Przegląd historii Chin w latach 1911 - 1949

Dla tych z was, którzy dopiero zaczynają

uczyć się o historii Chin

z pierwszej połowy XX wieku,

może być ona nieco zagmatwana.

Tak więc celem tego filmu jest omówienie,

przybliżenie wam ogólnego
zarysu pierwszej połowy

XX wieku w Chinach,

Na początku XX wieku

następuje koniec rządów dynastii cesarskich w Chinach.

To wielkie wydarzenie.

Chiny były rządzone przez różne dynastie

przez wiele tysięcy lat.

Ale w miarę jak wkraczamy w XX wiek, rządy dynastyczne,

a konkretnie rządy dynastii Qing, stawały się coraz słabsze.

Chiny znacząco ucierpiały z rąk Japończyków

podczas pierwszej wojny chińsko-japońskiej pod koniec XIX wieku.

Wśród opozycji narastało niezadowolenie z tego,

że dynastia, że cesarze

nie modernizują Chin w wystarczającym stopniu.

Pamiętajmy, że jest to początek XX wieku.

Reszta świata stawała się bardzo, bardzo nowoczesna.

Reszta świata stawała się bardzo, bardzo nowoczesna.

XIX wieku Chiny ucierpiały z rąk zachodnich potęg,

które wywierały w Chinach swój własny imperialny wpływ.

które wywierały w Chinach swój własny imperialny wpływ.

Wielu ludzi uważało, że było to spowodowane tym, że Chiny nie były

tak zmodernizowane gospodarczo, politycznie

i technologicznie, jak powinny być.

Przenieśmy się teraz do roku 1911.

Miało wtedy miejsce tak zwane powstanie w Wuchangu, które

doprowadziło do obalenia dynastii Qing.

W 1912 roku została utworzona Republika Chińska ze stolicą w Nankinie.

W Nankinie, o tutaj, została ona ustanowiona.

Pekin był oczywiście siedzibą chińskiej dynastii.

Pierwszym tymczasowym prezydentem

Republiki Chińskiej był dr Sun Jat-sen, to on.

I właściwie nie brał on bezpośredniego udziału

w tym powstaniu, które ostatecznie

doprowadziło do obalenia dynastii Qing.

Był wtedy w Denver, Kolorado.

Yuan Shikai stwierdził - hej, jeśli uda mi się nakłonić cesarza Puyi - który

był ostatnim cesarzem Chin - jeśli uda mi się nakłonić go

do oficjalnej abdykacji, chcę zostać prezydentem.

Sun Jat-sen się na to zgodził,

i tak Yuan Shikai został prezydentem

Republiki Chińskiej.

Ale to było dla niego za mało.

W 1915 roku ogłosił się cesarzem,

co, jak łatwo się domyślić, nie ucieszyło zbyt wielu ludzi,

którzy mieli już dość cesarzy.

W 1916 roku abdykuje, a następnie umiera.

I tak naprawdę rozpoczyna się wtedy dla Chin

okres niezwykle rozdrobnionych rządów.

Nawet pod rządami cesarskimi chińskie wojsko

nie było jednym, skonsolidowanym organem.

Było ono kontrolowane przez różnych watażków

z różnych regionów, z których każdy był wierny cesarzowi.

Po abdykacji i śmierci Yuan Shikaia

w 1916 roku, a nawet wcześniej, gdy

ogłosił się cesarzem, ludzie

nie chcieli przysięgać mu wierności.

W ten sposób więc rozpoczyna się okres znany jako

era militarystów w Chinach.

To okres największego rozbicia Chin, bez

żadnego scentralizowanego przywództwa.

Ta mapa pokazuje z grubsza, jak wyglądały Chiny

podczas ery militarystów.

Każdy z tych regionów był kontrolowany

przez innego watażkę, który był odpowiedzialny

za inne wojsko.

Podczas trwania ery militarystów,

zwłaszcza gdy cofniemy się do wczesnych lat 20-tych, szczególnie do roku 1921,

Sun Jat-sen się nie poddał.

Udał się na południe, do Kantonu

i ustanowił tam rewolucyjny rząd,

który dążył do

ponownego umocnienia władzy w Chinach i przywrócenia

Republiki Chińskiej.

Ale niestety w 1925 roku umiera na raka.

Partię przez niego zapoczątkowaną,

znaną jako Kuomintang... Pozwólcie,

że to zapiszę.

Zasadniczo, przechodzi ona w ręce

Generalissimusa Czang Kaj-szeka.

A powodem, dlaczego

mówimy, że władza zasadniczo przeszła na niego,

jest to, że kontrolował on większość

sił wojskowych Kuomintangu.

I jest to w zasadzie bardzo wczesne stadium

istniała duża współpraca między chińskimi nacjonalistami, Kuomintangiem,

Związkiem Radzieckim i Komunistyczną Partią Chin.

Próbowali wspólnie dojść do tego,

w jaki sposób Chiny mogłyby się zjednoczyć.

Ale kiedy Sun Jat-sen umiera i władza Kuomintangu

przechodzi w ręce generalissimusa Czang Kaj-szeka,

ten zaczyna umacniać swoją władzę.

Na samym początku nie

antagonizuje komunistów.

Ale w 1927 roku, zaczyna rosnąć w siłę,

zaczyna łączyć różne frakcje

na terenie Chin.

Czyli udaje mu się umocnić władzę.

Ale zaczyna też zwalczać komunistów.

A komuniści mówią - hej, to my

naprawdę reprezentujemy ducha tego, co

reprezentował Sun Jat-sen -, a Kuomintang

pod przywództwem Czang Kaj-szeka odpowiada - nie, nie, nie.

To my reprezentujemy to, co Sun Jat-sen reprezentował, kiedy po raz pierwszy

ustanowił Republikę Chińską.

I tak w 1927 r. rozpoczęła się chińska wojna domowa.

I tak w 1927 r. rozpoczęła się chińska wojna domowa.

Doszło do niej, kiedy to Kuomintang, dążąc do

konsolidacji władzy, nie tylko usiłował

skonsolidować władzę watażków,

ale także zaatakował Partię Komunistyczną.

W czasie tych wszystkich wydarzeń,

na początku lat 30-tych, Japonia po raz kolejny

próbuje narzucić swoją imperialną, militarną

potęgę na kontynent chiński.

Zdobyli już Formozę,

obecnie znaną jako Tajwan, i Koreę

podczas pierwszej wojny chińsko-japońskiej pod koniec XIX wieku.

Następnie, w 1931 roku, Japończycy zaczęli wkraczać do Mandżurii.

Był to początek wieloletniej okupacji

i infiltracji Chin przez Japończyków.

Trwało to aż do 1937 roku,

kiedy to rozpoczęła się oficjalna wojna

między Japończykami a Chińczykami.

Mam tu mapę, która pokazuje ogromny

zakres japońskiej kontroli podczas tego okresu.

Tak więc we wschodniej Azji, pomiędzy Chińczykami a Japończykami,

II wojna światowa była tak naprawdę tylko częścią wojny chińsko-japońskiej.

Japończycy wkroczyli do

Chin kontynentalnych na długo przed

oficjalnym rozpoczęciem II wojny światowej.

wkracza do Mandżurii w 1934 roku, a trzeba pamiętać,

że Kuomintang, Partia Nacjonalistyczna pod przywództwem Czang Kaj-szeka

ściga komunistów.

I w 1934 roku prawie ich ma.

Komuniści są prawie pokonani.

Są otoczeni przez Partię Nacjonalistyczną.

Prowadzi to do ważnego wydarzenia

w historii Chin, słynnego Długiego Marszu, kiedy to

Komunistyczna Partia Chin, ich wojsko,

maszeruje przez niezwykle trudny teren

aż do północno-zachodniej części Chin.

To jest mapa przedstawiająca trasę Długiego Marszu.

W 1934 roku Komunistyczna Partia Chin wydawała się być na straconej pozycji.

W 1934 roku Komunistyczna Partia Chin wydawała się być na straconej pozycji.

To właśnie wtedy, podczas Długiego Marszu,

Mao Zedong naprawdę zaczął się wyróżniać i wykazywać zdolnościami przywódczymi.

To właśnie dowodzenie podczas Długiego Marszu,

podczas odwrotu na północny zachód Chin

pozwoliło Mao Zedongowi ostatecznie

przejąć kontrolę nad Komunistyczną Partią Chin.

ostatecznie USA stanęły po stronie

aliantów przeciwko Japonii po ataku na Pearl Harbor.

Potem, w 1945 roku, mają miejsce ataki

na Hiroszimę i Nagasaki z użyciem broni atomowej,

co zasadniczo kończy teatr działań na Pacyfiku.

To klęska Japonii - Japonia przegrała II wojnę światową.

W tym momencie ponownie wybucha wojna domowa

na pełną skalę pomiędzy dwoma partiami.

Wojna domowa rozpoczęła się w 1927 roku, a potem trwała dalej.

Ale kiedy pojawił się wspólny wróg w postaci Japonii, która wyraźnie

agresywnie próbowała przejąć coraz więcej Chińczyków,

zasobów, wywierać swój imperialny wpływ,

obie strony przestały tak angażować się w wojnę między sobą

i stwierdziły- hej, musimy pokonać tych Japończyków.