenciñas,

dun ou dous miligramos,

que se ordenan e seleccionan
en base á dose e combinación

necesaria para un individuo.

Por suposto, habería doses e combinacións

que xa estarían dispoñibles,
as aprobadas pola FDA.

Podemos cambiar a farmacocinética,

superpoñendo profesionalmente diferentes
elementos nas micromenciñas individuais.

E, cando prememos imprimir,

imprimes a combinación de medicamentos
que poderías precisar un día calquera.

Comezariamos con fármacos xenéricos
para os problemas máis comúns.

Case o 90% dos medicamentos que se
prescriben son xenéricos de baixo custo.

E unha vez que temos a pílula impresa,
podemos facer cousas divertidas.

Podemos imprimir o nome do paciente,

a data, o día da semana, un código QR.

Podemos imprimir menciñas diferentes para
reducir a dose de esteroides dun paciente,

ou para reducir as medicacións para a dor.

Esta é unha ollada ao noso prototipo
de impresora IntelliMedicine.

Vouna desvelar.

Ten uns 16 silos diferentes,

cada un con micromenciñas individuais.

Agora podo axustar co software
as doses individuais.

E cando o fago, o brazo robótico axusta

a abertura destas cápsulas
para que liberen as micromenciñas.

Agora podo --

O proceso automatizado vai rotar

para asegurar que se cargan as menciñas.

E, cando premo imprimir,

caerá a través da máquina,

e agora recollo
a miña polipílula personalizada

coa medicación e a dose
específicas para min.

E podemos botar unha ollada,
se mirades a presentación,

podedes ver o proceso enteiro,
como se seleccionan os silos das menciñas,

as pastillas caendo dos diferentes silos,

e xuntándose na cápsula individual.

Isto é xenial,

podo imprimir as menciñas
feitas para min

en vez de tomar seis pílulas.

Agora podo controlar a miña dosificación.

O meu reloxo está medindo a miña tensión:

preciso axustar a miña menciña
para controlala, o meu nivel de Coumadin.

O meu sangue está diluído,

así que baixo na miña micromenciña
a dose de Coumadin, un anticoagulante.

E podería adaptarse así todos os días,

de maneira controlada
polo meu médico ou cardiólogo.

Podedes imaxinar impresoras máis grandes,
rápidas coma esta,

na farmacia da esquina,

na consulta do médico,
nun centro de saúde rural.

Pero co tempo poderán facerse
máis pequenas e colocarse no teu fogar,

con cartuchos integrados coma este,
que serían repartidos por dron.

Poderías imprimir a túa propia polipílula,

cada mañá na túa cociña
ou no armario do teu baño.

E podería evolucionar, penso,

nun xeito incrible de mellorar
a adherencia das menciñas en todo o mundo.

Agardo que poidamos reimaxinar
o futuro da medicina de novas maneiras

pasando da polifarmacia,

as doses únicas, a baixa adherencia
e as complicacións

a unha era de medicacións personalizadas,
precisas e baixo demanda,

que poidan levarnos a individualizar
a nosa propia saúde

e a saúde e a medicina en todo o planeta.

Moitas grazas.

(Aplausos)

Presentadora: Daniel, iso é incrible.

Realmente xenial.

Pero teño unha pregunta.

Canto pasará ata que o paciente
da residencia que mencionaches

sexa capaz de imprimir
as súas propias pílulas?

Daniel Kraft: Ben, isto é só un prototipo.

Pensamos que o camiño para regulalo
será o proceso automatizado,

sobre todo, nas residencias,
onde a xente toma moitas menciñas

que ás veces se mesturan,

así que sería un lugar perfecto
para comezar con esta tecnoloxía.

Non van evolucionar e comezar
con impresoras no armario do teu baño.

Precisamos ser intelixentes e listos
ao manexar estas cousas,

pero decatándonos dos retos coa
dosificación, a adherencia e a precisión,

e agora que temos estas novas tecnoloxías
que podemos aproveitar e integrar,

coido que precisamos novos enfoques
como este para activar e fomentar

un verdadeiro futuro
da saúde e da medicina.

Presentadora: Moi ben, grazas.
Daniel Kraft: Grazas.

(Aplausos)